Ik ben om 18u op stal om Dublin te poetsen en te zadelen. Nu heeft dat poetsen niet zo heel veel zin want Dublin is een echte viespeuk. Omdat hij altijd ligt te slapen in zijn stal is hij ontzettend vies. Wij hebben in de stallen geen stro maar rubbermatten waarop de paarden staan en daardoor wordt Dublin veel viezer als hij ligt dan als er wel stro zou zijn. Dan zakt de poep nog een beetje weg tussen het stro en zou hij er niet voluit in liggen. Helaas ligt hij dus wel in zijn eigen poep wat hij ook nog eens, al lopend, door zijn hele stal verspreid. Tieke- het paard wat ik hiervoor had- was duidelijk anders van aard. Zij poepte netjes op één hoop en zou er toch niet over denken om er dan ook maar een stap in te zetten. Nee daar kon bij die "adelijke "dame geen sprake van zijn.
Dublin maakt het niets uit en elke keer als ik op stal kom verwonder ik me over zijn vieze lijf. En zeker nu ik op les allemaal prachtig schone, soms zelfs geschoren en netjes getoilleteerde paarden tegen kom, valt het me meer en meer op.
Maar afijn, ik poets het ergste van zijn rug- waar het zadel ligt-, van zijn buik- waar de singel zit die het zadel op zijn plaats houdt) en ik probeer zijn prachtige manen en staart er netjes uit te laten zien en dan ben ik tevreden. Daarna zadel erop, hoofdstel om, reflecterende deken over zijn rug, reflecterende bandjes om zijn benen, hoes over het zadel en zijn halster om en Dublin is klaar voor vertrek. Zelf draag ik ook een reflecterende hes en ik heb mijn cap alvast op zodat ik die niet mee hoef te zeulen.
Dan gaan we op pad voor een wandeling van zo`n 25min naar de rijhal van de Lunaruiters. We wandelen door Lunteren en omdat we nogal eens auto`s tegen komen die niet echt het geduld hebben om voorzichtig langs de paarden te rijden is het wel nodig om goed zichtbaar te zijn en voorzichtig te doen want wat hebben automobilisten toch weinig benul wat de gevaren zijn van te hard en te dicht langs paarden rijden.
Misschien dat ik jullie wat kan leren daarover.
Paarden zijn vluchtdieren. Dat betekend dat ze, als ze ergens van schrikken, de reflex hebben om weg te rennen. Zoals een egeltje zich oprolt bij gevaar, een hond - mogelijk- zal aanvallen bij gevaar, zo heeft een paard de reactie om het op een rennen te zetten. Natuurlijk moeten wij als begeleiders van de paarden daarop berekend zijn en ons paard tegen houden, maar een sprong door de schrik is al snel gemaakt en dat komt hard aan als dat toevallig net tegen of op je auto is. Nu lopen wij nog naast de paarden, dus blijft de kans dat zoiets gebeurt beperkt, maar....een ander verhaal is het als we lekker een buitenrit aan het maken zijn. Soms zijn er dan ook mensen in auto`s die -te- hard langs ons rijden of zelfs- ik heb het mee gemaakt- menen te moeten toeteren omdat ze even in moesten houden. Realiseren die mensen zich dan helemaal niet wat dat kan veroorzaken; Ik zit op mijn paard, wat schrikt en uit reflex weg probeert te rennen of een sprong naar voren of opzij doet. Daar rijdt die auto dicht langs me en het paard landt op de motorkap. 500 kilo op je auto.....Moet ik nog meer uitleggen.We moeten op de weg rekening met elkaar houden; wij als ruiters met het overige verkeer, maar ook dat overige verkeer met ons als ruiters! Even wat snelheid terug nemen en ruimte maken om rustig langs een paard/paarden te rijden kost je een paar seconden maar reduceert het gevaar aanzienlijk!!
Afijn, na deze wijze les ga ik weer verder over ons tochtje naar de rijhal. We komen dus door Lunteren, moeten de spoorweg oversteken en een druk kruispunt en dan zijn we aangekomen op plaats van bestemming. Dat lopen door Lunteren is heel goed voor de paarden want zo wennen ze aan allerlei situaties en geluiden. Daar hebben we weer voordeel van als we een buitenrit maken want een paard vindt iets, wat hij al verschillende keren is tegen gekomen, beduidend minder eng.
Dat lopen naar de les heeft nog een voordeel; onze spieren en die van de paarden zijn al lekker opgewarmd en dat scheelt later heel wat spierpijn. Dat is eigenlijk hetzelfde op de terugweg. Na 3 kwartier hard werken kunnen de spieren weer afkoelen tijdens het teruglopen, de hartslag kan weer tot rust komen en het zweet kan opdrogen. Zo stappen we onze paarden automatisch al uit na een inspannende les. Nu snappen jullie natuurlijk wel dat dit een avondvullend programma is; om 18u op stal, om 18.30u vertrekken, tegen 19u bij de les, paard en onszelf uitpellen, om 19.15u beginnen met de les tot 20u, paard en onszelf weer aankleden, terug lopen en Dublin afzadelen en verzorgen. Hij krijgt dan als extra nog een schep muesli als beloning voor zijn inspanningen en dan zit ik om 20.45u afgepeigerd, maar zeer voldaan, weer op de bank met een koppie thee:-)
Omdat dit al een behoorlijk verhaal is geworden zal ik de volgende keer schrijven over de les zelf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten