Veel gebeurt....

Ondertussen is het al weer bijna tijd voor het

volgende dierenarts bezoek voor de kittens. Aanstaande vrijdag krijgen zij hun tweede enting en gezondheidscontrole. De eerste keer was alles goed dus ik ga er vanuit dat nu ook alles weer goed zal zijn. Ze kregen na de eerste enting niet meer last van hun vieze oogjes en de dierenarts vond het ook erg meevallen. Gelukkig geen gekke dingen dus. Maar afgelopen week begonnen alle 4 de kittens toch weer veel viezere oogjes te krijgen.

Ik maakte me dus wel wat zorgen.....maar.....gisteren kreeg ik ineens een idee; ik heb altijd de zelfde kattenbak vulling maar de laatste paar zakken is het veel stoffiger dan voorheen. Zou dat misschien de reden van de vieze oogjes kunnen zijn én van de niezen die ik af en toe hoor?! Natuurlijk gelijk uitgeprobeerd met een ander soort vulling in de kattenbakken en vanmorgen was het verschil al merkbaar!! Eigenlijk voel ik me dan zo dom dat ik daar niet eerder op ben gekomen, maar gelukkig scheelt het gelijk. De kittens zijn na hun tweede enting vrijdag zo goed al klaar om te gaan verhuizen. Ze hebben hun ontwormingen gehad, zijn 2 keer gevaccineerd, de stambomen zijn binnen, paspoortjes voorzien van de code van hun chip, fotoboekjes zijn klaar, de zakken met

kittenbrokjes staan klaar klaar om mee te gaan én ik heb wat leuke speelgoedjes om mee te geven. Het zal een stuk rustiger worden in huis want het viertal zet de hele boel op stelten. Aarde uit de potten van de planten binnen....de spullen op Wim zijn kantoor worden overal heen gesleept en het behang boven moet het ook ontgelden....

Had ik al laten weten hoe het kleine spul heet? Het thema deze keer is een Zweedse crimi. 

• Het Somali poesje heet Aili
• Het Somali katertje heet Jesper
• het Abessijn variant poesje heet Flicka
• het 2e Abessijn variant poesje heet Erin   

Nu hebben de nieuwe mensen van de kittens allemaal een nieuwe naam verzonnen dus de kittens krijgen een andere roepnaam. Aili wordt Vayana, Jesper wordt Sharkan, Flicka wordt Prada en Erin wordt Evi.

Met Yossje hebben we heel wat te stellen gehad de laatste tijd. Een week of 3 geleden heeft Bibi bij Happy gezeten om gedekt te worden. Toen ik haar weer naar binnen haalde zette ik haar- zoals ik gewend was- gewoon neer in de gang maar daar ging het enorm mis. Yossje dacht nergens over na en viel Bibi meteen aan. Een heftig gevecht tussen de twee dames wat ik heb gestopt door mijn vest over ze heen te gooien en Yossje apart boven te zetten. Iedereen totaal van streek dus eerst maar gewacht tot de rust was weer gekeerd. Toen ik een nieuwe poging deed om Yossje weer terug te laten komen draaide ze gelijk weer door, viel Bibi weer aan, maar ook haar eigen kittens. Kortom; Yossje weer gevangen en weer boven gezet. Gelukkig kon ik wel- de volgende dag- de kittens bij haar zetten want daar deed ze gelukkig niet lelijk meer tegen. Ik geloof dat ik nog 1 poging heb gedaan maar het ging gelijk weer fout dus nu wacht ik in ieder geval totdat de kittens weg zijn voordat ik weer een poging durf te doen. Ondertussen is Yossje weer aan de pil want de hormonen speelde zeker een rol bij de eerste aanval op Bibi. Yossje was krols, Bibi natuurlijk ook- en ze rook ook nog naar de kater- én bij Yossje speelde natuurlijk de beschermingsdrang voor haar kittens.

Ik hoop dat ik de groep weer bij elkaar kan krijgen want dit is natuurlijk niet leuk. Nu heeft Yossje haar kittens nog maar ik kan haar niet apart blijven houden als die weg zijn. Ws ga ik het eerst proberen met Iejoor, haar grote vriend en een mannetje... Maar eerst de kittens laten verhuizen.

De tijd vliegt voorbij

De kittens van Yossje zijn vandaag alweer 9 weken. Morgen gaan we naar de dierenarts voor de eerste gezondheidscontrole en de eerste vaccinatie. Ik ga naar mijn vertrouwde dierenarts in Ede want ik heb hier nog geen praktijk gevonden waar ik een groot vertrouwen in heb. En dat vind ik heel belangrijk; zeker bij een eerste dierenarts bezoek van een nest kittens.

Daarbij gaat Leyka ook mee om te kijken wat er nog te doen is aan haar slechte achterhand. Ze zakt steeds meer door haar poten en beide poten "wiebelen" overal heen. Ik ben begonnen met het geven van pijnstilling om te kijken of dat verschil zou maken. En ja, dat doet het. Ze loopt niet beter maar wel sneller en heeft duidelijk meer zin om te spelen. Kennelijk had ze dus toch pijn. Omdat ze dat niet aan kan geven had ik afgelopen week ineens het idee om eens uit te proberen of ze zou reageren. Dit is natuurlijk iets wat ik dan gelijk met de dierenarts kan bespreken morgen. 

Ook gaan beide katers- Happy en Ravi- mee om bloed geprikt te worden. Dat moet regelmatig herhaald worden omdat beide mannen poezen op bezoek krijgen om te dekken.

Zo wordt het rijden naar Ede zeker de moeite waard want ik combineer het bezoek voor een aantal dingen

. Tel daarbij op dat de dierenartsen hier in de buurt een stuk duurder zijn en dan is het die kilomers helemaal waard.

Met de kittens van Yossje gaat het goed. Ze ontwikkelen zich snel en nemen al aardig het huis over. Ze klimmen overal op en in en zijn niet snel bang. Ze trekken zich ook weinig meer aan van Jente en Leyka en dat is mooi om te zien. Wel zijn er 2 van de 4 die een beetje vieze oogjes hebben en wat snotteren en dus is het fijn dat ze morgen goed gecontroleerd worden.

Ook heeft 1 van de poesjes een zeer pootje, wat ze bijna niet durft neer te zetten. Ook daar kan gelijk naar gekeken worden. Ik hoop natuurlijk dat het iets kleins is, maar het maakt het bezoek aan de dierenarts wel spannender. Zoǹ eerste controle is al spannend; zijn alle longetjes en hartjes goed, het katertje zijn balletjes ingedaald en kloppen de gebitjes. Morgen middag heb ik daar zekerheid over en dan kan ik dat ook laten weten aan de kittenkopers.

WINTER

Tjonge, dat was lang geleden, zo`n heerlijk koude en witte winter. Ik heb genoten van de kou en van de prachtige sneeuw. De honden vonden het ook helemaal geweldig, vooral Jente ging helemaal uit haar bol. Springen, rennen, rollen.....en ook Leyka deed dat al is het allemaal iets minder lang en iets rustiger. Het lopen naar de dijk was wel een enorm moeilijke onderneming voor Leyka. Haar achterpoten moeten grip houden om goed vooruit te komen maar ze zat heel geregeld met gespreide achterpoten op haar kont. Dat vond ik wel moeilijk om te zien maar toch ging deze oude dame steeds met plezier mee naar buiten en eenmaal op het grasveld genoot ze heerlijk van de sneeuw.

Het voeren van de beestjes buiten was een groter karwei door het weer. Uitkijken om niet uit te glijden in de tuin( al had Wim wel een hoop sneeuw weg gehaald hoor) en dan die bevroren waterbakken.... Ik ging met een gieter heet water naar buiten om de bakjes te ontdooien en dan weer te vullen. En dat 3x per dag want het was echt ongelofelijk hoe snel het weer bevroor. 

De kippen vonden de sneeuw maar niets, ze bleven lekker in hun binnenhok en daar ontdekte ik dat er 1 kipje mist. Ik was bang voor "diepvrieskip" maar nu de sneeuw weg is gesmolten ben ik nog geen dood kipje tegen gekomen. Misschien toch ten prooi gevallen aan een kat ofzo....? We zullen het nooit weten maar het kipje was al oud...... Afgelopen zondag kwam onze haan Pluk weer tevoorschijn. Kennelijk had hij het gemist om te staan kraaien want hij ging bovenop de schutting luid staan te kraaien. De volgende dag was hij zelfs over de schutting heen gevlogen en liep hij parmantig rond op de dijk. Een buurman kwam aanbellen want die had moeten wachten met zijn auto totdat Pluk hem er langs liet. Daarop kwam hij even waarschuwen dat Pluk er liep. Wim had hem heel snel gevangen en toen heb ik hem gelijk maar even gekortwiekt. Dan blijft hij gewoon in onze tuin, bij zijn vrouwen!

Vanmorgen heb ik lekker de hokken van de konijnen en de kippen weer schoon kunnen maken en dat was wel nodig. Ze zitten nu weer lekker in een schoon bed en dat geeft me altijd een goed gevoel.

Geluk door de beestenboel

Wat is het toch heerlijk om dieren om je heen te hebben. Zouden die niet in huis zijn dan is het toch maar een doodse boel.... Natuurlijk baal ik ook wel eens van al dat stofzuigen en schoonmaken maar ik zou mijn dieren er niet voor willen missen. Sterker nog.....er zit een nieuwe aanwinst in onze planning.

Ik vind het heerlijk dat we weer een witje in huis hebben en het voelt zo vertrouwd weer zo`n

witte herder in huis, dat ik al mijn bedenkingen over een pup in huis heb laten varen. We spelen al een tijd met het idee voor een witte herder teefje en staan ook al op de wachtlijst bij een fokker, maar....ik had toch steeds een beetje het idee dat het misschien wat te veel zou zijn. Nu Leyka er is en ik zie hoe ik geniet van haar aanwezigheid ben ik die twijfel helemaal kwijt; dat teefje gaat er komen!

Afgelopen weekend informeerde ik bij de fokker van Jente- want daar staan we op de lijst voor een witte herder teefje- of er al meer duidelijkheid is over een planning van een nestje.....Blijkt precies op die dag haar teefje te zijn gedekt door een prachtige witte herder reu! Is dat niet geweldig om te horen? Ik heb natuurlijk gelijk zitten rekenen en als alles normaal verloopt zou dat betekenen dat we eind mei een pupje in huis krijgen :-)

Haar naam hebben we al verzonnen, ze zal Ziva gaan heten( blijkt de oma van Jente ook Ziva te heten haha) en we hopen dat we met Ziva op termijn een nestje kunnen fokken. Mooie plannen dus.

Dat heeft wel een andere concequentie. Ik wilde uit het nestje van Yossje het katertje- Snorris- houden maar dat ga ik nu niet doen. Financieel is dat wel een beetje veel en 2 jonge dieren in huis die allebei hun aandacht nodig hebben is ook een beetje veel. Vandaar dat Snorris nu Jesper heet( een karakter uit dezelfde Zweedse serie) en hij al is besproken door iemand die op mijn wachtlijstje stond. Die mevrouw is helemaal blij en alhoewel ik wel even afscheid moest nemen van het idee dat Snorris zou blijven, is het vooruitzicht van een pup in huis genoeg om daar vrede mee te hebben. En het is uitstel, geen afstel, dat er een katertje uit een nest van mezelf zal blijven. Daar kan ik dan later weer naar uitkijken :-)
  

Leyka

Het gaat goed met Leyka. We zien haar al beter lopen en dat is prachtig om te zien. Komt het door de goede voeding, het voedingssuplement( groenlipmossel poeder, door mijzelf ook gebruikt) of doordat haar spieren sterker worden door het regelmatige lopen?..... waarschijnlijk een combinatie van alle drie. Wat wel erg duidelijk is, is dat ze zich gelukkig voelt. Haar ogen staan veel helderder en ze speelt veel met Jente. Ze kunnen niet echt stoeien want dan glijden Leyla achterpoten veel te veel weg. Dus...."bekvechten" ze veel. Lekker naar elkaar happen en een balletje van elkaar afpakken. Vaak ligt óf Jente of Leyla dan op de grond en de ander er tegenover/half over heen, en dan maar happen haha

Buiten probeert Leyla ook af en toe een sprintje te trekken. Zo grappig om te zien dat ze dan zo blij wordt, alleen jammer dat het maar een klein stukje is en dat ze dan met haar kont op de grond zit omdat ze door haar achterhand zakt. We zijn geen enkel verschijnsel van pijn bij Leyka want anders zouden we haar zeker op pijnstillers zetten. We zijn er alert op om dat te signaleren want pijn is het laatste wat je een dier toe wenst. Bij Max hebben we gezien dat hij daar chagrijnig van werd en toen hij pijnstillers kreeg knapte zijn humeur gelijk op. 

Helaas heeft Leyka al wel twee keer in huis geplast. Ze heeft natuurlijk lang buiten geleefd waar ze kon

plassen/poepen wanneer ze maar wilde. Ze moet echt geregeld uit gelaten worden en dan gaat het gelukkig goed. Ook dat past wel bij een oudere hond. Ze drinkt best veel maar al haar bloedwaardes zijn nog goed( is onderzocht voordat ze hierheen kwam) en dus is het aan ons om haar genoeg gelegenheid te geven om te plassen. 

En als we uit gaan.....komen we met een modderzwarte hond terug.....familie trekje om dan te gaan rollen in de modder. Dat kennen we van haar grote broer Max ook nog en tante Rana kon er ook wat van.

De kittens van Yossje

Het gaat ontzettend goed met de kittens van Yossje. Ik heb echt niets aan te merken op de moeder instincten van Yossje. Waarschijnlijk heeft haar moeder- Otje- een heel goed voorbeeld gegeven én zit het moeder instinct er echt "ingebakken" bij haar.

Ik ben dan ook super trots dat ze zo goed voor haar kittens is. Het zijn echt 4 lekker dikke bolletjes die steeds meer moeite doen om te lopen en ook al een beetje beginnen te stoeien met elkaar. De doos staat nog steeds bij Wim op zijn kantoor en als hij boven is dan is Yossje meestal ook boven.

De andere katten lopen ook lekker rond boven en dus zijn de kittens nu al gewend aan hun medebewoners in huis. Iejoor lijkt het een beetje moeilijk te hebben want hij loopt geregeled schreeuwend beneden. Ik denk dat hij zijn vriendinnetje Yossje mist nu ze zo vaak druk is met de kittens. Nu probeert Iejoor de andere twee dames op te porren voor een spelletje of stoeipartijtje maar Bibi en Pebbles geven dan meestal "niet thuis". 

Dus.....heeft Iejoor zijn aandacht verlegd naar Leyka. Zo grappig om te zien dat Iejoor pogingen doet om contact te maken met Leyka. Zij weet niet zo goed wat ze ermee moet want ze was natuurlijk gewend om de poezen uit de tuin te jagen bij haar vorige thuis. Soms doet ze nog wel eens een poging om één van de katten hier op te jagen maar dat gaat niet lukken haha. Ze blijven gewoon zitten en dan weet Leyka het niet meer.....en zie je haar bijna denken...wat nu??

Het zal wel een flinke verandering zijn als ik de

kittens naar beneden ga halen. Hoe zal Leyka daarop reageren. Van Jente weet ik ondertussen dat ze lomp maar lief is , maar van Leyka zal dat even afwachten zijn. Ik zorg gewoon dat de kittens zich lekker kunnen terug trekken in een bench en dan zullen we ws snel zien dat ze dapper genoeg zijn om het "hondengeweld" te trotseren.

Van de vier kittens zijn er twee "onder optie". Dat betekend dat de mensen die belangstelling hebben voor deze dametjes nog komen kijken en dan pas is het kitten gereserveerd. Het katertje is definitief besproken; door mij en dus is er nog één Abessijn variant( kortharig) poesje wat een nieuw thuis zoekt. Er is wel belangstelling geweest maar die mensen willen dan toch liever op de wachtlijst voor een Somali kitten. Maar......er komt vast een geweldig thuis voor dit meisje!

Het oog van Pebbles

Vrijdag ben ik met Pebbles heen en weer geweest naar mijn oude dierenarts in "De Klomp"( bij Veenendaal). Hier in de omgeving heb ik nog geen dierenarts gevonden waar ik vertrouwen in heb. Natuurlijk weet ik dat ik dat op moet bouwen, maar dat doe ik dan liever met kittens enten ed dan met zoiets ernstigs als Pebbles haar oog.

Afgelopen jaar heeft Pebbles een ernstige midden- of binnen

oorontsteking gehad. Dat is gelukkig genezen met een sterke en lange kuur antibiotica, maar ze heeft er wel een blind oog aan over gehouden. Dat is natuurlijk een groot verlies, maar omdat er eerst werd gedacht aan iets in haar hersenen, ben ik heel blij dat het hierbij gebleven is.

Dat oog was een beetje beschadigd aan de buitenkant en dus zei een dierenarts waar ik was met haar,om te enten, dat ik er rekening mee moest houden dat het oog er uit zou moeten. En dat was dus mijn angst toen we zagen dat er meer vocht uit het oog begon te komen en de beschadiging leek te groeien. Ze was ook wat chagrijnig en dus zou het kunnen zijn dat ze pijn had. Ik heb dus mijn "oude" dierenarts gebeld, het uitgelegd en ik kon komen voor een consult. Mocht daar uit komen dat het oog er uit moest dan zou dat er gelijk achteraan gedaan worden. Fantastisch mee gedacht dus!

Vrijdag ben ik dus met een nuchtere Pebbles op pad gegaan, met een steen in mijn maag vanwege het vooruitzicht. Dierenarts T heeft haar oog goed bestudeerd en kwam tot de conclusie dat het wellicht nog te redden is..... Hij wil er alles aan doen om het oog te behouden omdat een oog verwijderen een heftige en pijnlijke operatie is. Als het niet anders kan dan kan dat alsnog! Ik moet nu minimaal 6 keer per dag haar oog zalven en dat voor een aantal weken maar dan geven we het wel alle kans om te genezen. 

Jullie willen niet weten hoe opgelucht ik weer naar buiten stapte. Had die eerrdere dierenarts daar nou ook niet op kunnen komen?

Nu zalven we dus om de 2 uur Pebbles haar oog en het lijkt alsof dat haar verlichting geeft. Ze komt ineens weer meer op schoot en reageert minder chagrijnig op de andere katten. We gaan hier dus serieus mee door en we hebben goede hoop :-)