Bulletje en Blauwtje....

Dat waren de namen van de kittens tijdens de zorgelijk periode rondom de kittens, maar vanaf noemen we ze gewoon Miyak en Camaro want dat verdienen ze. Ze zijn nu namelijk gewone kittens die hun wereld aan het ontdekken zijn vanuit hun "kist". 

Vorige week heb ik ze naar beneden verhuisd omdat ze lieten zien dat ze het zonder medicijnen ook goed bleven doen. Het werd tijd om ze een groter verblijf te geven en ze te laten kennis maken met het leven beneden met alle geluiden daar. Natuurlijk komen dan ook de andere katten in beeld en af en toe komt er een hondenkop over de rand van de kist hangen. 

Beide mannen zijn nog klein voor hun leeftijd en ook hun ontwikkeling loopt nog een week achter maar het is wel duidelijk dat ze niet verder achterop raken maar echt goed groeien en steeds meer gaan ondernemen. Het is zo gezellig om ze naast de bank te hebben staan. Kunnen ze je met hun eigenwijze koppies zo grappig aankijken. Normaal zouden ze rond deze tijd uit de kist komen rollen maar ik verwacht dat dat over een weekje gaat gebeuren. Wel fijn hoor, dat ze nog even wachten, met zo`n wit klein monstertje wat hier rond loopt. Flicka is erg gericht op de katten en rent ze regelmatig achterna. Met zulke klein hummels als Miyak en Camaro moet ik daar niet aan denken. In de deuropening van de huiskamer zit een hekje zodat Flicka niet zomaar de kamer in kan rennen en de katten een goeie ontsnap mogelijkheid hebben.Zo weet ik zeker dat ze niet op een onbewaakt moment in de kamer gaat zitten plassen( daar hebben we het voor gemonteerd), maar het is dus gelijk een beveiliging voor de katten en kittens.

Ondertussen leert Flicka een hoop over de omgang met katten. Bibi lijkt krols te worden en ze zoekt Flicka steeds op om tegenaan te kroelen. Dat vind Flicka geweldig maar als ze te enthousiast wordt krijgt ze klappen van Bibi. Zo grappig om te zien hoe een "voorzichtige" poes als Bibi een held wordt door het hebben van kittens. Ook heb ik gezien dat Flicka een flinke pets kreeg, op haar kop, van Pebbles. Flicka rende piepend weg, dus het was raak haha En dan Flicka en Iejoor.....dat worden vrienden! Ze zoeken elkaar op en we zien ze echt samen spelen en ontdekken hoe dat het beste gaat samen. Zo geweldig leuk om te zien. Een heel goed leerproces voor Flicka en ik hoop dat ze wat manieren heeft geleerd voordat ze de kittens tegen gaat komen. Maar dat komt goed hoor.....ik houd ze echt wel in de gaten.

Nog meer goed nieuws....

Sinds vorige week zaterdag is ons ijsbeertje in huis. Onze nieuwe pup; Flicka is een Zwitserse Witte herder en ze is zacht en wollig. Zo super schattig met haar zwarte pigment dat we haar een ijsbeertje vinden.

Flicka komt bij dezelfde fokker vandaan als waar we Jente hebben gekocht en dus noemen we ze zusjes. Jente gedraagd zich ook echt als grote zus; om mee te spelen, door beschermd te worden en af en toe een snauw te krijgen omdat je moet ophouden met in haar lip te happen oid. Dan zie je Flicka wegrennen met veel gepiep en twee minuten later zoekt ze Jente weer op haha Echt een witte herder hoor, schreeuwen alsof je wat wordt aangedaan en dan binnen heel korte tijd herstellen. Als je dat niet kent dan schrik je je wild maar ze is gewoon een "drama-queen".

We zijn echt super blij om te zien hoe snel Flicka zich heeft aangepast aan haar nieuwe thuis. De eeerste nacht sliep ze gelijk al door. Natuurlijk scheelt het dat Jente in de gang naast haar bench ligt, maar dan nog vind ik het opvallend hoe makkelijk het gaat. Ze slaapt meestal van 23u tot 8u, dus dat is perfect. En dat zet zich binnen ook al goed door in het zindelijk worden want dat gaat ook al heel goed. Gisteren ging ze piepen bij de voordeur. Ik was net met haar naar buiten geweest dus dacht dat het wel niets zou zijn, maar ben toch met haar naar buiten gegaan. En jawel hoor, gelijk poepen en plassen. Wat een slimme meid!

De eerste week namen we Flicka los mee naar buiten. En dan is het zo grappig om te zien hoe zo`n hummel dicht bij je in de buurt blijft. Dat hoort natuurlijk ook echt wel bij een herder(tje) én wij zijn bekend en dus veilig. Nu heeft ze een tuigje om en loopt ze al heel goed aan de lijn want ze hobbeld gewoon achter Jente aan. Waar Jente gaat, gaat Flicka. 

De grootste klus is natuurlijk om haar op te voeden, het woordje nee te leren, alles te belonen wat ze goed doet, haar af te leren overal in te bijten en te leren om alleen te zijn. Dat laatste gaat al heel goed. Ze is natuurlijk ook niet echt alleen want Jente is bij haar, maar we kunnen al 2 uurtjes weg zijn zonder dat ze zit te schreeuwen of haar benchje bevuild. Ook buiten hebben we een soort van "hok" voor ze gemaakt. Als we buiten zijn- met dit mooie weer leven we echt buiten- dan kunnen ze daarin als we bijv naar stal moeten. Ook dat gaat heel goed. Even piepen als we weglopen maar zo gauw ze ons niet meer hoort is ze stil. 

En het woordje NEE lijkt ze ook al aardig te snappen. Ze loopt in de tuin tussen de planten en dat mag niet. Ook als je dan van een afstandje nee zegt.....luisterd ze soms haha. Maar toch zien we goed dat ze het al begint te snappen. En dan prijzen we haar natuurlijk de hemel in. Het is niet te geloven wat Flicka allemaal al heeft ze geleerd in anderhalve week. Wat een GEWELDIGE pup. Marianne bedankt voor dit witte wondertje <3

Goed nieuws

Wat is het fijn om goed nieuws te kunnen brengen. We zijn nu heel wat dagen verder na het vorige blog en de kerels doen het nog steeds goed. Ik vind ze niet hard groeien, maar ze groeien wel. Een week geleden ben ik gestopt met de antibiotioca en dat vond ik ontzettend spannend; gaan we het herstel door zien zetten óf gaan ze weer achteruit.... Gelukkig dat eerste.

Wat ik ook merk is dat ze echt achter lopen in ontwikkeling. Waar sommige kittens al uit de doos komen rollen na 3 weken zijn deze twee nog aan het leren om stevig op de pootjes te staan. Maar ze ontwikkelen zich wel en dat is belangrijk. Natuurlijk is er de afgelopen tijd veel energie naar het ziek zijn én het hestel gegaan. 

De eerste dagen na het stoppen met de antibiotica durfde ik nog steeds amper in de doos te kijken, bang om achteruitgang te zien. Nu is dat gelukkig minder en kan ik met plezier naar hun activiteiten kijken. Daarom durfde ik ook geen foto te maken. Als ik nu op mijn telefoon de foto van Bibi met haar kittens, nog allemaal bij haar, langs zie komen word ik daar nog verdrietig van. 

Tjonge, wat heeft dit nest veel bij me los gemaakt. Ik roep altijd dat ik behoorlijk nuchter ben en dat ik goed kan relativeren door ergere dingen tegenover mijn eigen verdrietige dingen te zetten, maar.....dat lukte me in dit geval echt niet, wat een verdriet. Daar werkt zeker aan mee dat het nog steeds niet duidelijk is waardoor het is gekomen. Dat het om een bacterie gaat is duidelijk, dat de bacterie behalve in de longen ook in de hersenen en lever werd aangetroffen is ook al duidelijk geworden uit de autopsie, maar hoe dat heeft kunnen gebeuren?? 

Aankomende donderdag ga ik met Bibi naar de dierenarts om een vaginaal swapp te laten maken. Misschien kunnen we achterhalen of Bibi de bacterie draagt. De dierenarts hoopt ook dat dan alle resultaten van de sectie binnen zijn. En dan moet ik er ook nog rekening mee houden dat nooit duidelijk zal worden wat de oorzaak is geweest. Misschien domme pech dat deze bacterie heeft kunnen toeslaan. 

Ik ben altijd heel hygienisch bezig rondom een nest en dat zal ik bij een volgend nest alleen nog maar meer in de gaten houden. Alles wat ik kan doen om zo`n drama te voorkomen, zal ik niet nalaten te doen.

Ik heb het wel aangedurfd om de jongens hun naam te geven. Het blauwe katertje heet Miyak en het wildkleur katertje Camaro. Het thema is; binnenvaartschepen, die we in onze nieuwe woonplaats `s-Gravendeel, op de Kil hebben zien varen.

Afhankelijk van de uitslag van de autopsie besluit ik of ik één van de jongens ga houden en ik moet zeggen dat mijn voorkeur nu uitgaat naar Camaro. Hij is zo prachtig donker getekend en zal absoluut een waardige opvolger van zijn vader zijn!

Verder nieuws over de kittens

 Mijn vrees werd waarheid; er is nog een kitten dood gegaan. Daarop heb ik de dierenarts gevraagd of ik antibiotica mocht gaan geven want ik wil íets doen. In de middag krijg ik een dierenarts aan de telefoon en dan ben ik alweer verder van huis, want....ook de laatste twee kittens beginnen wat slomer te worden en hun gewichtjes groeien niet meer. Hét sein dat er iets niet goed meer gaat.

De dierenarts heeft al naar Utrecht gebeld of er al wat uit de autopsie is gekomen en daar wordt verteld dat het kitten longonstekening had. De autopsie is nog niet compleet dus dit in minimale informatie maar wel heel belangrijke. We moeten dus snel starten met antibiotica. Ik kan met een spoedafspraak om half 5 terecht bij de praktijk en dus vertrek ik rond 15u naar Veenendaal- de Klomp. Ook voor zoiets wil ik graag weer naar mijn bekende praktijk.

Ik heb Bibi ook mee genomen zodat zij de kittens warm kan houden in de auto. Bij de dierenarts is het duidelijk dat we alles in gaan zetten wat mogelijk is want de kans op herstel is absoluut niet duidelijk maar wat wel duidelijk is; als we niets doen de kittens zowiezo zullen overlijden. Omdat we niet weten wat de oorzaak is van de longontsteking is het afwachten of de antibiotica gaat werken. Iedereen weet dat het niet helpt tegen virussen, maar wel tegen bacterien.

Ze krijgen een flinke dosis via een injectie en ook krijgen ze nog vocht onder hun huid in de hoop dat dit ze een boost zal geven om weer te gaan drinken. Want ze MOETEN natuurlijk voeding binnen krijgen. Het mooist zou zijn van Bibi, anders via een spuitje/flesje en als dat ook niet werkt zal het een sonde worden. 

Hierna ben ik weer naar huis gegaan en ik heb Bibi en haar 2 zonen weer lekker boven in de doos geinstalleerd. Het is duidelijk dat de kittens moe zijn geworden van hun avontuur want ze slapen allebei diep. Als ik wat later weer ga kijken geloof ik mijn ogen niet. Beide kittens zijn weer in beweging en lijken wat sterker. Ze zijn ook bij Bibi aan het zoeken naar de tiet en ik hoor ze drinken. Het zal toch niet waar zijn.....???!!!

Voordat we gaan slapen krijgen ze weer een volgende dosis antibiotica en dan is het natuurlijk spannend om ze te wegen. Kunnen we al vooruitgang zien? En jawel, Blauwtje is niet verder afgevallen en Bulletje is zelfs al 5 gram aangekomen. Dat lijkt niet veel maar dat is echt zo mooi om te zien. Geen achteruitgang meer!

De nacht is natuurlijk best spannend maar als ik rond 6u naar de wc ga zie ik het al; Bibi ligt rustig in de doos met 2 zogende kittens aan haar tiet. En dus is het nu niet zo spannend om na het opstaan in de doos te kijken. Wat zien de jongens er een stuk beter uit én beide zijn 15 gram gegroeid in de nacht. Ik krijg voorzichtig hoop dat de behandeling werkt en dat deze 2 jongens misschien blijven leven. Maar stop nog maar niet met duimen want we zijn- zoals de engelsen dat zeggen- "not out of the woods yet".

Na het weekend zal ik ws het complete resultaat van de sectie horen en dan weten we hopelijk ook wat de oorzaak van de longontsteking is. Dat zal mij dan ook duidelijkheid geven of ik 1 van deze 2 kanjers ga houden.

Rozegeur en maneschijn???

Nou nee! Soms gebeuren er zulke verdrietige dingen dat je je afvraagt of je nog wel verder wilt met fokken....

Nadat zondag 1 kitten van Bibi was overleden had ik er vertrouwen in; 6 kittens voeden zou Bibi moeten lukken.... En dat leek ook zo te zijn. Ik weeg de kittens 2x per dag en ik zag ze allemaal lekker groeien. Dik tevreden dus. Zaterdag- de dag dat ze een week oud waren- zag ik zelfs al open oogjes en het gewaggel/gewiebel door de doos begon ook; de voorloper van lopen. Wat een snelle ontwikkeling van de hummels! Ik heb leuke fotootjes en filmpjes gestuurd naar de kittenkopers. Zondagavond heb ik ze ook weer gewogen en ik heb zelf een poos genietend naast de doos gezeten totdat ik naar bed ging......

Wim keek maandag ochtend als eerste in de doos en volgens hem was alles oké en lagen de kittens in 2 groepjes van 3 in de doos. Dan gaat er al een klein belletje rinkelen. De kittens liggen eigenlijk altijd met zijn allen op een kluitje maar ach.....als er 6 zijn is 2 stapeltjes van 3 kittens misschien ook wel gewoon.

Totdat ik zelf in de doos keek; ik zie het meteen, er klopt iets niet.... Ik pak een kitten op en het is koud en het tweede kitten, wat er bij ligt, is nog niet echt koud maar zeker wel dood...... 

Hoe kan dit? In het weekend ben ik nog zo enthousiast en nu vind ik 2 kittens dood. Ik snap er niets van. Ik had wel gezien dat 1 poesje weinig aangekomen was, maar ach....dat mag....ik raak dan echt niet meteen van slag. Ze was ook wat warm bedenk ik me nu....maar er ligt een lekker warmhouddekentje in de doos, misschien heeft ze onderop de stapel kittens gelegen, dus nee, mijn alarm is niet afgegaan en ik ben vol vertrouwen gaan slapen.

En dat is het nog niet; vanmorgen weer een kitten dood.... Ook dat was gisteren maar weinig gegroeid! Dat is dus kennelijk het sein dat er iets fout gaat en dan gaat het ook heel hard. Ik heb geen flauw idee wat het kan zijn en dus heb ik- na overleg met de eigenaar van de dekkater én een bevriende fokker- besloten om sectie te laten plegen op een kitten. Ik MOET weten wat het is. Is het iets erfelijks, is het een virus of bacterie.....? Omdat ik minstens 1 kitten van dit nestje wil houden is het natuurlijk heel belangrijk om te weten wat het voor probleem geweest is. Mijn grootste zorg is dat ik gezonde kittens fok en natuurlijk mag er niets in het ras terecht komen wat het kan schaden. Vandaar de sectie. Nu geeft dat ook niet altijd 100% garantie dat er wat wordt gevonden, maar ik moet in ieder geval moeite doen om het te achterhalen. Dan kan ik hopelijk ook uit mijn hoofd zetten dat ik er zelf wat aan kon doen.

En nu is mijn grote angst of er nog meer kittens volgen. Ik hoop natuurlijk dat de drie nog levende kittens sterk genoeg zijn om wel te overleven maar dat is zo spannend dat ik bijna niet in de doos durf te kijken.

Flicka

Ik zie dat ik nog maar één keer heb geschreven over onze nieuwe pup. Ze is zaterdag 7 weken en dus mogen we haar bijna gaan halen. 

We zijn wezen kijken toen de pups 2 weken waren. Dat is super schattig om te zien en ook fijn om te zien dat hun moeder Vega heel goed aan het moederen was. We wilden met 4 en 6 weken weer gaan kijken maar helaas is het niet gelukt om te gaan met 4 weken( en ook niet met 5 weken) omdat ik behoorlijk ziek ben geweest. Zo teleurstellend om de afspraak, om weer bij de snel veranderende pupjes te gaan kijken, af te moeten zeggen. Maar gelukkig is het wel gelukt om te gaan met 6 weken. We wisten al dat we dan ook ons pupje zouden mogen kiezen dus dat was best heel spannend. Van de 7 pups waren zijn er 3 teefjes en dus moesten we uit die 3 prachtige ijsbeertjes een keus maken.

We hebben goed geluisterd naar de beschrijving die Marianne- de fokster- van ze gaf om het karakter te kiezen wat het beste bij ons zou passen.

Teefje geel; een heel aanwezig meisje met een enorme drang om bij haar baasje te zijn. Heel leergierig en nu al zeer eigenwijs, op haar kontje zittend, alles aan het bestuderen.

Teefje roze; een wat "harder" teefje- in vergelijking met de zusjes dan en "hard" bij een witte herder is zeer betrekkelijk hoor. Maar een pittig tante-tje, wat harder met bijten en ook niet gelijk onder de indruk.

Teefje grijs; een wat minder opvallend meisje met een rustige aard. Wat minder in het oog springend dus zeker niet "haantje de voorste".

Ik denk dat mensen die mij goed kennen kunnen raden welk teefje ik heb gekozen. Ik mocht de keus maken wat dit hondje is mijn hond en Jente is Wim`s hond- ze zijn natuurlijk gewoon van samen want we zorgen er ook samen voor, maar zo hebben we dat bedacht ;-)

En het is geworden......teefje GRIJS

Wat is het heerlijk om te weten welk meisje van ons wordt. Wij hadden eerste keus, dat is een voordeel maar maakt het ook moeilijk hoor. Maar de mensen voor de andere teefjes hadden ook al gekozen en laat nou iedereen zijn eerste keus teefje in huis gaan krijgen. Dat zal dan vast zo moeten zijn!

En haar naam wordt Flicka. Dat betekend meisje in het Zweeds en dat vinden we heel leuk naast Jente want dat is meisje in het Noors. Op haar stamboom heet Flicka "Make love of Black and White Island". Jente komt bij dezelfde fokker vandaan en heet officieel "Gentle of Black and White Island". Hoe leuk is het dat wij op een eiland wonen- de Hoeksche Waard- en straks dus een wit en een zwart meisje hebben.

Over 9 nachtjes gaan we ons kleine wondertje ophalen <3

Natuurlijk is er ook blij nieuws, met een klein beetje verdriet

 Afgelopen zaterdag is het nest van Bibi geboren!

Bibi was echt mega dik- bijna zo breed als ze lang is- en het was geen gezicht om haar te zien lopen. En als ze wilde gaan liggen moest ze dat ook heel doordacht doen zodat haar buik wel goed kwam te liggen. Ik durfde niet echt een schatting te maken maar stiekem had ik wel aan 6 kittens gedacht.

Zaterdagavond om 20u zag ik haar dan eindelijk echt weeën krijgen. Ik zag de hele dag al dat er wat te gebeuren stond want ik zag de slijmprop en wat voor-weeën. En dus zat ik de hele dag al op haar te letten.... Eindelijk dus een begin om 20u. Bibi kreeg het zwaar, heel veel en lang persen en weinig resultaat. Ik was me al een beetje aan het voorbereiden op de dierenarts want ik heb nog maar 1 x een poes zo lang en zwaar zien persen en toen kwam er een dood kitten. Groot was mijn verbazing dus dat er na 3 kwartier een levend, wildkleur kitten werd geboren. Dat was wel gelijk de grootste van haar baby`s; 105 gram. 

Ook de bevalling van het tweede, derde en vierde kitten was zwaar, maar gelukkig wel sneller dan bij de eerste. Het was duidelijk dat Bibi behoorlijk moe was en gelukkig zat er steeds nogal wat tijd tussen de geboortes, kon ze even uitrusten. Toen er 4 kittens waren kregen die 4 de kans om te gaan drinken en dat stimuleerde duidelijk de weeën van Bibi; de 3 kittens die nog volgde "plopte" en vrij gemakkelijk uit. 

Zeven kittens, dat is echt heel veel!! Ze waren wel ontzettend verschillend in grootte; van de genoemde 105 gram tot 60 gram. De laatste 3 kittens waren echt heel kleintjes en dus heb ik gelijk rekening gehouden met het feit dat niet alle kittens het zouden overleven. Het is erg zwaar voor moeder poes om 7 baby`s te zogen én het is tussen de kittens een "gevecht" om een tepel te bemachtigen.

Zondagmiddag waren alle kittens iets gegroeid maar zondag avond is de kleinste van het stel toch overleden. Dat is natuurlijk verdrietig, maar wel iets waar ik altijd rekening mee houd.

Met Bibi en haar kittens gaat het nu heel goed. Ze groeien heel gelijkmatig met ongeveer 10 gram per dag. Dat is minder dan bij de meeste nestjes waar de kittens meestal rond de 20gram groeien. Maar dan zijn er ook geen 6 kittens maar 3 of 4.

Ik probeer Bibi goed aan het eten te houden want zij moet een hoop melk produceren en naarmate de kittens groeien wordt dat natuurlijk steeds meer totdat ze brokjes gaan eten. Maar.....zover zijn we nog lang niet. 

Ondertussen ben ik er vrij zeker van dat er 4 katertjes zijn; 1 blauw en de andere wildkleur. En dan nog 2 poesjes, beide wildkleur. Dat vind ik dan wel weer grappig; uit een wildkleur vader en een sorrel moeder komen 6 wildkleur kittens en 1 blauwe. Mijn bedoeling is om uit dit nest tenminste een katertje te houden en het lijkt me niet moeilijk te raden dat dit het blauwe katertje zal zijn. Voorlopig heb ik ook een poesje voor mezelf regerserveerd en voor 3 van de overblijvende kittens heb ik ook al een belangstellende gevonden. En dat laatste poesje vind zonder twijfel ook nog wel haar leuke mensen!

En dan natuurlijk de namen. Ik kreeg al vragen wat het thema deze keer zal zijn..... Omdat we sinds september in `s-Gravendeel wonen waar we met Jente langs de Kil wandelen heb ik bedacht dat dit nest als thema "binnenvaartschepen" krijgt. Ik heb al een aantal namen en dat is voor de poesjes; Romée en Cayenne. Voor de katertjes; Cameron, Camaro, Miyak en Victor. Misschien komen er nog schepen voorbij met nog mooiere namen en dan zal er nog wat veranderen maar voorlopig is dat hoe de kittens op hun stamboom gaan heten.