Goed nieuws

Wat is het fijn om goed nieuws te kunnen brengen. We zijn nu heel wat dagen verder na het vorige blog en de kerels doen het nog steeds goed. Ik vind ze niet hard groeien, maar ze groeien wel. Een week geleden ben ik gestopt met de antibiotioca en dat vond ik ontzettend spannend; gaan we het herstel door zien zetten óf gaan ze weer achteruit.... Gelukkig dat eerste.

Wat ik ook merk is dat ze echt achter lopen in ontwikkeling. Waar sommige kittens al uit de doos komen rollen na 3 weken zijn deze twee nog aan het leren om stevig op de pootjes te staan. Maar ze ontwikkelen zich wel en dat is belangrijk. Natuurlijk is er de afgelopen tijd veel energie naar het ziek zijn én het hestel gegaan. 

De eerste dagen na het stoppen met de antibiotica durfde ik nog steeds amper in de doos te kijken, bang om achteruitgang te zien. Nu is dat gelukkig minder en kan ik met plezier naar hun activiteiten kijken. Daarom durfde ik ook geen foto te maken. Als ik nu op mijn telefoon de foto van Bibi met haar kittens, nog allemaal bij haar, langs zie komen word ik daar nog verdrietig van. 

Tjonge, wat heeft dit nest veel bij me los gemaakt. Ik roep altijd dat ik behoorlijk nuchter ben en dat ik goed kan relativeren door ergere dingen tegenover mijn eigen verdrietige dingen te zetten, maar.....dat lukte me in dit geval echt niet, wat een verdriet. Daar werkt zeker aan mee dat het nog steeds niet duidelijk is waardoor het is gekomen. Dat het om een bacterie gaat is duidelijk, dat de bacterie behalve in de longen ook in de hersenen en lever werd aangetroffen is ook al duidelijk geworden uit de autopsie, maar hoe dat heeft kunnen gebeuren?? 

Aankomende donderdag ga ik met Bibi naar de dierenarts om een vaginaal swapp te laten maken. Misschien kunnen we achterhalen of Bibi de bacterie draagt. De dierenarts hoopt ook dat dan alle resultaten van de sectie binnen zijn. En dan moet ik er ook nog rekening mee houden dat nooit duidelijk zal worden wat de oorzaak is geweest. Misschien domme pech dat deze bacterie heeft kunnen toeslaan. 

Ik ben altijd heel hygienisch bezig rondom een nest en dat zal ik bij een volgend nest alleen nog maar meer in de gaten houden. Alles wat ik kan doen om zo`n drama te voorkomen, zal ik niet nalaten te doen.

Ik heb het wel aangedurfd om de jongens hun naam te geven. Het blauwe katertje heet Miyak en het wildkleur katertje Camaro. Het thema is; binnenvaartschepen, die we in onze nieuwe woonplaats `s-Gravendeel, op de Kil hebben zien varen.

Afhankelijk van de uitslag van de autopsie besluit ik of ik één van de jongens ga houden en ik moet zeggen dat mijn voorkeur nu uitgaat naar Camaro. Hij is zo prachtig donker getekend en zal absoluut een waardige opvolger van zijn vader zijn!