terug van Texel

De vakantie met Jip en Kytah is super verlopen. Op de heenweg in de auto hebben we geen kik gehoord. Jip en Kytah zaten samen in de bench, afgedekt met een deken zodat ze niet al te veel prikkels zouden krijgen. Kytah had ook nog medicatie gekregen tegen de stress. Hierdoor is de reis geweldig verlopen.
Natuurlijk moesten Jip en Kytah even hun draai vinden in het huisje maar met hun veilige bench in de huiskamer voelden ze zichzelf al snel thuis.

Het weekend was wat lastiger voor Kytah want toen kwamen er vrienden die ook een nachtje bleven slapen. We hebben toen een plekje voor Kytah gecreëerd in een zijkamertje. Ze kon ons nog wel horen- en zien als ze dat wilde- maar toch had ze haar eigen veilige plek.

Na het weekend begon de lol pas echt( voor de

hondjes dan hè. Wij hadden het met Marja en Koos ook erg naar onze zin hoor ;-) ) We zijn gaan wandelen naar de vuurtoren. Dat was ongeveer 4 km en de hondjes hebben genoten van alle geurtjes, het lopen aan de lange lijnen( Jip 8 meter en Kytah 10 meter) en het was heerlijk weer. Bij de vuurtoren is een restaurant en daar zijn we binnen geweest om wat te drinken met appelgebak. Echt wonderlijk dat Kytah daar gewoon lopend naar binnen is gegaan. Weliswaar erg op haar hoede, maar achter mij en Jip aan gaf toch genoeg vertrouwen om ons te volgen. Wat waren we toen al trots op Kytah!!
Na deze pauze zijn we weer terug gaan wandelen en nu over het strand. Jip mocht los want van hem weet ik al dat hij terug komt. Met Kytah durfde we dat niet te riskeren want dat zou een veel te groot risico op weglopen geven- ze schrikt nog best veel van mensen en dan zou ze het vast op een rennen zetten. Maar aan haar lijn kon ze ook ontzettend genieten en dat was aan zowel Jip als Kytah, ook echt te zien.

Na deze wandeling was Kytah veel vrijer, ook in het huisje en dus heeft ze veel bij ons op de bank gelegen.
Bij het uitlaten op het park werd het wel snel duidelijk dat ze een echt jager is. Ze loopt best "op haar hoede"rond maar als ze een fazant of konijn zag, was alles vergeten en wilde ze alleen nog jagen. Helaas voor haar komt er ook aan een lijn van 10 meter snel een eind.

Op donderdag zijn we voor de laatste keer naar het strand gewandeld. Op het strand had ik het idee dat ik Kytah graag wilde loslaten. Het was heel rustig op het strand, geen wild in de buurt, overzichtelijk.......ik heb het gewaagd en wat een feest was dat. Voor Kytah om los te kunnen rennen, sprintjes te trekken met Jip, ongestoord kunnen snuffelen waar ze wilde....wat een prachtig gezicht om haar zo te zien genieten. Ik vond het ontroerend. Ons bange meisje wat los kon lopen en terug kwam als we haar riepen. We hebben lekker een tijd tegen een duintje aan gezeten en Jip en Kytah hebben lopen spelen.
Op de terug weg moesten beide natuurlijk weer vast. In de duinen zit veel wild én we kwamen natuurlijk weer mensen tegen. Dat blijft een probleem voor Kytah al wordt de bocht waarmee ze om mensen heen gaat wel kleiner. Het grootste probleem lijken nu kinderen te zijn. Hun gegil, gelach, het springen en stampen.....allemaal dood eng. Gelukkig was het geen vakantie dus dat probleem bleef gelukkig klein.

De terug weg is ook weer prima verlopen. Jip en Kytah weer stil in hun bench en wij dus dik
tevreden.

Helaas lijkt het thuis zijn weer erg moeilijk te zijn voor Kytah. Ze verstopt zich weer extreem en het naar buiten gaan om te plassen/poepen is een ramp. De moed zakt me in de schoenen. Is dit haar leven? Bang voor al die spelende kinderen op straat? Het is prachtig weer en dus is het in deze kinderrijke wijk een drukte van spelende kinderen op straat.

In de loop van de zondag( gisteren) lijkt het kwartje te zijn gevallen en hersteld ze zich. Ze loopt weer door de kamer, gaat weer gewoon eten en komt bij ons op de bank......bij mij gaat de vlag uit. Ze blijkt toch weer sterker dan ik even dacht. Knappe Kytah!!