Vrolijk nieuws

Het ophalen

Sinds afgelopen vrijdag woont Jente bij ons. We hebben haar opgehaald bij de fokker in Kampen. We hadden nog een handdoek om die nog even te laten slingeren in het huis waar Jente is geboren zodat we nog een luchtje van haar "thuis" mee hadden.
Er waren van de 11 pupjes( van twee nesten; 4 van Jente`s nest en 7 van een witte herder nest) al een paar puppen opgehaald dus het leuk al best een beetje "leeg". Na een hoop papierwerk, tips en tricks en natuurlijk een hele dikke knuffel van Marianne mochten we ons meisje( letterlijke vertaling van Jente in het Noors) meenemen.
Marianne moest even een traantje wegpinken want zij had Jente ook graag gehouden als enige zwarte pup in dit nest.

Jente, eerste dag

Op de weg naar huis heeft ze lekker op mijn schoot gelegen- op de handdoek- en ze was erg rustig. Natuurlijk een heel avontuur voor zo`n kleine pup. Alles wat vertrouwd is laat je achter op weg naar een avontuur wat je nog niet kunt overzien. Daardoor zal ze vast zo rustig zijn geweest want hier thuis zien we steeds meer tevoorschijn komen van een lieve, ondernemende vasthoudende pup. Ze is heel zachtaardig en doet nog geregeld een plasje van onderdanigheid als je haar bij je laat komen, maar ook......een heel slimme pup want ze weet nu al dat ze naar buiten moet om te poepen en dus gaat ze bij de achterdeur piepen als ze naar buiten wil.

prachtig koppie

De zindelijkheidstraining is dus in volle gang en verder proberen we haar het woordje nee te leren want dat zal een fikse uitdaging worden. Ze wil overal aan- en in bijten en het is toch echt de bedoeling dat ze dat gaan afleren. Verder zijn we al bezig met het commando "zit". Ze gaat uit zichzelf al steeds zitten en dus maken we daar al gebruik van om haar dat te leren om het te doen als we erom vragen.
Ook ben ik bezig met benchtraining. `s Nachts slaapt Wim op de bank zodat ze zich niet al te alleen voelt en overdag moet ze af en toe een poosje in de bench om te leren dat ze dan niet wordt verlaten en ze mag er dan uit als ze stil is. Natuurlijk gaat dat niet van het ene op het andere moment en ook dat gaat tijd kosten.
Ik heb altijd gezegd dat een pup opvoeden een jaar kost en dus hebben we nog heel wat voor de boeg. Maar....als we het goed doen dan heb je daar de rest van het leven van zo`n pup ook profijt van. Dat heb ik gelukkig al heel wat keertjes ervaren en we gaan dus met vertrouwen aan de slag.

Zo moe

Met Kytah is het best nog een beetje lastig. Kytah weet niet zo goed
wat ze aan moet met Jente. Soms mag Jente in de bench, een andere keer weer niet. Soms wil ze spelen met Jente, soms weer niet. En Kytah is behoorlijk jaloers. Dus houden we Kytah ook goed in de gaten. Ze moet niet het idee krijgen dat ze tekort komt door dat kleine zwarte monstertje.

Tijd om bij te praten

Ik wist niet dat het al zo lang geleden was dat ik een verhaaltje schreef..... Er is zoveel gebeurt en daardoor ben ik er ook niet aan toe gekomen om te gaan zitten voor een verhaaltje.

Ik begin met het "honden nieuws" en dat is verdrietig en blij nieuws.

Schoonheid

Zwemmen en water; een grote hobby van Max

Het zal vast wel duidelijk zijn dat het verdrietige nieuws over Max gaat. Op 11 september is Max ingeslapen. Hij ging steeds verder achteruit maar ik zag nog steeds niet echt een duidelijke reden om hem in te laten slapen. Maar dat veranderde eigenlijk in het weekend.....Max begon aan zijn heup te bijten en ik nam aan dat hij jeuk had. Zijn kop was namelijk ook al een soort van kaal geworden doordat hij steeds met zijn kop overal langs schuurde. Ik nam aan vanwege jeuk. de zwarte huid scheen er steeds meer door heen waardoor hij echt een "oude kop"kreeg. Maandag ging Wim Max uitlaten en die vertelde dat de ontlasting van Max gitzwart was.....Dat is niet goed natuurlijk. Maandag avond kwam Wim met het idee dat het bijten van Max- in zijn heup- ws pijn zou zijn. En toen viel bij mij het kwartje. Max was nl ook wat meer chagrijnig, kon wat minder van de katten hebben en "keek" niet blij. De pijn in zijn botten( de dierenarts dacht maanden terug al dat hij botkanker zou hebben) was door de pijnstillers heen gekomen.  En dat was voor mij de grens....Max mocht geen pijn hebben! De ontlasting bleef ook pikzwart, dus ergens moest er een bloeding zijn....ook pijnlijk....
Op dinsdag heb ik de dierenarts gebeld om een afspraak te maken om hem in te laten slapen. Omdat ik nog de gelegenheid wilde hebben om aan het idee te wennen dat mijn grote witte vriend er niet meer zou zijn én ik de kinderen nog de gelegenheid wilde geven om afscheid van Max te nemen wilde ik dat op woensdag.

Gekke hond in een te kleine "donut"

Op dinsdag middag kwam Linda( de oudste dochter) haar kinderen ophalen na het oppassen en zij heeft een tijd bij Max gezeten. Ze vertelde hem dat hij morgen weer bij zijn baasje zou zijn. Ik weet niet hoe het werkt na de dood maar het idee dat Max weer bij Lex is, vind ik een troostrijke gedachte.

Prachtige kop

`s Avonds zijn Bas en zijn vrouw nog langs geweest om gedag te zeggen tegen Max. Max was gewend dat Bas altijd even met de bal hem ging spelen, als hij kwam en dat hebben ze nu ook nog gedaan....even samen naar buiten om de laatste keer samen te spelen....
Woensdagochtend is Bart- mijn neef die hier twee en half jaar heeft gewoond- nog langs om Max nog te zien en daarna zijn we naar de dierenarts gegaan.
Zij kon zich helemaal vinden in mijn besluit om Max in te laten slapen en dus hebben we Max op een mooie manier kunnen verlossen van de pijn. En dat voelt goed. Ik ben blij dat hij niet meer hoeft te lijden. Ook ben ik blij dat ik toch ineens zeker wist dat het het goed moment was. Ik was zo bang dat ik hem niet wilde laten gaan omdat Max weer een "link"met Lex was waarvan ik afscheid moest nemen. En ik was ook opgelucht. Ik merkte nu pas hoeveel ik met Max bezig was; elke ochtend de vraag of hij er nog zou zijn, de vraag of ik het wel goed met hem beoordeelde en het zien van zijn achteruitgang, het was erg moeilijk.

Met een kitten tussen zijn poten

Max laat een enorm grote lege plek achter- letterlijk en figuurlijk. De kamer lijkt zoveel leger zonder zijn grote witte gestalte en er zijn nog zo veel dingen en momenten waarin ik Max mis. Maar wat overheerst is dat Max een geweldige hond was. Met zijn liefde voor de katten- in het bijzonder kittens- en zijn liefde voor kinderen- in het bijzonder voor de kleinkinderen- maakte hem een hond die ik nooit meer zal vergeten en waarin ik altijd met warmte zal denken. Ik hoop dat het kan......dat Lex en Max weer samen zijn....

Het blije nieuws komt in een volgend verhaaltje. Het schrijven over Max maakt me verdrietig.....

Geboorte......

Maandag ochtend zijn ze geboren; de kittens van Madara.

dag 2

Ik kwam uit bed en ging even kijken in de poezenkamer. Ik verwachtte de bevalling van Madara op dinsdag of woensdag dus mijn plan was om Madara vanaf maandag avond op mijn slaapkamer te laten slapen zodat ik bij de bevalling kon zijn. Nou....dat hoefde al niet meer....Onderin de krabton zag ik Madara liggen en dan weet je het eigenlijk gelijk....de kittens zijn geboren. Alle 3 netjes schoon gelikt en droog, alleen bij de 2 kittens zat de nageboorte nog vast. Die heb ik eraf gehaald en Madara at ze toen alsnog op.
Zelf zat ze nog wel onder het bloed dus heel lang kon de geboorte nog niet zijn geleden, maar ook dat maakte Madara- als een ervaren moeder- netjes schoon. Wat een top poes; alles alleen gedaan en dan zo netjes! Echt "volgens het boekje".

Met het plekje onderin de krabton was ik wat minder blij want zo kan ik de kittens niet zien én er is ook meer gevaar op doodliggen. Mijn poging om het kroost in de doos te leggen mislukte want dat gaf gelijk stress bij Madara en daar zitten we zo kort na de bevalling zeker niet op te wachten. Ik heb de situatie dus zo gelaten.
De kittens even gewogen en ze hebben een net gewicht; tussen de 91 en 102 gram. Ik zie Madara regelmatig in de ton stappen om de kittens te voeden maar het is ook opvallend hoeveel ze al uit de ton is. Ze oogt echt heel fit en ze heeft ws een soepele bevalling gehad want ze heeft er weinig onder geleden.

dag 3

Gisteren is het gelukt om Madara met haar kittens te verplaatsen naar een grote kattenbak die ik heb ingericht als nest. Dat was even lastig voor Madara want ze wilde haar kittens gelijk weer in de krabton leggen maar die is naar buiten verhuisd en toen ik een poosje naast haar nieuwe nest ben blijven zitten ws het goed. Heerlijk hoor, zo`n meewerkende mams.

Zoals ik het nu zie zijn het twee katertjes en één poesje. Eén katertje zal door gaan in het fokprogramma voor de Pika Blu, er is al belangstelling voor het poesje en er is in ieder geval nog één katertje vrij.

En dan het allerleukste bij een nieuw nest; het verzinnen van de namen. Omdat deze kittens allemaal
Rus variant zijn in de kleur bleu point, ben ik gaan zoeken in Rusland. Eerst naar verschillende benamingen voor sneeuw maar dat vond ik toch niet zo leuk. Ik kwam uit bij Russische componisten en de namen die ik nu op mijn lijstje heb staan zijn; Sergej Rachmaninov, Igor Stravinsky en Elena Roussanova. Mijn cattery naam komt er voor te staan dus dan zal het zijn; Bahir Dar`s Sergei Rachmaninov. Ik ben nog niet zeker hoor- ik ben nogal wispelturig- maar ik vind het wel mooi!

Bezoek aan Jente

Afgelopen maandag zijn we bij Jente op bezoek geweest in Kampen.

Na dik een uur rijden kwamen we aan bij het adres waar Jente is geboren. Een boerderijtje met een weitje met geiten en kippen, een wei met minipaardjes en een erf met Zwarte en Witte herders....een soort van "Walhalla" dus voor een dierenliefhebber zoals ik( en stiekem enige jaloezie).
Bij het hek stond dat we niet naar binnen mochten als het hek helemaal dicht was en dus bleven we braaf wachten terwijl er flink tegen ons werd geblaft door de honden. We dachten dat Marianne het wel zou horen maar na een poosje hebben we toch maar het telefoonnummer op het hek gebeld......in gesprek.....
Na een kwartier wachten kwam Marianne eraan. Of we al lang stonden te wachten én waarom we niet hadden gebeld?!

Afijn, we konden naar binnen en daar wachtte dan het nest van Yara met daarin "onze" Jente.
Door Yara werden we vriendelijk begroet en we mochten ook gewoon aan haar pupjes komen. Wat een heerlijkheid zo`n werpkist met daarin 5 hummels. Yara heeft 4 pups maar er ligt ook 1 pup van het andere nest- Witte herdertjes- bij omdat er daar 1 een beetje achterbleef naast 6 broers en zusjes.

Het kijken naar de pups, het horen van de geluidjes en eigenlijk ook de geurtjes, brachten me terug naar mijn eigen tijd van het hebben van pups in huis. Wat een mooie herinneringen zijn dat. En natuurlijk ook weemoedig omdat dat nog met Lex was.
Maar nu heb ik samen met Wim genoten van dit kleine, dikke, zwarte meisje. Want dik is ze. Aangezien Yara er maar 5 zoogt zijn ze allemaal lekker gevuld ;-)

Yara vond het geen probleem dat we Jente uit de

kist haalde en lekker op schoot namen- nu kan dat nog- en dus hebben we dik genoten van ons bezoek.
Als Jente 6 weken is dan gaan we weer kijken en we weten ook al wanneer we haar gaan ophalen; 21 september komt ze hier wonen!!

Bij het nest met Witte herders heb ik zo min mogelijk gekeken want ik zou bijna in staat zijn om er ook nog een "witje"bij te nemen.
Nee hoor, zo gek ben ik nou ook weer niet maar de 'Witjes" zitten natuurlijk voor altijd in mijn hart en ik geniet nog elke dag van mijn "ouwetje" Max. Zou hij de komst van Jente nog mee gaan maken?

Aziz is verhuisd

Vandaag is Aziz verhuisd naar zijn nieuwe thuis. Vrijdag gecastreerd en nergens last van, dus vandaag is de dag dat hij mocht gaan. En dat moet fijn voor hem zijn want hij komt lekker bij Aad in huis wonen en daar zal hij veel aandacht krijgen. Dat is een heel ander bestaan dan in het katerverblijf.

Madara en Aziz

Hij heeft zijn genen doorgegeven want hij heeft 3 poezen drachtig gemaakt en nu is het zíjn tijd.
Ik heb hem vanmorgen weg gebracht en dat werd niet met gejuich begroet. Toen Aziz het mandje zag werd hij gelijk boos en wilde zich niet laten pakken. Misschien herinnerde hij zich zijn ritje van vrijdag....??
Maar natuurlijk moest hij toch in het mandje en toen zo`n 50 minuten in de auto om aan te komen bij zijn nieuwe thuis. In zo`n nieuwe omgeving is het natuurlijk erg wennen en hij sloop dan ook behoedzaam rond in huis. Maar dat heeft gewoon tijd nodig. Belangrijk is dat hij de kattenbak kan vinden en dat hij gaat eten en drinken. En dan komt hij langzaamaan wel om aandacht vragen. Aziz is een heel lieve kater maar dat werd steeds minder zichtbaar in het katerverblijf. Hij was echt niet gelukkig en dus heeft hij niet langer dan nodig was in het katerverblijf gewoond.
Ik hoop dat Aziz heel gelukkig wordt bij Aad!

Hier in huis is Madara drachtig van Aziz. Madara is nu 8 weken drachtig en dus rekenen we volgende week op kittens. Erg spannend want voor Madara is het natuurlijk haar eerste nest. Maar het komt vast goed want ze was zo lief voor de kittens van Bibi.
Zo heeft Aziz duidelijk wat achter gelaten hier in huis ;-)

Pebbles op de veranda met Kytah vlakbij

Zo is de stand van katten hier in huis weer wat beter verdeeld. Waren er eerst 3 katers en een castraat dat is nu 2 katers en 1 castraat.
Waren er eerst 2 poezen, dat zijn er nu weer 3 nu Pebbles erbij is gekomen.

Pebbles is al ontzettend goed aan het wennen. Ze is zo`n grappig poesje. Ze gaat mauwen als Wim de

Kytah bij Wim

kamer uit gaat, ze komt ons begroeten als we thuis komen, met de honden gaat het al heel goed alleen Madara is nog een beetje eng. Het lijkt erop dat Pebbles nu al naar Wim trekt. Wim was tot hij een relatie met mij kreeg vooral een honden mens. Hij houdt van allerlei dieren dus hij had geen hekel aan katten maar is er wel zwaar allergisch voor. Gelukkig zijn daar medicijnen tegen want hij heeft ontdekt dat katten ook ontzettend leuk zijn en dat vinden de katten ook van hem.
Regelmatig zit Wim op de bank met minstens één kat op schoot en de ander in de buurt. Maar Pebbles is bijna niet weg te slaan bij hem. Vrienden vanaf het eerste moment.

Vanmiddag is ze voor het eerst buiten geweest op de veranda en dat was heel erg interessant. Al die nieuwe geluidjes, vliegen en vogels en allerlei nieuwe dingen om in te klimmen. Het gaat helemaal goed komen met Pebbles. Ze vind haar plekje nu al.

Altijd weer spannend

De komst van een nieuw gezinslid is altijd spannend en heel erg leuk.

Gisteren is Pebbles hier komen wonen. Pebbles is een fawn( soort van beige) kleurig Somali poesje

papa Arun

en ze is geboren op 22 mei van dit jaar. Het is super leuk om Pebbles in huis te krijgen want zij is een dochter van mijn kater Arun en dat betekend dat ik de 4e generatie in huis heb.
Mijn eerste kater was DeFynn van het Gildenhuys en hij woont hier nog steeds. Weliswaar gecastreerd maar nog altijd present. Daarna kwam zijn zoon Beer en daarna een zoon van Beer; Arun. En nu dus Pebbles( Chianti van Ambelin).

mama Lita

De moeder van Pebbles- Lita- kwam hier om gedekt te worden. Ik had toen nog geen idee dat er een poesje van hier zou komen wonen. Dat kwam eigenlijk toen ik een mooie foto van Lita kreeg waardoor ik viel voor haar ogen. Dat ze ook nog een interessante stamboom heeft was natuurlijk helemaal mee genomen.

Ik heb dus gelijk gevraagd of ik een poesje van Lita en Arun kon reserveren en gelukkig waren twee van de vier kittens poesjes, waarvan 1 fawn en 1 blauw. Omdat ik al 2 blauwe heb( Fynn en Arun zijn beide blauw) had ik voorkeur voor het fawn poesje en dat is dus Pebbles.
Toen ze een week of 8 a 9 was zijn we wezen kijken en toen wist ik het helemaal zeker; Pebbles was voor mij haha

Voor Pebbles was de verhuizing een hele overgang. Natuurlijk een
nieuw huis, nieuwe mensen, nieuwe luchtjes en andere poezen, maar hier dan ook nog een enorme Witte herder... Dat grote witte geval vond ze heel erg eng. Een dikke staart, blazen en een hoge rug en constant haar blik gericht op dat monsterlijke geval. Maar ik weet uit ervaring dat Somali`s heel dapper zijn en dat is gebleken. Pebbles loopt al in de kamer rond, heeft al van heel dichtbij kennis gemaakt met Bibi( de sorrel Somali) want daar is ze al door gelikt en ook met de ander hond- Kytah- heeft ze kennis gemaakt. Kytah wil gelijk met haar spelen maar zover is Pebbles nog niet. Ze heeft al gespuugd naar Kytah én geblazen en ze weet ook al waar ze zich kan verstoppen als Kytah toch nog te dichtbij komt. Wat een dapper meisje is het !!

Pebbles

En lief!! Ze heeft ons al gevonden op de bank om op schoot te komen en we merken dat ze ontzettend mensgericht is. Toen we vanmiddag thuis kwamen van het bezoek aan onze nieuwe pup Jente kwam Pebbles gelijk naar ons toe rennen. "Joepie mijn mensen zijn er weer".

Bedankt Peter en Cécile voor dit ontzettend lieve en ondeugende meisje!

Doorstart pension

In juni heb ik besloten om te stoppen met werken. Mijn energie is laag en het werken vroeg zoveel van me dat ik heb besloten om te stoppen. Een soort van vervroegd pensioen. Wat een luxe!!

Dat betekende ook dat ik weer iets op kan pakken waar ik altijd erg veel voldoening uit heb gehaald; het konijnen pension.
Het pension vraagt als het vol is een paar uurtjes activiteit per dag. Heerlijk om `s morgens te gaan voeren en te zien dat de konijnen al ongeduldig zitten te wachten op hun eten, te zorgen dat de hokken mooi schoon blijven en tevreden en rustige konijnen en cavia`s in hun hok te zien zitten. Het voordeel van dit werk is ook dat ik zelf kan indelen wanneer ik het werk doe én ik heb het in mijn achtertuin, dus geen reistijd. Kortom; ik had ontzettend veel zin in om hier weer mee te starten.
Omdat het vlak voor de vakantie was dat ik dit bedacht had ik geen illusies dat het pension meteen weer vol zou zitten, maar ik hoopte wel op een paar gasten.

Ik heb een facebook pagina aangemaakt, een advertentie op Marktplaats gezet en wat oude klanten een sms gestuurd. En dat heeft als resultaat gehad dat ik weer een aantal konijnen en cavia`s heb mogen verwelkomen.

Helaas heeft het pension ook de meest droevige dag in zijn bestaan meegemaakt in de afgelopen weken. Er waren 3 cavia`s als gast; 2 van één gezin en 1 cavia van een ander gezin. Alle 3 behoorlijk oud, maar nog in goede doen. En toen kwam die extreme warmte.......

Ik zag het niet aankomen en ben verschrikkelijk geschrokken toen ik kwam kijken in het pension af alle dieren nog genoeg te drinken hadden.....2 cavia`s waren dood gegaan. Oververhit geraakt en daardoor gestorven.....De derde cavia was nog wel levend maar er slecht aan toe. Haar heb ik naar de koele kelder gebracht, oortjes en pootjes gekoeld en wat vocht onder de huid gespoten. Helaas mocht dat niet meer baten en ook zij was even later dood.
De 2 konijnen die ook te gast waren leken ook erg suf en die heb ik ook naar de kelder gebracht. Gelukkig kwam daar hun levenslust weer terug.

In 8 jaar pension zijn er hier 4 dieren dood gegaan en nu op één dag 3. Ik was totaal van slag van deze klap. Natuurlijk dacht ik toen even dat ik gelijk wilde stoppen maar dat ebt later wel weer weg. Ik heb gelijk de eigenaren op de hoogte gebracht. Zij reageerden natuurlijk verdrietig maar wel begrijpend.
Omdat de eigenaren nog afscheid van hun diertjes wilde nemen heb ik de cavia`s in de viezer gelegd zodat ze nestjes bewaard bleven.

Ondertussen heb ik een soort matten besteld die koelte geven als een dier erop gaat liggen. Ik hoop ze niet nodig te hebben in het pension maar met alle klimaat veranderingen kan het maar zo vaker zo heet worden. Ik hoop dit nooit meer mee te maken.