Nog een paar weekjes....

Suus voedt haar kittens nog steeds met veel plezier

....en dan gaan de kleine doerakken alle 4 verhuizen. Wiske heeft ondertussen ook haar nieuwe plekje gevonden en zij komt bij nog een kitten te wonen wat iets ouder is, dus dat wordt veel spelen:-)
Even een paar fotootjes...

Schanulleke en Lambik

Jerommeke komt er ook bij

en de mooie Wiske

Suus en haar kroost

Het gaat zo goed met de kleine doerakken! Ze groeien als kool en rennen door de hele kamer om te zien wat er allemaal voor leuks te beleven is. `s Avonds komen ze ook al uit zich zelf op de bank, dus dat is echt grappig. We genieten volop van het kleine spul.

Schanulleke en Lambik

Van de vier kittens zijn er nu al drie besproken. Maandag kwam Sanne hier kijken naar Schanulleke. Sanne is de oude eigenaar van Elmo en de nieuwe eigenaar van Dublin. Zij zag op FB dat er kittens zijn en het grappige was dat zij altijd Schanulleke werd genoemd toen ze nog heel klein was. Eigenlijk viel ze dus op de naam, maar ook in het echt viel Schanulleke in de smaak. Sanne was samen met haar moeder en broertjes en één van haar broertjes werd helemaal verliefd op Lambik. Hij wilde die ook wel graag hebben. Maar zoals vaak....dat moest natuurlijk eerst overlegd worden met papa. En dat was snel voor elkaar; `s avonds kreeg ik al een berichtje dat ook Lambik bij ze mag komen wonen. Is dat niet geweldig; broer en zus naar één adres. Ik ben er blij mee:-)

Afgelopen zaterdag waren er ook al mensenwezen kijken voor Jerommeke. Zij kwamen via iemand die een Somali kater van ons heeft, bij ons terecht. Dat voelt goed. Kennelijk waren zij zo tevreden over ons als fokker dat ze ons ook weer doorgeven voor een kitten. Ik steek altijd veel tijd in de kittens en het contact met de kitten kopers en dat zie ik dan op deze manier terug. Dat doet me echt goed!! Dank je Joki:-)

Jerommeke( niet echt een prachtfoto)

Maar over zaterdag dus.... Lekker aan de tafel gezeten werden Lambik en Jerommeke uitgebreid bekeken. Die liepen stoer over de tafel te stappen alsof ze dat altijd al gedaan hadden. Deze kleine boefjes zijn nergens bang voor en zien alleen maar avontuur in nieuwe dingen. En om dan een beslissing te nemen welke van de twee het moest worden was eigenlijk best nog moeilijk. In eerste instantie ging het om Jerommeke- alleen omdat hij de grootste was- maar nu ook Lambik liet zien hoe leuk hij was, werd er toch nog even getwijfeld. Hoe moeilijk is het om bij kittens van 5 weken te kiezen welke nou het leukste was. Daarom bleven ze bij hun eerste keus; Jerommeke.

Wiske

Nu zoekt dus alleen Wiske nog naar een nieuw leuk thuis. Ze staat op Marktplaats, dus ik ben benieuwd wat er nog voor reacties gaan komen. Ik maak me er nog niet druk over want de kittens moeten nog 6 weken worden en dus is er nog tijd genoeg. Ik had al wel belangstelling maar dan willen mensen zo veel van de prijs af hebben dat ik daar niet mee akkoord kan gaan. Ze staan op Marktplaats voor 250 euro en als ik 200 euro krijg ben ik dik tevreden maar lager ga ik niet. Zakelijk van mij hè..... ik denk dat Lex trots op me is want die is bang dat ik mezelf nog eens weg geef ha ha

Wat gaat het snel

De kleintjes hebben helemaal de smaak te pakken hoor. De wereld is leuk!

Voor de eerste keer buiten de bench

Gisteren kwam Suus de kleintjes weer één voor één op de bank leggen en daardoor hebben de kleine deugnieten goed door gekregen dat er een hoop te beleven valt als je er een beetje op uit gaat. Ik zag dat Schanulleke( natuurlijk Schanulleke, want die doet alles als eerste) bezig was met het klimmen over het karton wat ze in de bench moest houden. Mevrouwtje hing er al overheen, dus het was geen belemmering meer om uit de bench te komen. Omdat ik niet het gevaar wilde lopen dat ze niet meer ín de bench zouden kunnen komen heb ik vanmorgen het karton maar weg gehaald.

Jerommeke en Max

En dat is leuk!! Ik was even een poosje weg en toen ik terug kwam lagen ze heerlijk buiten de bench te slapen. Er wordt om mijn stoel heen "gehold" en de ruimte waar ze lopen wordt steeds een beetje vergroot...... ongeacht of je dan een hond tegen komen......daar zijn ze toch niet bang voor...
Natuurlijk zagen ze Max en Keli al steeds vanuit de bench en konden ze zo wennen aan die grote witte beesten die ook rond lopen. Ook hebben ze al heel wat wasbeurten gehad van vooral Max want hij blijft gek op kontjes wassen:-) Dat ze er dan gewoon bij gaan horen kunnen we nu goed zien want ze lopen er "gewoon" langs.

Wiske, ons lapjes poesje

Je ziet wel aan de kittens dat ze een beetje op hun hoede zijn want je weet natuurlijk nooit of ze toch niet ineens gevaarlijk worden....
Eindelijk heb ik ook een beetje een redelijke foto van Wiske kunnen maken. Zij is zo`n grappig lapjes poesje en ik merk nu al dat zij het lekker vind om op schoot te liggen. Als ik haar bij me pak en ga aaien rolt ze zich lekker op en ligt ze heerlijk te soezen bij mij. Dan heb je bij mij natuurlijk wel een streepje voor, want is dat niet wat we willen zien in onze huisdieren?! Bij de anderen zal dat ook heus wel komen, ze zijn pas vier en halve week en leren nog zo ontzettend veel bij in de komende periode.

Ik denk dat ik weer enorm ga genieten van dit kleine spul. Niet gepland maar wel heel welkom hoor!!
Hier kun je zien dat Suus in de bench rustig toe kijkt hoe haar hummels de wereld verkennen. Suus is geen zenuwachtige moeder die er niet tegen kan als haar kittens wat verder bij haar weg gaan. Zij lijkt het juist heel goed te vinden. Tenslotte brengt ze haar kleintjes ook uit zich zelf bij ons op de bank. Ik blijf het zeggen, maar tjonge wat is Suus toch een ontzettend goeie moeder.

Suus met dochter Schanulleke

Zij lijkt er zelf ook zo van te genieten dat Lex en ik het gevoel hebben dat Suus er op haar best uitziet als ze kittens heeft!

Ze zijn GEGROEID!!

Vandaag heb ik de kittens gewogen omdat ik ze graag wilde ontwormen. Zaterdag waren ze nl 4 weken, dus het is wel tijd. Nou ik ben bijna geschrokken van die gewichtjes.... Schanulleke is de kleinste met 460 gram, Wiske( het andere poesje) komt daarna met 505 gram, dan Lambik; 550 gram en de uitschieter; Jerommeke- 640 gram. Echt ongelofelijk hoe hij groeit. Hij heeft duidelijk de brokjes ontdekt want dit slurpt hij niet alleen bij zijn moeder vandaan. Dat bestaat niet!!
Na het wegen hebben ze allemaal hun ontwormings pilletje gehad, dus dat is gedaan.

Er is al veel verandert voor de kleintjes. Waren ze eerst nog boven in de doos;nu zijn ze in de huiskamer en in de bench. Daar kunnen ze de rest van de wereld leren kennen want de wereld is groter dan alleen een doos waar je niet over heen kunt kijken.Ik had eerst de doos in de bench gezet maar afgelopen donderdag had ik het idee dat ze aan meer ruimte toe zouden zijn. Omdat ze ook begonnen met het eten van brokjes leek het me logisch om ze ook een kattenbakje te geven want meestal is dat het moment dat ze daar behoefte aan krijgen.

Ik moet zeggen dat het echt erg grappig was om te zien hoe snel ze hun nieuwe leefomgeving gingen ontdekken. Ze beginnen gelijk rond te lopen,maar wat het meest grappig is...Schanulleke klimt gelijk in het kattenbakje, graaft een paar keer flink in het grit en dan vind ze een mooi holletje...om te plassen. Ha ha, dat kleine meisje snapt gelijk waar zo`n kattenbakje voor is en onze kleine meid is "zindelijk".
`s Avonds zijn er al een paar plasjes gedaan op het bakje, dus dat werkt heel goed voor de kleintjes. Wat een slimmerikken.

Schanulleke met een van haar grote broers

Ik heb dit soort dingen nu al een heleboel keer mee gemaakt,maar ik blijf me verbazen hoe sterk het instinct is. Binnen een paar dagen zijn Schanulleke, Jerommeke, Lambik en Wiske helemaal aan hun nieuwe leefruimte gewend en ze klimmen ook al op het mandje wat in de bench staat. Natuurlijk is er weer één die voorop gaat met het klimmen; Schanulleke. Dat is echt een bijdehandje! De andere volgen al snel en soms liggen ze met z`n allen te slapen onderin het mandje, soms bovenin en soms liggen ze verspreid door de bench. Het ligt er ook aan waar Suus gaat liggen om haar baby`s te laten drinken want meestal vallen ze daarna in slaap op die plek.

Schanulleke en Jerommeke

een doos vol..

Het wordt steeds voller in de doos want de kittens groeien als kool.
Echt een verschil met Abessijn kittens want deze zijn een stuk groter. Jerommeke is al bijna 400 gram en ze zijn vandaag pas 2 weken oud. Lambik is het kleinste kitten en de zusjes- Schanulleke en Wiske- zitten er tussen. Schanulleke is het meest een kitten om te zien. Ze heeft een klein hoofdje en qua kleur komt ze ook het meest dichtbij de kleur die een Abessijn kan hebben; blauw tortie. Dat is een nieuwe kleur bij de Abessijnen en ik heb er één in de doos liggen ha ha.
Binnenkort ga ik ze maar eens op Marktplaats zetten want ze kunnen natuurlijk niet via de rasvereniging aangeboden worden. Dat kan niet met deze half-ras kittens.

Schanulleke

Ze zijn nu pas 2 weken en voorlopig blijven ze natuurlijk nog hier. Ze zullen- net als raskittens- pas gaan verhuizen als ze 12 weken zijn en dan zijn ze geënt, gechipt,ontwormd en goed gesocialiseerd. Dat maakt niets uit met raskittens, ze zijn allemaal waardevol want het zijn nieuwe leventjes en die verdienen de beste start.
Met die start zit het wel goed met Suus als moeder. Wat is dat toch een geweldige moeder. Ook nu vind ik weer geen vlekje in de doos. Ze is zo alert en houdt de doos brandschoon. Suus ziet er geweldig uit. Ze is wat dun maar glimt als een spiegeltje. Dit is een poes die het beste in haar vel zit op het moment dat ze moeder is. Ik ben altijd tevreden geweest met de poezen die hier nesten hebben gekregen, maar Suus is echt de top van de top.

Ayla is ook veel boven en die went dus al helemaal aan de kleine hummels.
Vanmorgen zat ze in de doos te kijken naar het gerommel van de kittens in de doos.

Lambik

Als ze straks zo groot zijn dat ze kunnen spelen hebben ze er een pittige, speelse grote zus bij. Dat zal me een feest worden.... ik verheug me er nu al op om dat straks te gaan meemaken.
Alles gaat dus heel erg goed met de kittens alleen had Jerommeke zijn oogje dicht zitten. Het plakte helemaal aan elkaar, dus nadat ik het donderdag avond zo dicht zag zitten heb ik het met lauw water los geweekt en kwam er ook wat troep uit. Ik heb het vrijdag ochtend weer los moeten maken en toen heb ik even een oogzalfje bij de dierenarts gehaald.

Jerommeke

Nu blijft het al veel beter open en lijkt het al snel weer over te zijn. Misschien heeft een broertje of zusje een haal door zijn oogje gegeven want er wordt nog steeds flink geknokt om een tepel, dus dat kan maar zo gebeuren. gelukkig is dat met een paar daagjes zalven weer helemaal in orde en kan ook Jerommeke ongestoord de wereld in kijken. Ik hoop hun wereldje binnenkort ook te kunnen vergoten door ze naar beneden te halen,maar voorlopig nog maar even veilig boven.

Wiske

Ayla durf ik ook nog niet in de kattenkamer te hebben `s nachts want met Flo loopt het nog niet helemaal relaxt en soms zijn de honden toch best nog een beetje eng. Maar dat gaat al zo goed...ze loopt nu al gewoon langs ze en als ze niet te onverwachts bewegen raakt ze niet meer onder de indruk.

Vervolg Ayla

De reis is super verlopen! Eerst zit Ayla nog in haar reismandje bij mij op schoot, helemaal verstopt in haar deken,maar als we op de snelweg zijnen er dus minder gehobbel is en minder bochten- waardoor rustiger rijden- haal ik haar met dekentje en al uit het reismandje om haar zo op schoot te houden. Ze begint veilig verstopt en dat is ook prima. Er komt nogal wat over zo`n klein meisje heen; vreemde mensen,vreemde geurtjes en mee in de auto!

Na een poosje aaien merk ik dat ze wat rustiger wordt en dan komt er ook een klein stukje van har tevoorschijn uit de deken. En dat zet door. Na een uur een klein stukje Ayla te voorschijn, na 2 uur een koppie uit de deken en uiteindelijk zit ze uren op mijn schoot, gewoon op haar dekentje:-)
Ik probeer een paar keer of ze ook wat moet doen op het kattenbakje maar dat is niet nodig. Ze kruipt dan in elkaar en gaat in het bakje zitten. Nou dat hoeft natuurlijk niet; op schoot is toch veel prettiger. We merken in de auto al dat ze het heerlijk vind om geaaid te worden en ze is ook minder bang dan ik had verwacht nadat we haar thuis zo schichtig zagen.

De reis duurt zeven en een half uur, dus dat is pittig, maar ik ben trots op haar want ze heeft de hele reis op mijn schoot gelegen. Zo lief!!

Thuis gekomen komt de volgende beproeving....vreemde katten én honden. Hoewel ze bij Karola thuis een mopshondje hadden is dat natuurlijk niet te vergelijken met twee nieuwsgierige witte herders die kleine poesjes o zo interessant vinden. Eerst Ayla dus maar in de kamer zonder katten en de honden rustig bij ons naast de bank. Ayla heeft een uitkijk post op de klimpaal zodat ze zich zo veilig mogelijk voelt en alles in zich op kan nemen. Als Keli of Max door de kamer loopt wordt er flink door haar geblazen, maar als ze rustig liggen is Ayla ook rustig en bekijkt alles goed. We besluiten haar nog niet bij de andere poezen te laten slapen en ze mag een nachtje op onze slaapkamer.
Ze heeft al wel even kennis gemaakt met Suus. Suus is boven met haar kittens en die kennismaking verloopt vrij rustig. Suus vind het wel interessant maar Ayla blaast flink van zich af. Gelukkig krijgt ze `s nachts rust op onze slaapkamer en ze eet dan ook wat en gaat op de bak. Dat is altijd goed om te zien.
De volgende ochtend laat ik haar op de overloop zodat ze verder kan kennismaken met Suus en dit verloopt beter dan gedacht. Suus blijft nl heel rustig en misschien scheelt het ook dat de moeder van Ayla dezelfde kleur had....stukje herkenning?

Later nemen we Ayla weer mee naar beneden waar ze even goed schrikt van de honden en haar nagels in Lex zet....auuuu Toch komt ze van haar uitkijkpost op de paal af om naar de bank te lopen, ondanks dat Max en Keli in de kamer liggen, dus we zijn trots op onze kleine meid. Ze heeft duidelijk meer lef dan we in eerste instantie dachten een zijn er nu al helemaal van overtuigd dat ze gaat wennen aan haar huisgenootjes want angst zien we niet bij haar. Ze is- natuurlijk- op haar hoede, maar later zit ze ook lekker relaxt op de leuning van de bank, rond te kijken en te slapen:-)

Ayla is hier!!

Afgelopen vrijdag zijn we naar Zuid-Duitsland geweest( vlakbij München) om Ayla op te gaan halen. Dat was een behoorlijke reis; 750 km en 8 uur onderweg. We moesten eigenlijk wel een beetje lachen om ons zelf. Zo`n eind rijden voor een poesje, hoe gek ben je dan....Maar eigenlijk viel dit nog mee. Tenslotte ben ik ook al een keer naar Engeland( met Jacqueline voor Whisper en Tess), Denemarken( voor een Abessijn kater voor Astrid) en twee keer naar Zweden geweest; met Astrid naar Stockholm( voor een Begaal poes voor Astrid) en met Jessie naar Gotenborg voor Suus.
Dan is dit eigenlijk maar "peanuts" toch...?!
Zaterdag ochtend hebben we nog lekker ontbeten in het hotel en toen werd ik toch wel een beetje zenuwachtig. Tenslotte heb ik Ayla nog nooit in het echt gezien en Karola- de fokker- nog nooit gesproken, maar we hebben er vertrouwen in en gaan op pad. Een half uurtje rijden verder komen we bij het huis van Karola en daar worden we verwelkomt door Karola en haar zoontje Emil. In eerste instantie lijkt het even of Emil erg verlegen is maar dan komt hij los en moeten we zijn nieuwe kamer zien, op het bed zitten en kijken naar zijn speelgoed en hoe goed hij kan springen....En ondertussen maar kletsen.... Dan is het wel vervelend dat ik slecht Duits spreek want zo`n klein mannetje snapt natuurlijk niet dat ik hem slecht versta en al helemaal niet kan antwoorden.
Afijn, we komen natuurlijk ook niet voor hem, maar voor ons nieuwe Somali meisje Ayla. We zien haar even maar ze is zo schichtig dat ze er gelijk vandoor schiet. Haar zusje zien we wel goed want zij is een stuk heldhaftiger dan Ayla. Het is dan ook best moeilijk om Ayla te pakken te krijgen want iedere keer rent ze weg en wil ze zich verstoppen. En daar is erg veel ruimte voor want de katten hebben me een hele bovenverdieping tot hun beschikking, echt waanzinnig, al die ruimte.
Karola zorgt er voor dat Ayla mee komt naar beneden in de keuken zodat ze niet zo ver weg kan en wij haar dus beter kunnen bekijken en eens even vast kunnen houden.
Omdat ze zo schichtig is maak ik me een beetje bezorgd of ze wel zal kunnen wennen aan Keli en Max want dat is natuurlijk best heel indrukwekkend als je zo`n klein poesje bent en je hebt nog nooit zulke grote honden gezien. Volgens Karola moet dat gewoon kunnen en is Ayla mede zo timide omdat ze een buitengewoon overheersend zusje heeft waardoor zij niet echt aan bod is gekomen. Ook zal het best uit maken dat er zo`n klein jongetje loopt wat wellicht wel eens aan de haal wil gaan met zulke kleine poezies.
Ik moet zeggen dat Ayla er wel prachtig uit ziet, gezond en een heel lief koppie heeft,dus we zijn er zeker van; Ayla gaat met ons mee. Even wat officiële dingen zoals het tekenen van het contract en na nog wat informatie van Karola gaan we na een uurtje weer op pad want we hebben nog een flinke reis voor de boeg met dit kleine meisje. Emil heeft het er maar moeilijk mee dat hij afscheid moet nemen van haar en roept boos dat we haar niet mee mogen nemen. Toch komt hij ons bij de deur uitzwaaien als we met Ayla- en een hele tas vol blikjes, brokjes en speelgoed- vertrekken.
Ik ben nu al blij met mijn prachtige, lieve meisje, maar ben erg benieuwd wat voor een karakter we tevoorschijn zien komen als ze bij ons thuis zal zijn. Maar eerst maar eens zien dat we een goeie reis hebben met haar. Voor de zekerheid krijgen we nog een kattenbakje mee voor onderweg want je weet maar nooit....het is toch een heel eind voor zo`n baby meisje