en verder.....

Madara

Sinds september woont Madara hier. Madara is een nebelung in de kleur blue point en ik ben er echt weg van. Ze is zo`n plaatje om te zien! Ook mensen die hier op visite komen vinden haar allemaal erg mooi. Natuurlijk vallen haar geweldig mooie blauwe ogen erg op. Madara is een pittige tante. In het begin beet ze me veel maar dat is ondertussen een stuk afgenomen en ze is rustiger en liever geworden. Ze is dikke maatjes met Happy en die 2 zijn heel veel aan het spelen met elkaar. Ook is Madara vriendjes

Bibi en Madara

met Jip. Het is ongelofelijk om te zien wat Jip allemaal bij haar mag doen. Zeker nu Madara voor het eerst krols is, is ze veel bij Jip te vinden. Ze rollebolt voor Jip zijn neus om maar aandacht van hem te krijgen en hij sleept haar soms de hele kamer door haha Madara is nu nog te jong om gedekt te worden. Ze is geboren in juni dus ik moet nog even geduld hebben maar dan is Aziz hier om haar te dekken. Ik ben heel benieuwd hoe de kleintjes van Madara en Aziz zullen zijn. Een zekerheid is dat ze kortharig zijn, en dat ze wit beginnen. De "points" gaan pas later kleuren Er kunnen ook blauwe kittens geboren naast blue points, dus dat al weer een grote verrassing worden.

Max in een te klein mandje

Over Max heb ik minder goed nieuws. Max is mijn witte herder reu die ik zelf heb gefokt en is geboren in 2007. Hij is dus bijna 12 jaar en dat is steeds duidelijker te merken. Sinds november heeft hij "chronisch" pijnstillers want hij had duidelijk last van zijn voorpoten. Hij werd ook erg humeurig en vond de poezen en kleine kindjes niet meer leuk. Dat past helemaal niet bij Max en dus ben ik met hem naar de dierenarts gegaan. Zij zag ook dat hij niet goed liep en gaf aan dat de plek waar de pijn zit, de plek is waar botkanker meestal begint. Dat is dus niet zo`n goed bericht. Hij heeft vanaf die tijd pijnstillers en daar knapte hij ontzettend van op. De humeurigheid verdween en hij liep weer een stuk beter. Dat bewees dat hij pijn had gehad en ik was blij dat daar wat aan te doen was.

Mijn grote witte vriend Max

De laatste week( misschien al iets langer) zakt hij regelmatig door zijn achterpoten. Het lijkt dan alsof hij ze er niet onder gezet krijgt. Dat gebeurt soms als hij van de bank stapt maar ook onder het lopen. Dan wil hij best nog even een klein sprintje trekken maar later merk ik dan dat het niet gaat met zijn achterkant. Afgelopen maandag zag ik dat hij erg aan het likken van zijn "poepgat"was.
Toen ik zijn staart een stukje opzij trok om te kunnen kijken hoorde ik "borreltjes"en kwam er bloed naar buiten. Nu ben ik dus wel bang dat er behalve in zijn botten misschien ook kanker in zijn darmen zit. Ik ben heel blij dat hij geen pijn heeft, maar ik realiseer me wel dat hij nu echt aan zijn laatste stukje leven is begonnen. Ik laat geen grote ingrepen meer doen bij een herder van bijna 12 en ik ga daarom alleen nog voor comfort. Mocht ik het gevoel krijgen dat het voor Max niet leuk meer is dan zal ik de knoop doorhakken en hem in laten slapen. Wat zal ik mijn grote witte vriend dan missen zeg. Dan sluit ik de periode "witte herder"af..... die periode met Rana, Keli, Max én de nesten van Keli is zo`n prachtige periode geweest. Samen met Lex heb ik daar zo ontzettend van genoten. De bevallingen, pups in huis, de pupkopers én het terug komen van Max......weer iets wat ik deelde met Lex wat afgesloten zal worden......

Aziz

Aziz- die ik hierboven al even noem woont hier ook een paar maanden en is een Rus in de kleur blue point. Samen met Madara zal hij mee helpen aan het ontwikkelen van het ras in opbouw de "Pica Blu". Omdat Aziz geslachtsrijp is, en ik niet zit te wachten op ongeplande nestjes( met Somali Bibi of de te jonge Madara), woont Aziz in het katerverblijf. Hij woont daar samen met Arun en Fynn is

Madara en Aziz

daar ook meestal. Geen ongezellig bestaan dus voor deze mannen want ze hebben elkaar. Hopelijk komt er binnenkort een keer een poes om gedekt te worden door Aziz. tenslotte is dat toch waarvoor hij in het katerverblijf woont en niet in huis.