En toen waren er nog maar twee!

Vandaag zijn eerst Spike- die nu Snow heet- en Sam- die nu Takoda heet- opgehaald. Echt twee uiterste, en dan bedoel ik in de plaats waar ze gaan wonen. Takoda blijft in Ede wonen, maar Snow helemaal in Landgraaf.
Wat heel leuk is voor Snow, is dat hij daar zijn grote broer Mister tegen gaat komen. Mister is een broer van onze Max en dus ook uit het nest waarvan de vader ook Beau was. Twee echte broers hebben ze daar dus straks in huis. Omdat Snow uit de test kwam als nog wat onzeker hebben we er juist voor gekozen om hem bij zijn zeer stabiele broer Mister te plaatsen. Wij hebben Mister lang niet gezien, maar hij schijnt uiterlijk erg op Max te lijken en is dus een grote hond> Volgens zijn eigenaren is Mister een probleemloze hond en dus een goed voorbeeld voor Snow die de hele wereld nog best een beetje overweldigend vindt. We zijn heel benieuwd hoe de kennismaking van Mister en Snow zal verlopen en dat horen we vast wel van e terug. Ze gaan dat in ieder geval op neutraal terrein doen zodat Mister zeker geen last zal hebben van territorium drang en de kennismaking vast heel soepel zal verlopen:-))

Takoda blijft dus in Ede wonen en dat op een heerlijke plek; nl. in het bos. Dat lijkt mij een super plek voor een hond want daar kan hij straks als hij wat groter is, heerlijke wandelingen maken met zijn baasjes. Volgende week komt Takoda alweer terug voor een weekje logeren. Het ene baasje van Takoda is nl. net geopereerd aan zijn knie en loopt dus moeilijk en het andere baasje heeft dan nachtdienst en is er dus `s nachts niet om uit gaan om hem te laten plassen. Dus komt hij- ws. tot zeer groot genoegen van Max- een weekje bij ons logeren. Alles hier in huis is nog vertrouwd en dus is het niet zo erg dat hij hier weer komt. Het zou veel vervelender zijn als hij dan weer ergens anders waar hij niet vertrouwd is moest wennen. Net een verhuizing achter de rug en dan weer een nieuw plekje dat zou niet in het belang van Takoda zijn en ds komt hij hier.
Dat zal vast gezellig zijn, voor ons en voor Max en Takoda. Hoe Keli dat vindt....?? We zullen zien:-))

En toen waren er nog maar 4!!

Ook Siep is opgehaald. Hij is verhuisd naar Nederweert en heeft daar nogal een stormachtige begroeting mee gemaakt. Ze hebben in zijn nieuwe huis al een Cavalier King Charles spaniel en die schrok zo van Siep- die nu Kian heet- dat hij in gehuil los barste. Kian schrok daar zo van dat hij het op een rennen zette en pas 100 meter verder weer te pakken kon worden genomen. Ook de poes in zijn nieuwe huis schrok zich een bult van de nieuwe huisgenoot en dat moet dus ook nog "even" wennen.
Maar....alle begin is moeilijk, hopelijk vind hij snel zijn plekje.


Woensdag zijn we- Karin en luuk( de nieuwe eigenaren van Sido), de pups, Keli en ik- naar de hei geweest. Dat was een spannende onderneming voor ons, maar zeker voor de pups. Al die indrukken, maar ik moet zeggen, ze hebben zich er fantastisch door heen geslagen hoor. Er zijn heel wat honden wezen snuffelen, mensen die in aanbidding bij ze kwamen kijken en natuurlijk een heel nieuwe omgeving met allerlei geurtjes. We zijn gewoon lekker gaan zitten en de pups hebben vooral tussen Karin en mij in liggen kijken naar alles wat er gebeurde. Silas was de grootste held en hij is op onderzoek uit gegaan. De braamstruik iets verder vond hij toch wel erg interessant en werd dan ook grondig besnuffeld en onderzocht. Uit de test van zondag was al gekomen dat Silas een heel stabiel hondje is zonder angst en dat zagen we op de hei dus duidelijk terug.
Uit eindelijk waagde ook Sido de gok om bij ons weg te lopen en bij de braamstruik te gaan kijken. Echt geweldig om te zien hoe zulke hummels al "de wereld intrekken" op zoek naar groter avontuur.

Keli hield ondertussen alles scherp in de gaten en het rare/grappige was dat ze sommige honden zonder aarzeling bij de pups liet komen en bij sommige honden begon te grommen of tussen die hond en de pups ging staan. Zij zag duidelijk dingen die wij niet zagen...
We zijn een uurtje op de hei geweest en toen weer naar huis. De pups waren toen al zo moe dat ze niet eens meer naar de auto konden lopen. Niet van de inspanning, maar vooral van alle indrukken. Het meerijden in de auto was natuurlijk ook helemaal nieuw, dus dit was een indrukwekkende middag.
Op de terugweg hebben de pups nog even proberen te drinken bij Keli, maar die ging lekker rustig liggen en dus was er geen ruimte om te drinken, maar wel een heel goed voorbeeld hoe je je in een auto gedraagt:-)
Na dit uitstapje waren de pups totall loss en hebben in de tuin heerlijk liggen slapen om alle indrukken te verwerken. Er kwam nog een pupkoper op bezoek om haar pup te zien, maar die was niet wakker te krijgen en dus heeft ze haar Sam/Takoda alleen in slapende toestand gezien.

Zes kleine puppy`s......

En toen waren er nog maar vijf!
Gisteren is mijn kleine vriendinnetje Steffi vertrokken. Zondag zijn de puppen getest en het zijn wederom een stel stabiele pups! Schrikken nergens van, zijn niet bang en behoorlijk ondernemend. Nou om dat te horen hadden we de test niet nodig, dat hadden we zelf ook al gemerkt. Er is steeds meer gebarricadeerd in de tuin en in huis.
Omdat de pups weer zo stabiel zijn was er geen reden om Steffi niet te laten vertrekken....Maar moeilijk was het wel:-(
Steffi was natuurlijk al vanaf het begin mijn favoriete pup. Ze was lekker stevig- en daar hou ik van-, ze was erg mensgericht en knuffelig- daar hou ik van- én de test gaf ook nog aan dat ze echt mijn pup zou kunnen zijn...Maar....ze is gisteren opgehaald om in Oss te gaan wonen. Gelukkig zijn haar nieuwe baasjes heel enthousiast; ze zijn vaak wezen kijken en dat doet goed. Het geeft vertrouwen dat Steffi op de juiste plek terecht is gekomen. Ik moest wel huilen toen ik afscheid nam van Steffi, maar daarna heb ik haar met vertrouwen overgegeven aan haar nieuwe baasjes. Zij zullen echt een geweldige hond gaan krijgen aan Steffi. Natuurlijk is het in het begin niet makkelijk; Steffi moet wennen in een totaal nieuwe omgeving, met nieuwe mensen en zonder haar vertrouwde geurtjes en nestgenootjes om haar heen.
Ze zal dus tijd nodig hebben om te wennen, maar dat realiseren haar nieuwe baasjes zich ook en als ze daar lekker de tijd voor nemen komt dat wel goed:-))

En dan gaat vandaag de tweede pup verhuizen. Siep gaat ook naar het zuiden van het land: Nederweert in Noord-Limburg.
Hij wordt straks opgehaald en dat is ook weer lastig, maar ik weet dat het minder moeilijk zal zijn als met Steffi.

Dan komen vanmiddag Luuk en Karin. Zij hebben al een nestbroer van Max en gaan nu dus voor een klein broertje erbij. Nou ja "klein". Sido is de grootste reu die we erbij hebben en een echt lobbes. Dat zal goed passen bij zijn wat drukkere broer Mister.

Met Karin en Luuk is het de bedoeling om vanmiddag naar de hei te gaan met de pups. Daar zal ik morgen vast een leuk verhaal over kunnen schrijven.

Tijd voor een verhaaltje!

De griep is zo goed als de deur uit en dus is het tijd voor een verhaaltje. Het was de afgelopen dagen heus niet saai in huis hoor, maar ik had geen energie om wat te schrijven. De pups vragen steeds meer aandacht want wát een ondernemend spul. Echt geweldig, maar tegelijkertijd ook slopend. Als je dan ook nog grieperig bent zoals ik de afgelopen week dan is het soms moeilijk vol te houden om de lol van de pups te blijven zien. Maar ondanks dat dit laatste nest een zwaar nest is om te verzorgen moet ik het eerlijk zeggen...Dat heeft NIETS maar dan ook NIETS met de pups te maken. Die zijn zoooo sociaal, gezellig, ondernemend, slim en ga zo maar door. Echt een geweldige combi van Keli met Beau want ze zien er ook allemaal nog eens prachtig uit. Wat dat betreft ben ik/zijn we dus dik tevreden. SPIKE
Ook John en Marion- de eigenaren van Beau- die hier gisteren waren, vinden deze pups erg mooi en zo knuffelig. Dat knuffelige hebben ze meer dan de pups van het vorige nest. Deze week waren er nog eigenaren van een pup uit de 2 vorige nesten en die vonden het knuffel gehalte opvallend; meer dan in het nest waar hun pup uit kwam. Dat knuffelige herkennen wij ook in Max. Hij kan echt bij ons komen staan leunen om gewoon lekker een poosje gekriebeld te worden. Zit ik dus achter de pc en dan heb ik één hand om wat te doen op het toetsenbord en de andere hand is druk bezig om Max te kriebelen:-) Soms heb ik het niet eens in de gaten en zit ik gewoon al een hele poos Max aandacht te geven zonder dat ik het merk. Max heeft zo zijn manieren om te krijgen wat hij hebben wil.....

Ook het dierenarts gebeuren hebben we nog niet achter de rug. Gisteren konden we met Siep naar de dierenarts. Hij zat aan zijn oortjes te krabben en te schudden met zijn koppie. Meestal een teken dat er een oorontsteking oid. in zo`n oortje zit. Dierenarts gebeld en daar konden we gelijk terecht. Ook spannend voor SIEP want nu ging hij ook voor het eerst mee in de auto, op schoot bij John, die hem lekker gerust stelde.
En jawel hoor, aardig wat troep in zijn oren en dus moet er flink gezalfd worden. Het arme ventje; nu ook nog oorontsteking. Maar met het zalfje zal het snel genoeg weer over gaan en hopelijk kan hij naar zijn nieuwe baasjes vertrekken als hij zich weer kiplekker voelt!

Vandaag worden de puppen getest om te zien welk reutje we gaan plaatsen in welk gezin. Natuurlijk heel spannend,zeker omdat we een nieuwe "tester" krijgen en dus zijn we heel benieuwd naar de manier van testen, en natuurlijk ook naar de uitslag. Zijn deze pups weer net zo sociaal en stabiel als de eerdere nesten.....?? Ik hou jullie op de hoogte!
SILAS

Hoewel ik er aan toe ben dat de puppen gaan verhuizen- en zij denk ik ook, de wereld mag wel wat groter worden- zal het straks toch weer leeg zijn in huis. De pups vertrekken aardig verspreid, dus we bouwen langzaam af.
Dinsdag vertrekt STEFFI als eerste en dat zal wel huilen worden. Zij is tenslotte mijn lievelingetje. Gelukkig zijn haar nieuwe baasjes heel enthousiast en ze kunnen niet wachten tot ze komt....


SAM
Dan vertrekt er woensdag weer een reutje, dan zaterdag twee, zondag één en dan als laatste gaat er nog een reutje op maandag morgen.
SIDO

Dierenarts bezoek

Gisteren is de dierenarts geweest om de puppen na te kijken en te enten. Dat is altijd best even een gedoe.....we moeten de pups natuurlijk goed uit elkaar houden en dat lukt prima nu ze allemaal hun eigen kleur halsbandje hebben. De dierenarts was zeer tevreden. Ze zijn allemaal door deze "APK"gekomen. Hartjes, longentjes, gebitjes, oortjes ed. zijn allemaal na gekeken en beluisterd en daar zijn geen bijzonderheden. Bij 3 mannetjes zijn de balletjes ook al netjes ingedaald en bij twee mannetjes zijn er nog balletjes onderweg( voelbaar in het lieskanaal). Alleen bij Sido is één balletje helemaal -nog- niet te voelen. Dat betekend nog niet dat het niet zal komen hoor want dat kan nog tot 6 maanden gebeuren, maar naarmate een hondje ouder wordt is de kans dat het komt wel steeds kleiner.Al met al zijn we dus super tevreden en zeker met de opmerking van de dierenarts dat ze onder de indruk was van de relaxedheid van de pups.
Nu nog afwachten of de puppytest van as. zondag ook zo`n positief beeld laat zien. Maar eigenlijk durf ik daar wel op te vertrouwen, want deze pups doen het zo goed en zijn zo leuk van karakter!!

Het gaat snel!

Ja het gaat snel met de pups. Ze zijn nog steeds uitermate ondernemend, naar ons idee al heel stabiel en ontzettend leuk:-)
We zijn bezig met de voorbereidingen voor hun vertrek. Afgelopen week hebben ze hun chip al gekregen van de Raad van Beheer. Daarbij dus de overdrachtspapieren gekregen die de nieuwe baasjes moeten invullen om de pup op hun naam te zetten. Verder een aantal foldertjes en verder een kaartje om de pup te registeren bij de Nederlandse Data bank voor Gezelschapsdieren. Als je de chipcode van je hond( of ander huisdier) aanmeldt bij deze databank dan is je dier altijd terug te vinden bij een evt. weglopen of diefstal. Heel goed om te doen dus!
Ik heb alvast voor elke pup een mapje gemaakt waarin ik alle belangrijke spullen bewaar die straks getekend moeten worden of die straks mee moeten met de pup.
Verder worden de pups morgen geënt en nagekeken door de dierenarts. Hopelijk worden alle pups gezond bevonden en hebben de reutjes hun balletjes. Iets wat bij het vorige nest helaas niet zo was:-( Van de dierenarts krijgen we dan ook hun paspoortjes met daarin de uitkomst van het lichamelijk onderzoek en de enting. Belangrijk is dat daarin ook staat wanneer de tweede en de derde enting gegeven moet worden.
Ook heb ik alle koopovereenkomsten al ingevuld zodat ik die uit kan printen als we weten welke pup naar welke mensen gaat.
Verder zijn de fotoboekjes, van de periode dat de pups hier in huis zijn ,besteld! Die zijn hopelijk ook binnen voordat de pups verhuizen. Ook gaat er natuurlijk een boekje naar John en Marion, de eigenaren van de vader van het nest: Beau!
Voor as. zondag staat de puppentest gepland en dan gaan we aan de hand van de uitslag van deze test kijken welke reutje in welk gezin past. Van Steffi( het teefje) is het al duidelijk naar wie ze toe gaat omdat er maar één teefje is. Voor haar gebruiken we de puppentest als advies aan de nieuwe eigenaren bij de omgang met Steffi.
Ook zijn er puppypakketten aangevraagd bij Royal Canin zodat alle pups een zakje voer mee kunnen krijgen van de brokjes die ze gewend zijn te eten. We voeren de pups de laatste weken dat ze hier zijn wat minder vlees- waar ze een grote voorkeur voor hebben- om ze ook aan het eten van de brokjes te krijgen. Tenslotte krijgen ze niet bij alle nieuwe eigenaren vlees te eten.
Als de stambomen dan ook nog binnen zijn voordat de pups weg gaan, dan heb ik- volgens mij- alles bij elkaar.

Het gaat goed.....

Het gaat goed met de kittens, het gaat goed met Fay, het gaat goed met de pups en het gaat daardoor goed met mij.....Klinkt dat zweverig?? Maar het is wel zo hoor. Het is zo genieten van de twee kittens die rustig in het nest liggen, met dikke buikjes en lekker slapend. Dat ze rustig zijn is altijd een goed teken. Als ze tekort zouden komen, dus honger hebben, dan zijn ze onrustig en kunnen niet slapen van hun knorrende maagjes. Nou dat is dus niet aan de orde. Fay verzorgt haar kleine spul heel netjes, het bed is schoon, de kittens hebben schone kontjes, zoals ik al zei; dikke buikjes en ook zorgt Fay goed voor zich zelf. Ze wast zich zelf, maar wordt soms ook door Nimah gewassen, en ze eet goed. Ze heeft natuurlijk twee kittens te voeden en dat maakt dat ze veel moet eten en drinken en dat gaat prima. Kortom, ik ben dik tevreden. De kittens hebben hun namen gekregen. Het blauwe meisje heet KIONI en het wildkleur mannetje heer STAVROS. Dit zijn plaatsnamen van het Griekse eiland Ithaca waar we twee jaar geleden een fantastische vakantie hebben gehad. En jullie weten het natuurlijk al...Kioni gaat hier blijven:-))
Dat is straks ook heel leuk voor Senne want als Kioni wat groter is dan kunnen die meiden lekker samen spelen.

Het gaat ook heel goed met de pups. Ik zou bijna zeggen: te goed...Wat een ondernemende bende zeg, niets in huis is meer veilig. Denk je dat je alles hebt afgeschermd voor bijtgrage tandjes en dan ontdekken e weer wat anders. In de tuin hadden we plastic schermen gezet voor de hekjes want ze de pups wilden hun koppies erdoor heen steken...heb je dat opgelost....beginnen ze de buxus haagjes onder handen te nemen. Nou wisten we het al wel hoor, buxus is giftig, maar tot nu toe hadden de pups van vorige nesten nooit de neiging om die struikjes helemaal te willen slopen....nou deze wel. Andere pups bleven tussen 4 en 5 a 6 weken altijd in de zitkuil in de tuin, deze klommen er met 4 weken al uit. Zo kan ik nog wel even verder gaan....het zijn een stel zeer vlotte rakkers, maar zoooooo leuk en enthousiast.
Zoals ze ons al kennen; je komt thuis en het hele spul komt op je af rennen en als je ze roept komen ze echt op je af om te komen spelen. Ook deze pups hebben het alweer door; mensen zijn leuk! En dat is wat wij onze pups altijd heel graag mee willen geven. Ik hoop dat deze keer in de puppentest ook weer naar voren gaat komen; dat we mensgerichte, stabiele pups "afleveren". Dat ze al heel stabiel zijn en niet snel schrikken blijkt wel uit het feit dat ik gewoon een ijzeren bak naast ze kan laten vallen en dat ze alleen maar opkijken. Wat nou schrikreactie....:-))

Blij en verdrietig!

Blij én tegelijkertijd ook een beetje verdrietig. Hoewel ik het me altijd realiseer als er kittens worden geboren is het toch een klap als zo`n kleintje dood gaat. Gistermiddag waren Luuk en Karin hier om naar de pups te kijken want ook voor hen loopt er hier een klein mannetje rond:-))
Omdat Karin en Luuk ook een Abessijn hebben( Nadal of Bahir Dar, roepnaam Zorro) zijn zij natuurlijk ook geïnteresseerd in het nieuwe nestje. Wij naar boven om te gaan kijken bij het kraambed van Fay en toen zag ik het eigenlijk al gelijk.....achterin de, als kraambed ingerichte, kattenbak lag een wildkleurtje heel raar. Deksel eraf en toen was het al snel duidelijk... het ventje was dood. Helemaal opgezwollen lag hij daar. Met zijn lijfje twee maal zo groot als normaal, alsof hij vol zat met gas?! Heel vreemd om te zien. Ik heb wel eens meer een dood kitten gehad, maar nog nooit op deze manier. Het is altijd verdrietig; ook al is het pas een dag bij ons, Fay heeft het levend gekregen en dan wil je het houden. Zeker als alles er, zo ver je dat kunt zien, gewoon uit ziet. Het is dus heel snel gegaan met het kereltje want ik was niet zo lang daarvoor nog wezen kijken. Gelukkig doen de andere twee kittens het wel goed en wordt er door Fay goed gemoederd. Ook Nimah wil haar steentje bij dragen aan de verzorging van het nestje. Zij gaat alleen een beetje te ver; Ze jaagt Fay uit het nest en neemt alles over van wassen tot zogen! Nu is ze wel drachtig, maar melk heeft ze echt nog niet. Ik laat Nimah er dus af en toe een poosje bij omdat het hebben van kittens binnen een Abessijnen familie vaak echt een gedeeld gebeuren is, maar Fay moet wel de gelegenheid krijgen haar kittens te zogen.

Een beetje verward loop je dan weer naar beneden en dan word je daar opgewacht door een stel uitermate enthousiaste, speelse pups, die blij zijn dat je er weer bent:-) Ik moet zeggen dat zoiets heus helpt om het verdrietige gebeuren te accepteren. Er is zoveel afleiding van het witte volkje en dat helpt. Natuurlijk ben je het niet gelijk vergeten, maar de pups vrolijken je echt op. Want....ze zijn zooooo leuk!! Ze zijn heel ondernemend en ook knuffelen lijken ze best heerlijk te vinden.

Gisteren!

Gisteren was een drukke dag. Maar gelukkig wordt ik tegenwoordig op tijd gewekt door de puppen want dan heb ik flink de tijd:-)) Vanaf half 8 zijn de pups wakker en laten ze horen dat ze andere plannen hebben dan in de kist blijven zitten. Dat betekend dat ze zin hebben in een flinke lebber bij mama, want daar wordt zeker `s morgens nog flink gedronken. Dat is dus het eerste, pups uit de kist, Keli in de kamer en lebberen maar. Dan Keli weer in de gang, allemaal poepen en dan vlees eten. Dat gaat er ook goed in hoor, ze eten dan een kilo vlees met z`n 6en!
Vervolgens de grote honden eten, uitlaten,ontbijten en de kist verschonen en dan-weer- koppie thee:-))
Ik dacht me toen aan te gaan kleden om met Jessie naar Arnhem te gaan want Jessie moest haar theorieexamen doen voor haat rijbewijs. Maar....in de tussentijd werd ik nog gebeld of ik ruimte in het konijnenpension had. Nou alle hokken stonden leeg, dus met hoeveel konijnen wil je komen?! Deze meneer had de oppas geregeld voor zijn konijn, maar die belden zondag af en maandagmiddag moest hij vertrekken naar Portugal voor 2 weken vakantie. Gelijk afgesproken dus dat hij Tommie( het is een meisje, maar gekocht als mannetje)om 12.00u zou brengen. Even snel het hok klaar gemaakt met zaagsel, eten en een drinkfles en toen aankleden, alle puppen in de werpkist en met Jessie op pad. Die puppen vonden dat geen goed idee hoor, we werd luid geprotesteerd, maar soms is het even niet anders...Jessie is geslaagd en we waren precies op tijd terug om het konijn in ontvangst te nemen:-))

Ook zou er bezoek komen om 13.00u, dus tussendoor heb ik de puppen eten gegeven, die allemaal lief lagen te slapen in de kist toen we terug kwamen, ik zelf eten en allemaal lekker naar buiten want we moesten genieten van het heerlijke weer.

Om 13.00u bezoek; Ferd en Sylvia met Luna! Luna is een pup uit het vorige nest van Keli en dus 11 maanden oud. Keli moest daardoor in de gang blijven want ik durfde dat niet aan; een ander teefje bij de puppen als Keli erbij is. Ze is zowiezo eerst altijd best lelijk tegen een kind van haar als die op bezoek komen, maar nu, met de puppen.....doe maar niet.
Lekkere Bossche bollen kwamen er mee met Ferd en Sylvia, want die wonen en Den Bosch en dat ging er goed in hoor, heerlijk. Hoewel ik steeds roep dat ik te dik ben....laat ik zo`n Bossche bol niet liggen:-))

En dan Luna met Max. Geweldig leuk en lief om te zien hoe snel ze weer lekker aan het spelen waren. Elkaar uitdagen, achter elkaar aan rennen, maar ook...heel lief elkaar likken en samen met speelgoed spelen. Toen Luna de ergste energie eruit had gespeeld met Max had ze tijd om de puppen te onderzoeken en die uit te gaan dagen tot spelen. Echt heel schattig om te zien, hoe zo`n grote/kleine zus dan weer speelt met die babybroertjes en -zusje!
Sylvia heeft een hoop foto`s gemaakt van al deze activiteit en daarop kunnen jullie zelf zien hoe gezellig het was
Ondertussen was ik al een paar keer wezen kijken bij Fay want ik had toch wel sterk het idee dat zij zou gaan bevallen en dat klopte ook. Om een uur of 5 ben ik naar boven gegaan en toen zag ik aan Fay haar houding dat het zover was. Nog even wat gedronken met Lex en me toen- met puzzelboek- gesetteld op de poezenkamer. Fay had tot nu toe vrij zware en langdurige bevallingen en dus was ik op alles voorbereid. Boven gegeten om maar niets te missen en om 18.25u was daar het eerste wildkleurige kitten. Zonder duidelijke pijn, vrij snel er uit geperst. Om 18.55u volgde nummer twee, weer een wildkleurtje en toen nam Fay duidelijk even rust en ben ik beneden een poosje gaan computeren. Vanaf een uur of half 9 was ik weer boven en om 20.55u......nummer drie! BLAUW en ws. een MEISJE!! Ik weet het niet zeker want het is moeilijk te zien en ik durf het nog niet te geloven want... een blauw meisje, dat is waar ik heel hard op hoopte. Dat zou dan onze Kioni zijn, maar dat is nog te vroeg om te denken( doe ik stiekun matuurlijk toch) omdat de klentjes ook nog zo klein en kwetsbaar zijn. Eerst maar eens zien dat alles goed gaat en Fay het goed blijft doen met haar kroost. Deze bevalling was een feest om mee te maken want zo makkelijk had Fay het nog niet gedaan en dat gun je haar toch!!

Steeds meer genieten....

....want het gaat heel goed met Keli en haar kroost! Hoewel de poep van verschillende pups nog wat dikker zou mogen zijn wordt er nu op duidelijke momenten gepoept( bijv. gelijk na het eten) en zo hoort dat ook te zijn. Vanmorgen was de kist wederom helemaal schoon van poep en ik moet ook zeggen dat er weinig plasjes in liggen. Ze proberen hun "nest" kennelijk al schoon te houden. Als ik ze uit de kist laat wordt er dan ook gelijk volop geplast en gepoept. Echt heel grappig om te zien dat dit instinct zo duidelijk aanwezig is!Dit is het hele witte volkje bij elkaar. Rana, Keli, Max en de puppen!

Keli had vannacht ook geen diaree, dus het mag duidelijk zijn, ik heb door geslapen!!! Wat een heerlijkheid zeg, een hele nacht ongestoord slapen en dus een stuk meer uitgerust wakker worden. Dan is alles ineens vrolijker en makkelijker. Makkelijker om te genieten van de pups en ook meer energie om eens even flink te boenen. Op de knietjes met een emmer sop van groene zeep( dat neemt de geur goed weg) de vloer schoon maken. Natuurlijk wordt er al snel weer geplast/gepoept, maar dan heb ik in ieder geval het gevoel dat we weer schoon beginnen.

Wat ook een hoop scheelt is dat de puppen vandaag best veel buiten zijn geweest. De temperatuur was goed, het was droog én een zonnetje.....deur open en lekker frisse lucht snuiven. Dat is voor ons allemaal gezond en dus ook voor de puppen. Daar is ook veel te ontdekken en dat is zeer vermoeiend. er is dan ook veel geslapen buiten. Omdat de grond dan toch weer vrij snel afkoelt heb ik het kleine spul om 17.00u weer naar binnen gehaald, maar gezien de weersverwachtingen kunnen we de komende dagen hopelijk nog veel naar buiten. Dat voegt ook weer zoveel toe aan alle indrukken die ze opdoen. Er was ook veel lawaai want de buurman was de heg aan het scheren en dat is altijd goed voor het wennen aan vreemde geluiden:-))

Dat Max zijn broertjes en zusje nog steeds erg leuk vindt zal ik laten zien door de volgende foto`s:-))

Opluchting!!

Joepie de poepie!!!

Vannacht heeft Keli geen diaree gehad en de pups hebben de kist ook schoon gehouden. Ik wist vanmorgen echt niet wat ik zag, schone pups en een schone kist, geen diaree!

Gisteren is bij het ontlastings onderzoek van Keli gebleken dat ze geen giardia besmetting heeft en daar waren we natuurlijk heel blij mee. De DA heeft toen overlegd met haar collega en Keli heeft nu een kuur die de dikke darm moet gaan genezen. En kennelijk slaat dat aan. Hoewel ik er vanacht nog twee keer met haar uit ben geweest- ze piepte, maar dat betekende dat ze bij haar pups wilde zijn- heeft ze helemaal niets gepoept:-))
Dat er geen giardia besmetting is betekend ook dat het leven van onze poezenbeesten weer wat aangenamer wordt. Hoewel de DA adviseerd om ze nog wel apart te houden( dus niet in de huiskamer waar alle poep terecht komt, dit ivm de as. bevalling van Fay) mogen ze wel weer uit de kattenkamer en de hele bovenverdieping gebruiken. Dat geeft ze een hoop meer ruimte.

De pups hebben ook allemaal een kuurtje voor een week en dat slaat kennelijk ook zo goed aan dat ze vannacht al geen diaree hebben geproduceerd. Ook was de poep vanmorgen een stuk beter en zag ik alweer keuteltjes( die ik ook beter kan opruimen).

Gisterenavond hebben we de pups ook weer gewogen en toen bleek dat ze ondanks alle "poepperikelen" wel goed zijn gegroeid. Steffi en Sido zijn al 4kg en de anderen varieren tussen de 2750(spike) en 3250gr.

Jullie zullen begrijpen dat de opluchting heel groot is en hopelijk kunnen we nu echt gaan genieten van een stel fantastische en ondernemende pups:-))