Onze doerak Jente

Jente- onze Oudduitse herder pup- is ondertussen dik een half jaar en een ontzettend leuke hond. Natuurlijk ook heel ondeugend, energiek en aanwezig maar echt ook heel lief.
Ze kan het heel goed vinden met Kytah en samen spelen ze heel wat uurtjes in huis. Verder heeft Jente bedacht dat de kittens erg leuk zijn om mee te spelen. Zowel Pebbles, Iejoor als Yossra worden regelmatig te grazen genomen maar bij Bibi haalt ze het niet in haar hoofd. Kennelijk dwingt Bibi al veel respect af en dat moeten Pebbles Iejoor en Yossra nog verdienen.

Jente heeft haar eerste 2 cursussen op de hondenschool afgerond samen met Wim. Nu nemen ze even rust totdat Jente de pubertijd achter zich heeft en dan willen ze samen gaan speuren. Dat lijkt Wim ontzettend leuk om dat samen met Jente te doen. Lekker samen bezig zijn en zo hun band verstevigen. Jente is altijd overal aan het snuffelen en dus verwachten we dat het heel goed bij haar zal passen.

Twee weken geleden kwam hier de gedragsdeskundige- Michelle- van de hondenschool waar Jente op zit. Zij fokt zelf ook Oudduitse herders en dus vond zij het erg leuk om Jente te zien. Jente leste nl bij een andere instructeur. Wat Michelle gelijk opviel was dat Jente al zoveel rust in zich heeft. Hoewel ze natuurlijk enthousiast reageert op het bezoek kan ze meestal al wel netjes gaan zitten voordat ze wordt aangehaald. Dat vinden wij ook heel belangrijk dus proberen we haar dat aan te leren en dat lijkt ze heel goed op te pakken. Net als het wachten voor de deur totdat wij er door zijn gegaan. Het grappige is dat Kytah deze gewoontes ook meeneemt. Hoewel we haar niet echt iets kunnen leren aan commando`s is het wel duidelijk dat ze rituelen heel goed oppakt. Zij wacht dus ook netjes bij de deur op ons.
De auto was ontzettend eng voor Kytah maar nu ze weet dat we dan meestal leuke dingen gaan doen springt ze zo in de auto.

Kytah heeft nu bijna 2 maanden de medicatie tegen de angst en we zien heel duidelijk verbetering.
Ze komt steeds meer te voorschijn bij redelijk onbekende mensen zoals de kinderen in het bos komt ze steeds dichterbij als Wim met iemand staat te praten ze plast niet meer in haar bench als er bezoek is!
Omdat ik de medicatie allee mag blijven geven als ik een gedragsdeskundige in zou schakelen is Michelle dus geweest.
En ik kon dik tevreden zijn. De manier waarop ik het heb aangepakt met Kytah( al mijn geduld en niets af willen dwingen) is de enige manier om een hond met zo`n trauma te begeleiden. We hebben nog wel wat kleine tips van Michelle gekregen waar we mee verder kunnen maar waar het vooral op neerkomt is dat ze door allerlei nieuwe dingen te ervaren en steeds herhaald te zien, moet leren dat de meeste mensen best te vertrouwen zijn. Hopelijk komen we ooit zover dat ze ook onze kleinkinderen gaat vertrouwen.
Zoals Kytah nu leeft vinden wij het kwaliteit genoeg en zien we niet meer alleen een angstige hond maar ook een hond die duidelijk an genieten van veel dingen. Is dat niet mooi?!

Arun is happy....en ik ook...

Arun en Bibi

Ondertussen heeft Arun zijn nieuwe thuis gevonden. Hij woont nu in Amsterdam en daar maakt hij zijn mensen ook weer erg blij met zijn geweldige karakter. Ik krijg alleen maar berichtjes hoe goed het met hem gaat en hoe gek ze nu al op hem zijn. Helemaal top dus. Nu ik weet dat het goed met hem gaat kan ik hem ook loslaten want daar gaat het me om; is een dier hier vandaan gelukkig in zijn nieuwe thuis.
Van de zomer zal Arun gaan verhuizen...een heel eind weg; naar het Britse eiland Guernsey! De bofkont. Wie weet kunnen we hem daar nog eens gaan opzoeken!

Bij ons woont sinds 2 weken zijn dochter Yossra.
Ze moet erg wennen bij ons want er loopt een zwart monster rond

van 6 maanden en dat monster vind het ontzettend leuk om op poezen te jagen. Soms horen we een hoop geschreeuw en dan komt Jente langs lopen met Yossra in haar bek. Dat is natuurlijk niet de bedoeling dus we proberen dat soort acties voor te zijn maar dat lukt niet altijd. Gelukkig is het zeker geen kwaadwillendheid van Jente maar ze wil gewoon spelen. Dat ze daarbij rekening moet houden dat er grenzen zijn lijkt ze nog niet helemaal te begrijpen.

Wim met Yossra

Yossra leek het dan ook best een beetje moeilijk te hebben en was veel aan het schreeuwen.Ze durfde niet echt van de poezenkamer naar de huiskamer te lopen en vice versa. Wim heeft daarom regelmatig zijn schouder aangeboden om haar te vervoeren en dat is mede daardoor haar favoriete plekje geworden. Als Wim aan het werk is aan tafel dan zit Yossra op zijn schouder en dat kan ze uren volhouden.

Naast Jente hebben we nog een ander klein monstertje; Iejoor. Iejoor is een maand ouder dan Yossra en hij zag Yossra gelijk als zijn speelmaatje. Vooral bijten in Yossra`s staartje is een favoriet spelletje van hem. Dat vind Yossra ook niet zo geweldig en dus was dat ook vaak schreeuwen. Daarin begint Yossra haar manier te vinden want het is echt een pittige meid en het lijkt erop dat de verhoudingen tussen de twee duidelijk beginnen te worden. Ze kunnen nu ook heerlijk bij elkaar liggen of samen door de kamer racen.

Bibi Pebbles en Yossra

Sinds het weekend zien we Yossra dus

steeds makkelijker door de huiskamer lopen en dat betekend dat ze echt haar plekje begint te vinden. Doordat ze het allemaal best spannend vond lijkt ze wat afgevallen dus ze wordt lekker verwent met natvoer en hopelijk gaat ze nu weer snel aankomen en lekker groeien. Ze zit nu ook gezellig naast me op de tafel terwijl Pebbles bij me op schoot zit. Wat is het toch heerlijk om de poezen om me heen te hebben.

Arun

Afgelopen zondag heb Ik Arun dus weer opgehaald. Voor Margriet toch moeilijk om afscheid te nemen, maar een weloverwogen besluit! Ik heb Noubi ook nog gezien want hij liep beneden rond en dus kon ik zien dat hij een prachtige kater is geworden met een mooi warme kleur.

We moesten ongeveer een uur terug rijden naar huis en dat vond Arun maar niets. Hij heeft zitten schreeuwen en zitten "pielen"aan zijn mand en net voor Utrecht was het hem gelukt; hij kon ontsnappen uit zijn mand. De rest van de rit heeft hij door de auto gelopen, voor het achterraam gezeten en alles op zijn gemakje verkent. Natuurlijk weet ik dat het gevaarlijk kan zijn, maar ik vond het ook wel heel gezellig!

Thuis aangekomen heb ik Arun weer los gelaten bij de andere katten want hij zou het vast nog wel herkennen, dacht ik... Het kostte toch wel even wat moeite om weer te wennen, want vooral Pebbles vond Arun maar een vreemde indringer. Gelukkig was het na een paar dagen weer goed en zoeken juist Arun en Pebbles elkaar op.

Toch horen we Arun ook heel veel hard mauwen, hij zit veel voor de deur van de katerkamer en is wat rusteloos. De oorzaak is snel duidelijk; Madara wordt krols en dat had Arun al door. Hij blijft maar schreeuwen en achter haar aanzitten en hij lijkt zijn rol als dekkater niet te kunnen vergeten. Dat zal ook vast lastig zijn als je in de omgeving blijkt waar je hebt gedekt én waar krolse poezen rond lopen. Dat is ook de reden dat Fynn meestal in het katerverblijf is- ook nadat hij gecastreerd is, jaren geleden- want hij is blijven sproeien.

Ik ben dus aan het nadenken gegaan wat ik wil met/voor Arun. En in mijn overwegingen komt ook naar voren dat ik nog graag een keer een Bahir Dar kitten wil houden. Tot nu toe heb ik altijd mijn poezen en katers gekocht bij andere fokkers. Vooral ook om nieuwe lijnen naar Nederland te halen. Nu ben ik er wel een keer aan toe om een kitten wat hier wordt geboren te gaan houden. Tenslotte heb ik nu 2 katers in huis uit Frankrijk ( Happy van Marielle) en de Oekraïne( Ravi), een poes uit de Oekraïne( Bibi), Pebbles uit een vrij onbekende moeder lijn én straks Yossra waarbij in haar afstamming een heleboel van die geïmporteerde katers en poezen voorkomen. Tijd voor een Bahir Darretje dus. Als ik Arun ga houden heb ik die ruimte niet meer want dan heb ik 5 katten in huis.

Kortom; ik heb besloten een nieuw thuis te zoeken voor de ongelofelijk aanhalige en lieve Arun te zoeken. Hij heeft wel één lastig dingetje want zijn darmen zijn erg gevoelig. Met het voer dat ik hem geef gaat het goed maar iets eten van een ander merk( dus ook snoepjes) maakt dat hij snel diarree krijgt. Ik vind dat verder geen probleem want alle katten eten hier hetzelfde voer, ik ben toch niet zo van snoepjes geven en vooral...Arun is super gezond, glanst en voelt zich happy, dus niets staat hem in de weg om een fijn nieuw thuis te krijgen. Maar......ik zal deze geweldige kerel echt gaan missen en ben dan ook heel blij dat ik naast Pebbles straks ook zijn dochter Yossra in huis heb,

Kitten-katten nieuws

Pjotr met nieuwe eigenaar

Goed nieuws over Pjotr. Afgelopen zaterdag zijn er al mensen naar hem wezen kijken en Pjotr verkocht zichzelf. Hij ging heerlijk bij ze liggen slapen, lekker knuffelen en hij heeft ze daarmee helemaal ingepakt! Zondag hoorde ik dat ze voor hem gaan en vandaag wordt hij opgehaald. Zo krijgt Pjotr het plekje wat hij verdient en we wensen Jeffrey en Kathy heel veel plezier met hem. Ik ben benieuwd of hij Pjotr blijft heten.
Altijd fijn als je weet dat een kitten een goed nieuw thuis krijgt waar je vertrouwen in hebt. Ik ken Jeffrey al jaren want hij is een goede vriend van mijn dochter. Dat gaat dus helemaal goed komen!

Arun

Over Arun heb ik ook nieuws. Hij is 3 weken geleden bij Margriet en haar Somali kater Noubi gaan wonen. Vooral om gezelschap te zijn voor Noubi want die vind geen aansluiting bij de 3 -kruising- Noorse boskatten die ook bij Margriet wonen. Helaas heeft Arun wel het hart van Margriet veroverd maar niet dat van Noubi.... Het lijkt erop dat Arun Noubi van zijn plekje op de schoot van Margriet heeft verdrongen en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Noubi blijft nu uit beeld en dat maakt hem dus ongelukkiger ipv meer gelukkig wat de bedoeling was. Zondag ga ik Arun ophalen en ws blijft hij dan hier wonen. Hij heeft zo`n prachtig karakter en was zo lief voor ons maar ook voor de andere katten hier dat ik hem vast niet meer wil laten gaan als hij hier weer is.

Het volgende nieuwtje gaat over Iejoor......wie? Iejoor? Ezeltje uit Winnie de Pooh toch? Aangezien er bovenaan staat dat er kitten-katten nieuws is kan het niet over een ezeltje gaan.... Dus wie is Iejoor.. Iejoor is een kitten van mijn Rus blue point kater Aziz die na zijn castratie bij een vriend is gaan wonen. Voordat Aziz werd gecastreerd heeft hij een Tai Siamees poes bij mijn vriendin Astrid gedekt.

Tippie en haar kittens. Iejoor in het midden

Daaruit zijn 4 katertjes geboren; 2 seal points en 2 blue points. Natuurlijk is dit helemaal geen ras, maar het zijn wel heel leuke kittens. de kittens krijgen bij Astrid precies dezelfde behandeling als de raskittens en worden dus geent, gechipt, ontwormd, paspoort en blijven ook 13 weken bij haar om stabiel op te groeien. Alleen de stamboom ontbreekt. Omdat ik altijd poezen en/of katers koop met het oog op de fok wilde ik eigenlijk ook graag een kat waarvan ik weet dat hij blijft. De fok-poezen/ katers herplaats ik nadat ze met fok-pensioen gaan omdat ik anders een huis vol katten zou krijgen óf moet stoppen met fokken en daar ben ik echt nog niet aan toe. Het fokken is nog steeds mijn grootste hobby en dat wil ik niet missen. En daarom dus Iejoor. Iejoor is een blue point katertje uit het nest van Astrid. Zijn broers heten Knorretje, Pooh en Robinson( allemaal uit het verhaal van Winnie de Pooh). Hij wordt gewoon gecastreerd en mag dan als mijn huiskat lekker tussen de Somaby`s leven.

En dan nog meer kitten nieuws. Bij Erica is een nestje geboren van haar Aby variant poes Otje en de

Yossra

vader is mijn geweldige variant Arun( daar is hij weer ;-)) Otje is door mij gefokt en de enige dochter van Mila, de poes die ik uit Zweden heb gehaald. De vader van Otje is "mijn" Olle. Toen ik de stamboom uit ging pluizen kwam ik erachter dat er wel 6 van mijn katten in voor komen én zelfs 9 van Astrid. Kun je wel zien dat we veel samen doen op het gebied van de Somaby`s. Vandaar dat ik het super speciaal vind om van het nest van Arun en Otje een poesje te krijgen. Afgelopen woensdag ben ik wezen kijken bij Erica en ik ben totaal verliefd op dit nest. Wat een prachtige kittens! En vooral zie je nu al zo`n lief karakter. Ze stonden echt te roepen om aandacht haha. Ze mochten toen ik er was voor het eerst uit hun afgeschermde ruimte om te ontdekken dat de wereld groter is dan die ruimte....en wat een feest was dat.... "Mijn" Yossra- blauw variant poesje, net als haar vader Arun-, haar wildkleur Somali zusje en lilac variant broertje vonden het een avontuur. Yossra ging wel het meest voortvarend van start en ook de hond- zwarte Kelpie- werd aan een voorzichtig onderzoek

Yossra en Otje

onderworpen. Toen hij bewoog was het erg grappig om haar met een dikke rug en dikke staart opzij te zien springen. Haar broer maakte het no erger en ging spugen tegen de hond( sorry Erica, ik ben zijn naam vergeten) en dat was echt hilarisch, vooral voor Erica en haar dochter want die hadden dat nog nooit gezien. Het wildkleur zusje van Yossra zal bij Erica en haar gezin blijven wonen, maar het lilac broertje is nog beschikbaar( bij interesse kan ik je de gegevens van Erica wel even geven hoor ;-))

En dan zijn ook de laatste 2 kittens van Arun geboren. Bij Gea in Nieuwe-Pekela zijn een wildkleur en een sorrel kitten geboren met als mama de Duitse sorrel Somali poes Xenia. Het gaat prima met de nieuwbakken mama en haar kroost!

Muzikale leegte

Afgelopen zijn de 3 Russische componisten vertrokken.
Het is hier stil geworden want deze 3 kerels kwamen laat los in de wereld ontdekken maar toen dat eenmaal zo was( vanaf een week of 10), was er geen houden meer aan. Met Igor voorop werd alles in hoog tempo verkent. Dat je hoog in gordijnen kunt klimmen was één van de ontdekkingen. Dat er dan onverwachts een regenbui op je neer kan dalen kwam daar al snel achteraan. Ik had echt de plantenspuit binnen bereik staan en ik werd heel handig in "raak schieten"haha

Bert in zijn nieuwe thuis

Ze werden flink belaagd door Jente en ze werden er steeds handiger in om haar te ontwijken. Echt geen domme jongens hoor die "Pika Blu`s". Maar het was niet alleen maar "drukte en oproer" in huis hoor want deze 3 kerels lieten ook heel goed zijn dat ze mensen geweldig vinden. De kleinkinderen om spelletjes met een hengeltje mee te doen, mij volgen om lekker eten te krijgen en als we `s avonds op de bank gingen zitten kwamen ze heerlijk hun knuffels halen; wederom met Igor voorop.

De afgelopen weken zijn ze natuurlijk ook bij de dierenarts geweest voor hun onderzoek en entingen. Dat verliep allemaal goed alleen is Igor wel ziek geweest en had hij een kuurtje antibiotica nodig om er door heen te komen. Zijn broers zijn daar gelukkig niet in mee gaan doen. Kortom; afgelopen zaterdag was het moment dat ze mochten gaan verhuizen.
Dat had ik zorgvuldig gepland met afspraken om 14, 15 en 16 uur. Nou dat liep helemaal in de soep....De eerste mensen kwamen later, de tweede kwamen eerder en de derde belde of ze eerder konden komen.....dat kwam echt niet uit, dus zij waren er gelukkig gewoon om 16 u. Ik vind het wel fijn als ik even de tijd kan nemen om alles te laten zien, de papierwinkel te regelen en nog wat "tips en trics" mee te geven. Gelukkig is alles goed verlopen en is iedereen heel gelukkig vertrokken met zijn componist.
Dat ze niet zo zouden blijven heten kon ik wel voorzien want ze hadden pittige namen;

Ids met zijn nieuwe vriendin

Igor Stravinsky heet nu Ids
Sergej Rachmaninov heet nu Bert

En Pjotr Tsajkovky....hij vertrok naar Amsterdam en zou Toro gaan heten. Helaas is het anders gelopen. Gisteren kreeg ik een berichtje dat het niet ging met de nieuwe eigenares. Zij had in haar jeugd altijd katten in huis gehad en had dus niet verwacht dat ze allergisch zou gaan reageren. Helaas heeft zij op 21-jarige leeftijd astma gekregen en dat kwam nu in alle hevigheid naar buiten. En dan moet gezondheid voorgaan. Ik heb aangeboden om Toro op te komen halen om haar te stimuleren een besluit te nemen over het terug geven van Toro. Hoe langer ze zou wachten hoe moeilijker het wordt voor beide partijen.

Toro nog in zijn nieuwe thuis

Gisteravond zijn we dus naar Amsterdam gereden om Toro op te halen. Wat een verdrietig "hoopje mens" troffen we daar. Echt een drama om haar geliefde kitten op te halen maar natuurlijk wist ze zelf ook wel dat het eigenlijk geen keus was....haar echtgenoot was gelukkig daar om haar te troosten en dus zijn wij snel weer vertrokken. In de auto moest ik zelf ook wel even huilen. Ik had het haar zo gegund.
Gelukkig herkende Toro ons gelijk en dus was hij redelijk op zijn gemak in de auto en hier thuis was het gelijk goed. Hij ging lekker op zijn- uit Amsterdam meegenomen- kussentje liggen en was op zijn gemak. Nu gaan we op zoek naar nieuwe mensen voor Toro!

eerste show met Jente

Vandaag zijn we met Jente naar een show van de LSOHV geweest. De afkorting staat voor LangStokhaar en Oudduitse Herder Vereniging. Omdat Jente een Oudduitse herder is zijn we lid geworden van deze vereniging. Op de site zag ik een paar weken terug dat er vandaag een show zou zijn en dus heb ik Jente ingeschreven. Niet alleen om te horen wat ze van haar vonden maar ook om weer eens een show mee te maken( mijn laatste show was met Keli in 2004). Deze vereniging is ook nieuw dus een goeie gelegenheid om te zien hoe de sfeer er is.

En Jente werd ingeschreven voor de baby parade, dus het is meer het mee doen en de ervaring op doen dan dat er ook maar enige "druk"op zou liggen.....dacht ik. Maar verbazend genoeg zag ik dat 2 van de puppen die in de ring kwamen al waren getraind in het lopen op een show. Ongelofelijk dat zo`n jonge pup dat al zo "goed" kon. Natuurlijk niet als een volwassen hond maar toch... Ik vraag me af hoeveel tijd daarin is gestopt en of dat wel goed is voor zo`n jonge pup.

Jente heeft zich helemaal overgegeven aan het feit dat er nog niets van haar werd verwacht want het rondlopen, netjes stil staan en haar bewegingen goed laten zien was aan Jente totaal niet besteed. Ze heeft meer dan de helft van de tijd in de ring tegen Wim zijn voeten aan gelegen en als ze moest lopen was het meer stuiteren en springen haha. Eigenlijk zoals ik me een "baby- pup" voorstel in de ring. Hartstikke trots waren we op ons meisje dat ze zich niet gek heeft laten maken door alle geluiden van blaffende honden en kletsende mensen en dat ze gewoon haar rust neemt door op de grond te gaan liggen ondanks alle drukte om haar heen.

Jente heeft veel aandacht gehad van mens en hond. Iedereen is leuk en ze reageert ook steeds met enthousiasme naar de mensen die haar aanhalen. De honden die ze tegenkwam zijn ook allemaal leuk. Soms zie je natuurlijk best dat een hond indrukwekkend is, maar onze Jente is er steeds voor in om kennis te maken. En dat was precies waar we deze show voor hebben gebruikt. Wij hebben wat mensen gesproken, we hebben prachtige Oudduitse herders gezien( en ook die ons minder aanspraken), we hebben een goeie sfeer ervaren bij deze show en de volgende keer weten we iets beter hoe het er aan toe gaat. En Jente heeft een hoop nieuwe ervaringen en indrukken opgedaan. Na ander half uur vonden we het wel genoeg voor Jente en toen zijn we weer vertrokken.

Niet te geloven hoe moe Jente is geworden van dit avontuur. Ze ligt al zeker 4 uur te slapen en dus is het goed dat we niet langer zijn gebleven. haar koppie heeft al genoeg te verwerken.

Over een half jaar zal er vast weer een show zijn van de vereniging en dan gaan we lekker weer. eens kijken of ze zich dan wat beter wil laten zien. Mochten we goede resultaten houden dan komt de droom van fokken met Jente een klein beetje dichterbij. Maar voorlopig genieten we enorm van onze "baby pup"!

Spannende dag voor Kytah

Vandaag is Kytah naar de dierenarts geweest om gesteriliseerd te worden. Dat was een spannende onderneming voor Kytah maar zeker ook voor mij.
Ik heb een tijdje geleden al overlegd met de dierenartspraktijk hoe we het aan zouden gaan pakken want dat vergt meer voorbereiding dan bij een hond die niet zo angstig is als Kytah.

Vanmorgen om kwart over 7 heeft Kytah haar eerste dosis ontspannende gel gehad om haar zo rustig mogelijk naar de praktijk te kunnen brengen. Om kwart over 9 nog een keer een dosis en toen Wim haar nog even uitliet kon hij merken dat ze veel minder heftig reageerde op de vuilnisauto. Kennelijk deed de gel dus goed zijn werk.

na de operatie

In de auto mee gaan is ook spannend maar ze heeft tussen mijn benen voorin gezeten en met constant geruststellen door haar te aaien is ook dat goed verlopen. Ze is zelf de praktijk ingelopen en toen mochten we gelijk de spreekkamer in waar ze alleen de assistente en de dierenarts om zich heen had. Ik ben tegen haar aan op de grond gaan zitten en voor mij is het boven verwachting verlopen. Het prikje om verdoofd te worden heeft ze amper gevoeld en totdat ze sliep heb ik haar lekker vast gehouden. Toen ze sliep zijn we weg gegaan met de belofte gebeld te worden als ze bij zou gaan komen.

Dat was iets meer dan een uur later al en dus zijn we snel weer naar de praktijk gegaan. Kytah kwam al sneller bij haar positieven dan verwacht dus het was maar goed dat we bij de dierenwinkel naast de praktijk koffie aan het drinken waren want zo is ze niet lang alleen geweest. Ze was ontzettend onrustig met haar koppie aan het bewegen en ws zag ze allemaal "roze olifantjes" vliegen want je kon wel zien dat ze nog niet helemaal "op aarde" was. We hebben een half uurtje bij haar gezeten, maar het was behoorlijk onrustig voor Kytah doordat de assistentes natuurlijk ook bezig waren met de 2 poezen die ook in een hok op de "opname"zaten. Gelukkig voelde de dierenarts dat ook aan en mochten we met een half uurtje lekker naar huis met Kytah.

weer thuis

Nu ligt ze in haar eigen benchje in de huiskamer bij te komen. Dat ging tot net nog gepaard met veel zachtjes piepen en wijd opengesperde ogen. Ik blijf lekker bij haar bench in de buurt zitten zodat ze zo min mogelijk stress heeft. Ik ben de persoon die ze het meest vertrouwd en haar dus het beste rust kan bieden. En dat werkt.....we zijn nu 2 uur thuis en ze is eindelijk in slaap gevallen.

Ik ben dik tevreden hoe alles is verlopen. Ik was echt heel zenuwachtig want het is zo moeilijk om de stress van Kytah te zien. Ik ben zo blij hoever ze is gekomen in het jaar dat ze nu hier woont dat ik het moeilijk vind om haar weer bloot te stellen aan extra stress. Gelukkig heeft de gel goed gewerkt en was het allemaal beter voor haar te bevatten dan ik had verwacht.
Misschien zal ze even een terugslagje hebben in haar vertrouwen, maar dat komt dan wel weer goed. Veel geduld met haar blijft het allerbelangrijkste en dat hebben we hoor.