Het is moeilijk om te bedenken wat ik wil delen op mijn blog. Ga ik over ons nieuwe leven met de dieren,in `s-Gravendeel vertellen of vertel ik over de paarden.
Omdat de paarden nog bij Ede horen- dit is al een kleine aanwijzing- toch eerst daarover.
Toen het plan om te verhuizen concreet werd kwam er natuurlijk een grote beslissing bij; waar gaan de paarden naar toe... Waar vinden we een plekje waar we ons net zo op ons gemak voelen als bij Astrid en Mario op stal... Dat zou nog een ding worden.
Ik ben gaan kijken waar er in de buurt van `s-Gravendeel ruiter routes liggen en dan kwamen we uit bij Dordrecht, in de buurt van de Biesbosch. Wim en ik zijn gaan kijken bij een pensionstal en daar kregen we een uitgebrreide rondleiding. We waren tervreden over wat we zagen totdat we hoorden dat de paarden daar de hele winter binnen moeten staan omdat het weiland zo nat wordt. De paarden zouden dat dan helemaal kapot trappen. En daar ben ik van geschrokken. Lizzy en Fleur zijn allebei robuuste paarden die graag buiten zijn. Lizzy is in Ierland zelfs gewoon buiten geboren in de kudde en heeft haar eerste levensjaren dus dag en nacht buiten geleefd.
De boxen waar de dames in zouden komen te staan waren 3 x 3m en dat zou wel erg klein zijn voor Fleur haar grote lijf, in combinatie met de hele dag binnen staan. We konden ze dan wel elke dag in de stapmolen laten zetten om aan hun beweging te komen.
Dit idee is bij mij hard aangekomen en ik zag dit echt niet zitten voor onze dames. Ze waren het zo goed gewend; de hele dag buiten staan, lekker in de groep en dan ineens binnen staan in hun eigen box.....ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Tel daarbij op dat mijn energie nivo erg laag was en ik het al zag gebeuren dat ik na de verhuizing in zou storten en wellicht maanden niet zou gaan rijden op Lizzy. Dat soort perides heb ik al vaker gehad, maar dan wist ik zeker dat Lizzy het goed had op stal. En dus....hebben Wim en ik samen besloten om te paarden te verkopen.......
Lang verhaal kort; Astrid en Mario hebben Lizzy en Fleur van ons over genomen. Lizzy is ondertussen verkocht naar een heel goed thuis met veel aandacht en onbeperkt in de wei lopen. En Fleur is gebleven als paard voor Astrid!! En....Fleur is ook al gedekt door een parchtige bonte hengst en verwacht dus een veulentje in 2021.
Wat ik heb onderschat is het verdriet wat ik heb om Lizzy. Tjonge wat mis ik haar. Hier in het dorp loopt een bonte tinker die erg lijkt op Lizzy en ik vind het moeilijk om dat te zien. Dat doet pijn :-( Ik vraag me nog steeds af of ik de beslissing niet te snel heb genomen maar daar is niets meer aan te doen. Ik hoop dat het verdriet slijt en dat ik- na de corona tijd- een leuke manege of stal kan vinden waar ik weer 1x per week kan gaan paardrijden. Ik hoef geen eigen paard meer, maar zou wel graag weer gaan rijden want dat mis ik ook echt.
Ik hoop dat mijn volgende verhaaltjes vrolijker worden want nu zit ik hier weer met de tranen in mijn ogen.
Goed om de redenen te lezen.
BeantwoordenVerwijderen