Weer begonnen met....

...paard rijden!
Sinds een maand of 2 ben ik weer aan het paardrijden. Omdat ik mijn pony Elmo vorig jaar heb verkocht aan vriendin Astrid, kan ik lekker weer op hem rijden. Ik wist al die tijd al dat dit kon bij Astrid, maar het was er niet van gekomen. Maar.....omdat ik de laatste tijd niet lekker in mijn vel zit ben ik op zoek gegaan naar dingen die mij ontspannen. En daarbij stond paardrijden altijd "met stip bovenaan".
Vandaar dat ik dus weer ben gaan rijden op Tupper( hij is van naam verandert) en dat bevalt super. Lekker alle keren gewoon op de barebackpad( dus zonder zadel maar met een pad waardoor je makkelijker op je paard blijft "kleven").Ik kan op die barebackpad omdat we niet gaan draven of galopperen, maar alleen stappen. Een andere vriendin van Astrid- Lucy- is nl na 25 jaar weer begonnen met paard rijden en zij voelt zich nog niet vertrouwd genoeg om te gaan draven in het bos. Dus stappen we gezellig met z`n drieën op onze paardjes door het bos.
En dat is heerlijk! Genieten van gezellig kletsen, van de prachtige natuur, de rust en het, samen met je paardje, op pad zijn.

Ik rij nu weer twee keer per week op Tupper. De psychotherapeut waar ik gesprekken mee heb vroeg me wat ik doe om te ontspannen en toen kwam het paard rijden ter sprake. Dat deed ik één keer per week en haar vraag was of dat ook twee keer per week zou kunnen.... Jawel hoor, geen probleem!
Vanmorgen weer naar stal om te gaan rijden en dat is een feestje als het zulk mooi weer is als vandaag. Koud, maar droog én een zonnetje!! Het leek me ook leuk om weer eens op een zadel te rijden dus heb ik Tupper klaar gemaakt incl zadel. En gelukkig maar.....

Astrid is altijd goed in het vinden van leuke weggetjes door het bos en dus gingen we vandaag weer

Zonder beugels en zadel, op de barebackpad

langs een heel leuk stukje land tegen het bos aan met daarin een weitje met shetlandertjes, een heel leuk vennetje en heidestruiken. En.......een klein hellinkje..... Tupper vind het lastig om van een helling af te lopen en dit was, weliswaar een klein, maar wel steil hellinkje en hij weigerde er van af te lopen. Wat ik ook probeerde, met veel doorzetten, zweep erbij- Tupper deed het niet. Draaide om, ging er vandoor, gooide zijn achter benen in de lucht, maar.... hij moest van dat hellinkje af. Astrid is met Amos terug gekomen, achter Tupper gaan drijven maar nee.....hij wilde niet. Uiteindelijk ben ik afgestapt en heb ik hem die paar stappen naar beneden achter me aan laten maken.
Dat was dus een ware "wild west" en zonder zadel en beugels had ik dat nooit gered. Trots op mezelf dat ik gewoon door ben gegaan én er niet vanaf ben gevallen haha

Na de rit, lekker weer de wei in.

Al die jaren dat ik met Astrid door het bos rij hebben we nog nooit zwijnen gezien. We weten dat ze er zijn, maar zien.... ho maar. Tot Astrid vanmorgen zag dat er op het ruiterpad,in de modder, was gerold door zwijnen. En dan gaat Astrid speuren...
En jawel, tussen een hoop takken, zag zij 2 zwarte gedaantes liggen. Lucy en ik natuurlijk ook vol bewondering kijken. Vooral toen één van de zwijnen begon te bewegen en ging zitten. En toen nummer 2 natuurlijk ook. Ik denk dat we te eng waren want beide zwijnen zette het op een rennen en sprongen over de takken door het bos, staken achter ons over(met een sprongetje over het pad) en vluchtte het bos is. Wat een geweldige ervaring. Na al die jaren van hopen.....nu 2 zwijnen gezien!

Mijn dag kan niet meer stuk. Heerlijk weer, paard gereden én zwijnen gezien.....bijzonder!