Max is nu ruim 4 jaar en de eerste twee jaar ging het prima met hem, helemaal niet bang. We hebben het idee dat er vuurwerk voor onze voordeur is gegooid toen de honden in de gang waren want hij associeert het enge gevoel bij de gang. Vorig jaar zijn we naar Drenthe geweest om het knallen te ontvluchten maar daar hadden we dit jaar niet zo veel zin in. Zo`n weekje Drenthe met feestdagen is behoorlijk duur en dus hebben we besloten om gewoon thuis te blijven en te zien hoe het gaat. Ik ben de hele week( tot Oudejaarsdag) vrij en Lex is met Oud en Nieuw thuis, dus dat scheelt wel heel veel voor Max. Stilletjes hoop ik dat het lekker hard regent met Oudejaar want dan is het snel klaar met het geknal, maar dat zou wel weer jammer zijn voor iedereen die wil genieten van het vuurwerk. Als iedereen nou eens alleen siervuurwerk zou gaan kopen, dat zou een hoop schelen, maar dat zal wel ijdele hoop zijn. Toch maar diazepam om Max een nachtje "plat" te leggen en dan hebben we het ergste hopelijk weer gehad.
dinsdag 27 december 2011
Vuurwerk...
...wat een ellende...Midden in de nacht harde knallen en een hond die bijna tegen het plafond springt en dan de deur eruit probeert te springen. Max is zo bang voor vuurwerk dat is echt heel zielig. Ik heb wel pilletjes voor hem om het enigzins te onderdrukken maar daar ben ik nog niet enthousiast over. Misschien dat het wel wat werkt- was het zonder nog erger- maar hij is nog steeds bang. Als wij in de buurt zijn dan komt hij bij ons steun zoeken. We reageren dan niet omdat je de angst anders zou versterken, maar hij mag wel tegen ons aan komen staan natuurlijk. Dan kan hij het nog wel uithouden, maar als we eenmaal naar bed zijn dan gaat het minder. Ik denk dat ik voor Ouderjaarsnacht toch maar diazepam ga halen bij de dierenarts want anders is het niet te doen voor hem.
Max is nu ruim 4 jaar en de eerste twee jaar ging het prima met hem, helemaal niet bang. We hebben het idee dat er vuurwerk voor onze voordeur is gegooid toen de honden in de gang waren want hij associeert het enge gevoel bij de gang. Vorig jaar zijn we naar Drenthe geweest om het knallen te ontvluchten maar daar hadden we dit jaar niet zo veel zin in. Zo`n weekje Drenthe met feestdagen is behoorlijk duur en dus hebben we besloten om gewoon thuis te blijven en te zien hoe het gaat. Ik ben de hele week( tot Oudejaarsdag) vrij en Lex is met Oud en Nieuw thuis, dus dat scheelt wel heel veel voor Max. Stilletjes hoop ik dat het lekker hard regent met Oudejaar want dan is het snel klaar met het geknal, maar dat zou wel weer jammer zijn voor iedereen die wil genieten van het vuurwerk. Als iedereen nou eens alleen siervuurwerk zou gaan kopen, dat zou een hoop schelen, maar dat zal wel ijdele hoop zijn. Toch maar diazepam om Max een nachtje "plat" te leggen en dan hebben we het ergste hopelijk weer gehad.
Max is nu ruim 4 jaar en de eerste twee jaar ging het prima met hem, helemaal niet bang. We hebben het idee dat er vuurwerk voor onze voordeur is gegooid toen de honden in de gang waren want hij associeert het enge gevoel bij de gang. Vorig jaar zijn we naar Drenthe geweest om het knallen te ontvluchten maar daar hadden we dit jaar niet zo veel zin in. Zo`n weekje Drenthe met feestdagen is behoorlijk duur en dus hebben we besloten om gewoon thuis te blijven en te zien hoe het gaat. Ik ben de hele week( tot Oudejaarsdag) vrij en Lex is met Oud en Nieuw thuis, dus dat scheelt wel heel veel voor Max. Stilletjes hoop ik dat het lekker hard regent met Oudejaar want dan is het snel klaar met het geknal, maar dat zou wel weer jammer zijn voor iedereen die wil genieten van het vuurwerk. Als iedereen nou eens alleen siervuurwerk zou gaan kopen, dat zou een hoop schelen, maar dat zal wel ijdele hoop zijn. Toch maar diazepam om Max een nachtje "plat" te leggen en dan hebben we het ergste hopelijk weer gehad.
donderdag 22 december 2011
Het bos in
Eindelijk.....na onze ongeluksrit van eind mei ben ik het bos weer in geweest!! Samen met Astrid op Amos en Sieneke op Mouna ben ik Dublin het bos in geweest. Ik werd toen ik aankwam op stal overvallen door Astrid die vertelde dat we naar buiten zouden gaan omdat het onder het bladerdak minder nat zou zijn dan in de bak. Welk bladerdak....in de winter...?!
Afijn, ik heb me dus niet zenuwachtig kunnen maken om te gaan en werd gewoon voor het blok gezet en dat is prima. Snel Dublin opgezadeld en mezelf goed beschermend aangekleed. Goed beschermd houdt in; cap en bodyprotector. De laatste heb ik na het ongeluk gekocht en die is bedoeld om de vitale organen te beschermen bij een val. Het is wel even wennen hoor, met zo`n ding rijden, maar vooruit; veiligheid voor alles.
We hebben rustig door het bos gestapt en dat ging prima. Ik was niet eens zo heel gespannen en deed het toch wel weer met vertrouwen. Natuurlijk ook omdat ik de dikke kont van Amos voor me had. Die geeft wel een lel als Dublin te dicht op hem komt en dat maakt dat Dublin wel ontzag heeft als hij achter hem loopt. Ik heb gelijk geprobeerd de tips die ik heb gekregen op onze eerste paardrijles 2 weken terug goed te gebruiken. Knieën een beetje gebogen en onderbenen wat naar achteren. Verder rust in mijn lijf creëren en als Dublin netjes loopt handen, en daardoor de teugels, ontspannen. Al met al een heerlijk ritje en dat geeft weer moed voor de volgende keer. Ik ben wel blij dat we het rustig aan hebben gedaan, maar de volgende keer zullen we vast ook weer gaan draven:-)
Jullie zullen wel denken "paardrijles" hebben we iets gemist...Ik had al een poosje het idee dat ik wel weer les zou willen hebben omdat ik niet verder kwam met Dublin. Liep er al een paar weken aan te denken en toen ik dat tegen Sieneke zei was zij meteen enthousiast om mee te gaan. In lunteren is een rijvereniging waar je lid van kunt worden en dan kun je voor 300 euro per jaar een heel jaar elke week 1 of 2 lessen volgen. We hebben Kimberley ook nog gevraagd en die had er ook wel oren naar en dus zijn we gaan kijken bij de "Lunaruiters". Dat zag er zo goed uit dat we gelijk een afspraak hebben gemaakt voor een proefles en die was begin december.
We hebben ook eerst een paar keer geoefend met het lopen van stal naar de lunaruiters want we moeten een heel eind door Lunteren heen en dat is natuurlijk best spannend voor de paarden.
Het is 25 min lopen, dan 45 min les en dan nog 25 min terug naar stal. Een heel avontuur en behoorlijk vermoeiend, maar we doen het ergens voor.
Ik was super gespannen voor de eerste les, heb moeite met nieuwe dingen, en het was dan ook niet zo`n succes. Omdat ik zo gespannen was werd Dublin heel onrustig en ik had het idee dat de "juf" echt zou denken:,, wat doet zo iemand met een eigen paard".
Maar....ik heb het gedaan en de volgende keer gaat het vast makkelijker:-)
We hebben ons opgegeven en in januari gaan we echt aan de slag met elke donderdagavond een les.
Afijn, ik heb me dus niet zenuwachtig kunnen maken om te gaan en werd gewoon voor het blok gezet en dat is prima. Snel Dublin opgezadeld en mezelf goed beschermend aangekleed. Goed beschermd houdt in; cap en bodyprotector. De laatste heb ik na het ongeluk gekocht en die is bedoeld om de vitale organen te beschermen bij een val. Het is wel even wennen hoor, met zo`n ding rijden, maar vooruit; veiligheid voor alles.
We hebben rustig door het bos gestapt en dat ging prima. Ik was niet eens zo heel gespannen en deed het toch wel weer met vertrouwen. Natuurlijk ook omdat ik de dikke kont van Amos voor me had. Die geeft wel een lel als Dublin te dicht op hem komt en dat maakt dat Dublin wel ontzag heeft als hij achter hem loopt. Ik heb gelijk geprobeerd de tips die ik heb gekregen op onze eerste paardrijles 2 weken terug goed te gebruiken. Knieën een beetje gebogen en onderbenen wat naar achteren. Verder rust in mijn lijf creëren en als Dublin netjes loopt handen, en daardoor de teugels, ontspannen. Al met al een heerlijk ritje en dat geeft weer moed voor de volgende keer. Ik ben wel blij dat we het rustig aan hebben gedaan, maar de volgende keer zullen we vast ook weer gaan draven:-)
Jullie zullen wel denken "paardrijles" hebben we iets gemist...Ik had al een poosje het idee dat ik wel weer les zou willen hebben omdat ik niet verder kwam met Dublin. Liep er al een paar weken aan te denken en toen ik dat tegen Sieneke zei was zij meteen enthousiast om mee te gaan. In lunteren is een rijvereniging waar je lid van kunt worden en dan kun je voor 300 euro per jaar een heel jaar elke week 1 of 2 lessen volgen. We hebben Kimberley ook nog gevraagd en die had er ook wel oren naar en dus zijn we gaan kijken bij de "Lunaruiters". Dat zag er zo goed uit dat we gelijk een afspraak hebben gemaakt voor een proefles en die was begin december.
We hebben ook eerst een paar keer geoefend met het lopen van stal naar de lunaruiters want we moeten een heel eind door Lunteren heen en dat is natuurlijk best spannend voor de paarden.
Het is 25 min lopen, dan 45 min les en dan nog 25 min terug naar stal. Een heel avontuur en behoorlijk vermoeiend, maar we doen het ergens voor.
Ik was super gespannen voor de eerste les, heb moeite met nieuwe dingen, en het was dan ook niet zo`n succes. Omdat ik zo gespannen was werd Dublin heel onrustig en ik had het idee dat de "juf" echt zou denken:,, wat doet zo iemand met een eigen paard".
Maar....ik heb het gedaan en de volgende keer gaat het vast makkelijker:-)
We hebben ons opgegeven en in januari gaan we echt aan de slag met elke donderdagavond een les.
maandag 5 december 2011
Flo is hier!
Zaterdag is ze dan eindelijk bij ons komen wonen; de kleine Flo( volledige naam: Faith-Flo van het Gildenhuys)En wat een dingetje is dat...Ze loopt nu- maandag ochtend- al op mijn computertafeltje terwijl Max op een paar centimeter afstand ligt. De honden zijn niet de grootste dreiging; dat is Tess. Omdat Tess tegen Flo blaast, blaast Flo tegen Terss. Dit in tegenstelling tot Fynn; hij vond Flo al gelijk heel leuk en interessant, maar ook daar moest Flo wel EVEN aan wennen. Dat was nl al heel snel voor elkaar.
Amper een paar uurtjes bij elkaar in huis en ze lagen al dichtbij elkaar op de bank. Ook heeft Fynn Flo al gewassen en ze zijn dan ook al aardig aan elkaar gewend. Alleen als Fynn wil spelen- hij is nogal lomp- heeft Flo nog zo iets van:,,doe jij eens voorzichtig met mij, ik ben nog klein".
Zoals we ondertussen al zijn gewend van een nieuwe Somali hier in huis, is ook Flo behoorlijk onverstoorbaar. Ach en met Tess komt het ook wel goed hoor. Tess is ook een heel vriendelijke poes, maar ze ziet Flo nu ws. nog even als een bedreiging omdat het ook een poes is. 
Zij is de Leading Lady in huis en wil dat natuurlijk graag zo houden. Over een paar dagen zijn deze dames ws. ook goeie vriendjes en dat zal een hoop plezier geven voor ons allemaal. Ik ben nu al helemaal verliefd op dit prachtige, maar vooral ook ontzettend leuke en ondernemende meisje. Ze zit nu al bij ons op de schouder en zit dan al te spinnen. Dat beloofd wat...
Flo is gebracht door Jacqueline en Edgar en dat zijn natuurlijk ook de fokkers van Fynn. Zij waren dan ook heel benieuwd om hem weer te zien en wij waren benieuwd wat ze van hem zouden vinden. Nou ze waren ENTHOUSIAST!!
Vinden hem een prachtige kater, mooie kleur en prachtige staart en hij schijnt erg op zijn vader Buddy te lijken. Ook zijn karakter liet hij gelijk weer goed zien want hij zat prinsheerlijk op de tafel om alle aandacht met veel plezier in ontvangst te nemen.
vrijdag 2 december 2011
Vol verwachting klopt mijn hart...
Hoor ik daar die poezenvoetjes.....trippel trappel trippel trap
Zachtje gaan die poezenvoetjes, trippel trappel trippel trap.
Het is de poes van Marjon Broeoek, trippel trappel trippel trap
Vol verwachting klopt mijn hart,
Wie de poes krijgt wie de gard enz.
Nog 1 nachtje en dan komt onze Flo hier wonen.Morgenmiddag- na mijn vroege dienst- komen Jacqueline en Edgar haar brengen en dan mag ze haar intrede doen in ons huis. Ik kijk er naar uit. Flo schijnt een pittige tante te zijne n dat mag ook best want Fynn kan wel wat hebben en ik denk dat zij erg leuk met elkaar kunnen spelen.
Zachtje gaan die poezenvoetjes, trippel trappel trippel trap.
Het is de poes van Marjon Broeoek, trippel trappel trippel trap
Vol verwachting klopt mijn hart,
Wie de poes krijgt wie de gard enz.
Nog 1 nachtje en dan komt onze Flo hier wonen.Morgenmiddag- na mijn vroege dienst- komen Jacqueline en Edgar haar brengen en dan mag ze haar intrede doen in ons huis. Ik kijk er naar uit. Flo schijnt een pittige tante te zijne n dat mag ook best want Fynn kan wel wat hebben en ik denk dat zij erg leuk met elkaar kunnen spelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
