Pirouettes

Op verzoek van mijn broer die behoefte heeft aan een vrolijk/positief verhaal...en dan had ik het nog niet eens gehad over een schreeuwende, krolse Tess, die ons `s nachts wakker hield....en over Max die daardoor erg onrustig werd in de gang beneden...schrijf ik vandaag een leuk verhaal want ik heb ook heus wel wat leuks te vertellen:-) Ik ga het hebben over de pirouettes die ik heb gedraaid met Dublin in het bos.

Vorige week ben ik nl. voor het eerst met Dublin naar het bos geweest. Spannend natuurlijk maar achter Astrid op Amos aan moest dat gaan lukken:-) Het bleek toen duidelijk dat Dublin maar één stand kent in het bos en dat is de "turbo- stand". Hij was in het bos en liet duidelijk zien dat hij gewend was om dan gelijk te gaan scheuren. Dat betekend dus dat hij"ge-her-programmeerd" moet worden op de "relax-stand". Het meisje dat Dublin voor mij had noemde Dublin ook "Turbo" en dat zegt genoeg. De manier om een paard te laten zien dat het ook rustig kan is....pirouetjes draaien. Iedere keer als hij maar denkt harder te moeten gaan lopen draai je hem op een klein rondje zodat hij - dat is althans de verwachting- door gaat krijgen dat harder gaan betekend dat hij weeeeer op zo`n vervelend rondje moet. Nou dat kwartje viel die dag nog niet, dus ben ik een uur bezig geweest met heel erg veel pirouettes draaien. Soms wilde hij gelijk vanuit een rondje gelijk weer aanzetten tot draf en dat betekend dan dat je dus gewoon doordraait. Astrid moest dan even stoppen met Amos want anders raakte we achterop wat weer betekende dat Dublin vond dat hij harder moest om Amos in te halen. Wat een groot voordeel is van Dublin is dat hij fantastisch zit. Daarom is dit ook een positief verhaal. Het lijkt alsof het niet leuk was om met hem buiten te zijn, maar dat was niet zo, het was wel leuk!! Natuurlijk zou ik liever in een lekker rustig tempootje door het bos hebben gestapt, maar het feit dat hij zo makkelijk te draaien is én zo ontzettend lekker zit, maakt dat ik weet dat het goed gaat komen. Je kunt een paard wat is geprogrammeerd om hard te gaan, niet kwalijk nemen dat hij denkt dat dit altijd de bedoeling is. Het betekend dat wij voorlopig alleen maar rustig gaan stappen in het bos totdat hij door heeft dat het op die manier ook kan en dan gaan we verder opbouwen met een voorzichtig drafje.Toen we terug waren bij stal was Dublin- in tegenstelling tot Amos- helemaal nat van het zweet, zo druk had hij zich gemaakt. Dus mocht hij nog lekker even rollen in het zand van de bak en daarna lekker op stal met een flinke hoeveelheid hooi.
Ik heb echt het gevoel dat ik in Dublin MIJN paard heb gevonden. Hij is lief, rustig, stabiel, zit heerlijk en pikt dingen heel snel op. Kortom; Dublin maakt me blij:-)