Baby-nieuws!

Vandaag is een erg leuke dag want de pups van steffi zijn geboren!! Steffi was eigenlijk uitgeteld op 10 september maar ook dit doet ze zoals Keli; nooit helemaal die negen weken uit dragen maar altijd wat eerder bevallen. En wat ze nog meer doet met als Keli; bijna allemaal reutjes. Van de zes pupjes zijn er vijf reutjes en één teefje. En Steffi heeft het allemaal geweldig goed gedaan!

Gisteravond was haar temperatuur met een graad gezakt en dat is het teken dat de bevalling binnen 24 uur gaat beginnen. Vannacht werd er al naast Steffi geslapen maar was er nog niets gebeurt. Vanmorgen om half 10 werd de eerste pup geboren en dat was een teefje. Daarna dus alleen nog maar reutjes, maar wat maakt dat uit, als ze maar gezond zijn en alles goed doen vanaf het begin en dat is vooral; drinken bij mama!

Wij zullen zeker snel gaan kijken naar dit kleine witte volkje en dan nog wat foto`s maken want dat Keli oma is geworden.....ik vind het heel bijzonder!!

Zijn ze niet prachtig?! En zo leuk....één van deze pupjes komt in Ede wonen; het teefje!!


Maar....ik heb nog meer nieuws! Ik had al verteld dat Fynn en Flo "de liefde hadden bedreven" en vandaag zag ik dat Flo haar tepeltjes rose zijn verkleurd. Er gaan dus echt "love-baby`s" komen van dit bijzonder innige stel. Zo spannend wat dat gaat geven, maar eerst maar zien dat alles tijdens de dracht goed verloopt en voorlopig nog geduld hebben. De kittens worden rond 22 oktober verwacht!

Tesoro en Dushi

Ik geloof dat ik een beetje achter loop met mijn weblog schrijven want ik was afgelopen woensdag al in Amersfoort om naar de kittens van Fynn en Siepie te kijken en ik heb er nog niet eens iets van laten horen of zien.
Dus bij deze; Ze zijn zoooooo leuk!! Echt weer schattig om te zien en heel bijzonder omdat ze de allereerste nakomelingen van Fynn zijn. Hij heeft bewezen dat hij voor heel leuk nageslcht kan zorgen en dat is ontzettend fijn om te zien. Nu weten we dat we hem niet voor niets als "open"kater in huis hebben gehouden en ik hoop dat er nog wat meer van die kleine pukkies gaan komen.
Maar....ik zou schrijven over Dushi en Tesoro en niet over Fynn;-)

Toen ik er was waren de kleintjes ong. 2 weken en wat een ondernemend sul. Het mandje waar ze in lagen stond op de bank en denk maar niet dat het kleine spul in het mandje wilde blijven zitten. Vooral Tesoro deed driftige pogingen om eruit te klimmen en dat lukte hem ook. Hij loopt natuurlijk nog wankel, heeft nog moeite om zijn pootje goed onder zijn lijfje te plaatsen, maar als hij zo blijft oefenen dan komt dat snel goenoeg ook voor elkaar. Ik heb gezellig met Ineke samen op de bank gezeten bij de kleintjes en natuurlijk veel met ze geknuffeld.

Ook Dushi is een bijdehandte meid en ook haar heb ik uitgebreid bewonderd. Daar was ze kennelijk toch wel moe van geworden want op een bepaald moment lag ze heerlijk te slapen op mijn ene hand. Zo schattig! Mijn fokkershart begon echt te kloppen want tjonge wat heb ik er een zin in om zelf ook weer dit kleine spul in huis te hebben.

Siepie doet het goed met haar kindertjes alleen is het jammer dat broer en zus maar één tepel in gebruik hebben genomen want nu blijft het toch opletten voor Ineke of ze allebei genoeg hebben gedronken. Daarom worden ze ook twee keer per dag gewogen en dan is het zo duidelijk of ze allebei genoeg hebben gehad. Zo niet dan wordt er even een klein beetje bij geflest en er voor gezorgd dat beide kittens om de beurt mogen drinken bij mama Siepie want tenslotte is de moedermelk het beste( en het gemakkelijkste). Verder is er niets aan te merken op Siepie haar moederlijke gevoelens want haar kindertjes worden heel goed verzorgd, gepoetst en gewassen. 

Niet altijd leuk nieuws!

Dat het schrijven van een weblog over dieren niet alleen over leuke dingen kan gaan lijkt bijna logisch, maar als het dan zover is dat er iets verdrietigs gebeurt, raakt me dat toch diep.
Afgelopen maandag is er voor het eerst een konijn overleden in het pension.....

Maandag ochtend kwam ik voeren in het pension- er waren nog twee grote konijnen; Pablo een Franse Hangoor ram en Sammy een Franse hangoor voedster- en toen zag ik meteen dat het met Sammy niet goed ging. Ze zat heel stilletjes, wilde niet eten toen ik haar dat aanbood, ook geen lekker groen blaadje andijvie, en er lagen te weinig keutels in het hok. Door de ervaringen met Knabbel ben ik daar nog allerter op geworden en dus heb ik meteen een afspraak bij de dierenarts gemaakt.
Daar kon ik vroeg in de middag al terecht en zij concludeerde ook dat Sammy zich beroerd voelde. Ze kon niet precies achterhalen waarom, maar ze heeft gelijk anti-boitica gegeven want Sammy`s neus was een beetje nat( misschien een beginnende luchtweg infectie?), natuurlijk wat om de darmen op gang te houden, onderhuidsvocht en pijnstiller. Omdat ze dat in injectievorm kreeg moest het snel effect hebben. Daarnaast kreeg ik nog dezelfde middelen mee in flesjes om Sammy in de avond weer te kunnen geven.
Toen ik haar weer in het hok zette- met kruiken, want ze had ook wat onder temp.- leek ze wat levendiger en ze at ook weer wat. Wat ik dus absoluut niet verwachte gebeurde toch; toen ik `s avonds na het eten weer ging kijken lag ze dood in haar hok........
Ik had `s middags haar baasjes geprobeerd te bellen, maar dat was nog niet gelukt en dus had ik al ingesproken dat ik met Sammy naar de dierenarts geweest was. Helaas hadden ze dat berichtje nog niet gehoord want dan waren ze enigzins voorbereid geweest op het nieuws wat ik nu moest brengen.
Haar baasje helemaal van de kaart,\; Sammy was als een hondje voor hen en ze hadden haar nu voor het eerst in een pension gebracht en dat vonden ze al moeilijk......en dan dit......
Ze zijn haar later op de avond op komen halen om haar in de tuin te kunnen begraven en dan zie je hoeveel verdriet het overlijden van een geliefd dier kan geven.
Maar ook in dit geval- net als bij Kanbbel laatst- waren haar baasjes wel heel blij met de actie die ik heb ondernomen al sluit je het natuurlijk veel liever af zoals bij Knabbel; hij kwam er door heen en Sammy heeft het helaas niet gehaald.

Ik begreep later ook weer van de dierenarts- toen ik de volgende dag de ongebruikte medicijnen van Sammy kwam terug brengen- dat konijnen de moeilijkste patienten zijn voor de dierenarts omdat ze zo`n kwetsbaar darmstelsel hebben. Ook al ben je er vroeg bij; de kans op herstel is niet in te schatten.

Het komt dichtbij.....

Morgen is het zover...Dan gaat Dublin verhuizen naar zijn nieuwe thuis. Het is onvoorstelbaar moeilijk om afscheid te moeten nemen van mijn grote vriend! Er zijn al heel wat tranen gevloeid en er zullen er vast nog veel komen....
Waarom dan toch dit afscheid; vooral omdat ik Dublin een ruiter gun die genoeg tijd in hem kan steken om zijn energie te gebruiken en hem niet zo lang werkloos in de wei te laten staan. Volgens mij wordt hij daar niet gelukkiger van en ook niet makkelijker voor mij. Dus....is het een goed besluit, maar wel een heel moeilijk besluit want hij is echt mijn grote vriend. Zoooo lief!!
Gisteravond was ik laat nog op stal en stond te praten in de wei. Toen ik erg moest huilen over Dublin kwam hij helemaal achter uit de wei mijn kant op; kwam hij mij troosten?!

Gelukkig is het meisje Sanne waar Dublin naar toe gaat een heel goed vooruitzicht. Zij wil verder met de dressuur en daar is Dublin heel geschikt voor. Ze komt elke dag op stal en dus krijgt Dublin alle aandacht die hij verdient! Ook krijgt hij dan uitdaging doordat hij veel oefeningen met haar moet gaan doen en dat zet zijn slimme hoofd ook aan het werk en dat zal hem geestelijk goed doen. Dat zie je bij honden ook vaak; heel slimme honden hebben die hersengymnastiek nodig om moe te worden. Je kunt wel uren met ze lopen, maar daar krijgen ze alleen maar een steeds betere conditie van, maar het vermoeid ze niet. Pas als je ze aan het werk zet met allerlei opdrachten en uitdagingen raken ze in balans en dat zie ik ook voor Dublin zo voor me.

En nu het bijzondere; de pony van Sanne, "Palermo", komt deze kant op. Ik ben afgelopen zaterdag met Lex wezen kijken bij Palermo in Hoogkarspel en dat zag er goed uit. Palermo is een stuk kleiner en vooral een stuk rustiger. Hij moet echt aangespoord worden om te lopen, in tegenstelling tot Dublin die altijd tegen gehouden moet worden. Omdat hij ook kleiner is geeft dat mij gelijk vertrouwen en ik durfde zaterdag dan ook gelijk te galopperen op Palermo en dat is vor mij bijzonder. Vaak moet ik eerst vertrouwen krijgen, maar nu had ik dat gelijk. En hij zat heerlijk in galop:-)

Ik moet natuurlijk wel wennen aan Palermo en ontdekken hoe ik het beste op hem kan rijden, maar ik heb gezien wat hij bij Sanne deed en dat geeft mij het vertrouwen dat Palermo en ik wel een goed setje kunnen worden. Palermo is een keer met Sanne mee geweest naar Drenthe en daar vond hij het heerlijk om met haar in het bos te lopen en dat is natuurlijk ook vooral mijn doel; lekker weer genieten op een paardenrug van de natuur en de rust van het bos. Dat zijn mijn beste ontspanning momenten en die mis ik nu doordat ik altijd wat gespannen op Dublin zit omdat ik bang ben dat hij onder mij weg loopt.

Ik heb gezien wat een rust Sanne in haar lijf heeft toen ze Dublin uit kwam proberen en heb er veel vertrouwen in dat ze ver met hem kan gaan komen. En ze zal ook zeker ontdekken wat een grote vriend Dublin van je kan worden! Ik hoop dat ik dat ook weer vind in Palermo en dat hij mijn verdriet om Dublin doet vergeten.

Fynn weer papa.....??

Zou het er echt van komen....een nestje bij ons in huis?! In het weekend was Flo flink krols en dus hebben we goeie hoop dat er kittens zijn verwekt. Fynn en Flo( samen met Tess en Suus) zijn natuurlijk gewoon bij elkaar en dus hebben Fynn en Flo "het" zo veel kunnen doen als ze zelf wilden. We hebben Fynn wel een paar keer bovenop Flo zien zitten, dus er is zeker actie geweest.

Ik heb altijd gezegt dat een nestje van Fynn en Flo samen wel echte "love-baby`s"zouden moeten geven gezien hun liefde voor elkaar. Nou reken maar dat deze baby`s met liefde zijn verwekt. Nog nooit zo`n attente en lieve minnaar als Fynn gezien. Er kwamen nog net geen kaarsjes en een etentje aan te pas, maar verder werd alles uit de kast gehaald om Flo te versieren. Ze werd steeds gewassen, ze lagen samen "gearmd" op het hondenkussen en er werd heel veel samen geknuffeld. Lex en ik zijn er samen soms gewoon voor gaan zitten om dit innige stel samen te zien. Ook nu heb ik Flo niet horen schreeuwen, net als bij Siepie, maar we weten nu dat dit niets zegt of er geslaagde dekkingen zijn geweest. Tenslotte is Fynn nu al papa van 2 prachtige kindertjes:-)
Rond 10 september moet ik kunnen zien of de tepeltjes van Flo zijn verkleurd en dan weten we zeker of ze drachtig is. Maar...gezien het feit dat ze nu al erg rustig is en veel slaapt zou het me verbazen als ik dan niet zou zien dat ze drachtig is.
Dat vele slapen is vaak het eerste teken dat een poes drachtig is geworden. Er gebeurt veel in haar lijfje en in korte tijd( 9 weken) moeten er levensvatbare kittens groeien, dus je kunt je voorstellen dat dit veel energie vraagt. Als ze nu ook nog meer gaat eten dan is het helemaal duidelijk....
Maar we zullen nog nergens op vooruit lopen en maar gewoon heel hard hopen dat Flo heeft opgenomen en dat er ieniemienie babytjes groeien in haar buik. Ik ben ZOOOOOOO benieuwd!

Uit de combinatie van Fynn en Flo kunnen vier kleurtjes geboren worden. Het blauw van Fynn waar wildkleur mama Lotje en fawn papa Buddy voor zitten en het fawn van Flo waar sorrel mamaWhisper en wildkleur papa Zagato voor zitten. Het zou geweldig zijn als er meerdere kleurtjes in het nest zouden komen, maar ook dat moeten we nog 9 weken afwachten en als het deze keer niet gelukt zou zijn, wellicht nog langer. Voorlopig geniet ik van het idee dat we zeerw aarschijnlijk midden oktober kittens gaan krijgen:-)

Het kleine spul

Vandaag kreeg ik fotootjes van mama Siepie met haar kleine spul; Wildkleur poesje Dushi en blauw-zilver katertje Tesoro. Het gaat fanatstisch met de kleintjes en ook mama Siepie doet het heel goed:-)

Echt een schattig gezicht!

Broer en zus

Op zoek naar de tepel

Fynn is papa

Op 16 augustus is Fynn papa geworden van 2 kittens; een blauw-zilver katertje; Tesoro en een wildkleur poesje Dushi.
De bevalling verliep heel voorspoedig en Siepie moederde gelijk goed, dus dat is heel fijn om te horen.
Er was ook nog een derde kitten, maar dat werd dood geboren. Dat was al een poosje niet meer levend want het had geen haar en er was niet te zien of het een poesje of een katertje was. Ook dat kitten heeft Siepie helemaal droog gelikt en daarna is het bij haar weg gehaald. Ook dat soort dingen gebeuren. Gelukkig heeft het geen invloed gehad op de bevalling want dat heb ik natuurlijk met Tess mee gemaakt toen zij een dood kitten moest baren. Dat was toen een volgroeid en extra groot kitten en dat zorgde er voor dat de bevalling zwaar was en lang duurde. Bij Siepie gelukkig niets van dit alles.

Het is wel zo dat Dushi moeite heeft met het vinden van de tepel en dus wordt ze door Ineke geflest. Haar grote broer heeft daar geen moeite mee en groeit als kool. Hij is zo dominant aanwezig dat Dushi niet de kans krijgt om rustig te proberen een tepel te vinden. Gelukkig is Ineke vrij en heeft ze de tijd om goed voor Dushi te zorgen. De rest van de verzorging gebeurt wel door Siepie; ze wast de kittens en werkt netjes de ontlasting weg, dus dat gaat super. Wat een moeder instict zit er toch in zo`n poes. Ik heb dat ook al een aantal keren mogen zien; een poes krijgt een eerste nest en ze weet gelijk wat ze allemaal moet doen. Hoe vaak je dat ook ziet....het blijft bijzonder! De natuur zit prachtig in elkaar:-)