Vakantie voor ons....en de beestjes dan...

Ja wij gaan lekker op vakantie en dus hebben we van alles geregeld voor de beestjes. We kunnen ze natuurlijk niet zonder verzorging achterlaten en dus zijn we heel blij dat Bas( mijn zoon) en Samenda( mijn schoondochter) in ons huis zijn als wij weg zijn. Behalve dat het fijn is als het huis gewoon bewoond blijft is er heel wat te verzorgen. Voor de honden zijn we altijd het meest druk met regelen. Max is logeren bij zijn broer Roef in Nijmegen. Omdat Max nog redelijk jong is( 4 jaar) is het fijn als hij lekker veel aandacht heeft en met zijn broer kan spelen. Rana en Keli zijn al behoorlijk op leeftijd( 10 en 8jr.) en zij kunnen best een hele dag thuis zijn. Ze worden elke ochtend opgehaald door Heidy van de uitlaatservice en dat betekend dat ze elke dag een uur op de hei komen. Dan hebben ze hun beweging wel gehad en zijn ze de rest van de dag lekker moe. Bas en Samenda hoeven dan alleen de eerste en laatste uitlaatronden te doen en dat is alleen maar een klein rondje om de heg en de dames zijn alweer klaar:-)Dit hebben we al een aantal keren zo gedaan en dat bevalt prima. Heidy krijgt de sleutel van ons huis en haalt Rana en Keli keurig op en brengt ze weer thuis zonder dat er iemand thuis hoeft te zijn. Ideaal dus!

Dan zijn er natuurlijk nog 2 poezen- Tess en Kioni- en daar heb je niet heel veel werk aan. Elke dag de kattenbak, niet het meest frisse werkje, maar het moet gebeuren, eten geven en `s avonds krijgen ze altijd een klein blikje vlees of vis als ze voor de nacht in de kattenkamer gaan. Voor hen is het belangrijk dat ze geregeld een aai en een knuffel krijgen want anders missen ze die echt. Tess is niet zo actief want zij is op het moment 6 weken drachtig en zal alleen maar meer groeien en dus steeds meer gaan slapen, maar Kioni zet graag alles op stelten. Zij is een druk poesje, maar kan zichzelf wel ontzettend goed vermaken.
Als we terug zijn van vakantie dan moet Tess nog een dikke week tot de bevalling, dus zijn we ruim op tijd terug.


Verder hebben we dan nog de beestjes buiten; konijnen, cavia`s en de kanaries. Dat is gelukkig niet zo heel veel werk. Ook hier moet je wel elke dag even voeren en water verversen, maar schoonmaken hoeft niet in 2 weken. Alleen als het erg warm wordt dan moet de natte plek weg gehaald worden want anders zitten er zo maden in en dat wil je niet mee maken ggggrrrrr

Fynn gezien

Vandaag zijn we naar Alkmaar geweest om naar Fynn- en zijn broertjes en zusjes- te gaan kijken. Wat een plaatje is dit kleine ventje zeg, helemaal geweldig:-) Hij is al zo mooi en dan ook nog zo`n aanhankelijk karakter. Volgens Jacqueline is hij altijd bij hen in de huiskamer en komt hij heel graag op schoot. Nu kan ze dat natuurlijk leuk vertellen, maar we hebben het ook zelf ervaren. Hij was lekker aan het spelen op de bank, met zijn wildkleur broertje Darwin, en later lag hij heerlijk relaxt te slapen op de bank.
Ook als je hem op schoot neemt dan kan hij lekker genieten van aaitjes en aandacht; kortom een geweldig ventje. Half juli mag hij verhuizen en dan zien we hem graag hier in ons huis want ik ben nu al verliefd

Vervolg op ons avontuur

Vanmiddag ben ik met Astrid en haar jongtse dochter Sjarai op stal wezen kijken bij de paarden. Toch wel fijn om zelf ook te zien hoe het met ze gaat en of ze allemaal weer helemaal goed lopen. Nou die staan er prima bij en zijn druk bezig met grashappen en zijn het avontuur ws. al helemaal vergeten. Dublin heeft wat korsten op zijn snuit, maar lang niet zo veel als ik in mijn gezicht, dus hij mag niet klagen:-) Amos en Marre

Ook Mouna, Marre en Amos doen het prima en lijken niets te hebben over gehouden aan de race door het bos. Gelukkig maar!! De ruiters daarentegen zijn behoorlijk gehavend. Kim( Marre) heeft flink spierpijn, Astrid(Amos) heeft erg spierpijn vooral in haar rug waar ze op is gevallen en ze kan nog moeilijk lopen door haar bezeerde voet en ik heb vooral veel zere plekken op mijn gezicht en linkerbovenarm en volgens mij voor het eerst in mijn leven een blauw oog. Ook mijn spieren doen zeer, vooal in mijn schouders en nek, maar ik ben alweer redelijk op de been. Wat ik van Astrid ook hoorde en wat ik zelf ook ervaar; tjonge wat zijn we moe. Kennelijk heeft het hele avontuur enorm veel energie gevraagd en ook alle emoties daarna vragen veel. ook het feit dat Sieneke nog in het ziekenhuis ligt is moeilijk. Liefs zagen we natuurlijk iedereen weer "rond springen", maar dat zit er voor Sieneke voorlopig nog niet in. Zij moet minstens 2 maanden rust houden!! Dublin

Ik heb wat foto`s gemaakt van de paarden in de wei zodat het echt duidelijk is dat die weer lekker staan te grazen en nergens last meer van hebben; op een enkele gram of beurse plek na. Mouna

aan de kletter.....

De paarden liefhebbers onder ons zullen het gelijk begrijpen....we zijn op hol geslagen. Gisteravond begonnen we met z`n 4en veel zin aan een buitenrit. Astrid en Sieneke voorop en Kim en ik erachter. Prima op pad, totdat.....Amos( van Astrid) en Mouna( van Sieneke) ergens van schrokken en er vandoor ginden. Ze draaide allemaal om en er was geen houden meer aan. Mouna stoof mij- zonder Sieneke erop- voorbij en Dublin natuurlijk hard galopperend erachter aan. De weg over en door het bos op weg naar stal. Ws. een paar kilometers, maar op dat moment ben je maar met één ding bezig en dat is blijven zitten en hopen dat je kunt stoppen. Mouna was zo in paniek dat ze "blind door het bos stormde, op weg naar de veilige stal. Ik kon gelukkig goed blijven zitten op Dub, maar daar had je het ook mee gehad. Op een gegeven moment- waarom....???- slaat Mouna af en beland in een enorme berg dood hout. Die zie je tegenwoordig meer liggen in het bos. Omgekapte bomen op een hoop ws. om dieren een schuilplaats te bieden. Je kunt je voorstellen dat Mouna onderuit ging en Dublin ook. Ik kan me het moment van vallen niet herinneren, maar ik werd me bewust dat ik op de grond lag, tussen de takken, zonder bril, maar met mijn cap nog op mijn hoofd. Eer"st kwam ik niet overeind tussen de takken, maar uiteindelijk wel. Snel daarna probeerde Mouna ook omhoog te komen en dus heb ik die aan haar hoofdstel/teugels voorzichtig lopend naar het pad gebracht. Ze was nog steeds helemaal hyper en wilde maar weg. Gelukkig kon ik haar een beetje kalmeren. Maar dan.....Dublin lag nog steeds stil tussen de takken en ik kon niet bij hem gaan kijken omdat ik Mouna natuurlijk niet los kon laten. In de verte hoorde ik stemmen van mountainbikers dus heb ik gewoon maar om hulp geroepen en gelukkig wilde deze mannen helpen. Eén heeft Mouna vast gehouden zodat ik met een ander bij Dublin kon kijken. Nadat deze meneer een tak weg haalde bij de benen van Dublin deed ook Dub pogingen om overeind te komen. Ik was ontzettend bang dat er wat met zijn benen zou zijn omdat hij zo lang bleef liggen, maar uiteindelijk is dat zijn redding geweest want als hij in paniek was gaan worstelen om tussen die takken uit te komen dan....Afijn, beide paarden stonden weer op hun benen, Lex was al gebeld en we konden terug gaan lopen toen ik eenmaal door had waar we ongeveer waren. In het bos kwam ik het zusje van Kim al tegen met haar vriend en die gingen verder zoeken naar kim en de anderen. Bijna bij stal kwam Lex er ook aan lopen en dan komt het natuurlijk flink los, dikke tranen...Mouna en Dublin hebben we in de bak gezet, ik hoorde in de verte de sirene van de ambulance en later bleek dat dit voor Sieneke was. Zij had veel pijn en bleek later in het ziekenhuis een gescheurde milt en 2 gebroken ribben te hebben. Arme meid! Ik heb vandaag gehoord dat ze niet geopereerd hoeft te worden, gelukkig maar. Het herstel zal tijd kosten, maar als het maar goed komt!! Toen Mouna en Dublin in de bak stonden, we de mountainbikers hartelijk hadden bedankt, zijn we op weg gegaan naar Astrid en Kim waarvan we hoorden dat die iets verderop bij een boerderij waren. Astrid en Kim waren allebei nog aardig heel, wat best wonderbaarlijk is gezien het feit dat Astrid geen teugels meer had want die waren allebei afgebroken. Later bleek dat Astrid haar enkel geblesseerd had en ook zij heeft zich in het ziekenhuis na laten kijken. Kim heeft op stal, samen met haar zus, alle paarden verzorgd, wondjes ontsmet ed. en zij kwam later ook naar het ziekenhuis. Dames bedankt!!! Omdat ik erg veel pijn in mijn schouder had ben ik ook bij de eerste hulp geweest, maar gelukkig bleek er niets gebroken- dat idee had ik zelf ook al want ik kon alles bewegen- en ik heb dus een flinke hoeveelheid pijnstillers mee. Wat een avontuur.....Hoe lang zal het me kosten om weer zoveel vertrouwen op te bouwen dat ik het bos weer in durf.........voorlopig niet......

en nog meer nieuws

Eerst een treurig bericht; Guus is niet meer. Ik miste Guus al een paar dagen, maar vergat dat eigenlijk een beetje door de drukte rondom Nowa en omdat het koud weer was. Dan zien we Guus en Loes toch al veel minder; Guus en Loes blijven onder water als het koud is en wij zijn veel minder buiten. Maar toch miste ik Guus op een bepaald moment want ook als ik eten ging geven zag ik alleen Loes en dat is erg raar. Guus wist al dat er eten aan zou komen als hij mij bij de vijver zag verschijnen.
Ik zal Guus missen want hij was altijd duidelijk aanwezig als we lekker in de zitkuil in de tuin zaten en je kon hem zelfs uit de hand gedroogde visjes voeren. Nu even nadenken of ik voor Loes weer een nieuw maatje zal kopen. Alleen is maar alleen.................

Het lijkt erop dat Tess drachtig is. Ik weet het nog niet helemaal zeker want dan wil ik haar ook zien groeien, maar ik merk wel aan haar gedrag dat ze anders is. Ze is ontzettend knuffelig- nog meer dan anders- en ze slaapt heel veel. Dat zijn meestal de eerste signalen dat een poes drachtig is. Ik zal haar goed in de gaten houden, maar aangezien ook haar tepeltjes erg rose zijn, denk ik niet dat er nog twijfel is. De eigenaar van Zagato is helemaal duidelijk. Toen ik haar mailde dat ik denk dat Tess drachtig is, mailde zijn terug: Natuurlijk is Tess zwanger. Ze is gedekt op de ideale leeftijd door Zagato!
Ik ben toch altijd wat voorzichtiger hoor, ik wil het eerst ook echt kunnen zien. Zowel Nimah als Fay zijn van de eerste keer gedekt worden NIET drachtig geworden, dus ik hou een slag om de arm....Maar...wat zou het leuk zijn om half juli kleine Somali kittens in huis te hebben:-)


Verder nog nieuws over Snow onze witte Vlaamse reus ram. Omdat hij maar bleef proberen om Blues te dekken, heb ik Snow toch maar naar de dierenarts gebracht om hem te laten castreren. Mijn hoop was dat Blues wel duidelijk zou maken dat ze niet gedekt wilde worden- zij is gesterrilisserd- maar helaas liet Snow zich daar niet door tegenhouden. Ook sproeide hij het hele hok onder en dat vind ik een vies gezicht, dus......eraf met die ballen:-)Vorige week maandag is hij geholpen en toen heeft hij één nachtje in het pension gelogeerd. Ik wilde even goed weten of hij weer ging eten want dat is echt essentieel bij konijnen die zijn geopereerd. Mag dat bij een ander dier best even duren, bij een konijn moet je snel na de operatie weer zien dat het eet want anders moet het dwangvoeding krijgen. Gelukkig had Snow al snel weer zin in sappige gragsprieten en dus mocht hij de volgende dag weer bij Blues. Het eerst wat hij deed.....een poging om Blues te dekken....
Naar mijn idee kan hij dus niet veel last hebben gehad van een pijnlijk- niet meer werkend- "zaakje".

Zo veel te vertellen

Hallo allemaal,
Na een lange stilte weer eens een berichtje. Ik wilde al eerder vertellen over de belevenissen hier, maar om de één of andere reden kwam ik niet ingelogd op mijn blog. Vandaag probeerde ik het weer eens en nu lukte het dus wel:-)

Eerst maar over Nowa. De afgelopen 2 weken hebben we Nowa in huis gehad. Nowa is een zoon van Keli en hij logeerde hier al regelmatig en is daardoor "kind aan huis". Helaas was de reden nu minder leuk; Nowa was nl. op zoek naar een nieuw huis en vandaar dat hij hier in huis was. Voor de baasjes was het zo moeilijk dat wij hebben aangeboden om de herplaatsing te doen. Voor ons ook moeilijk want Nowa zou echt een hond zijn die bij ons in huis past. Hij kan fantastisch opschieten met onze honden en zijn karakter is helemaal passend bij ons. Maar wij hebben al 3 honden en dat is al veel.....en 4 is te veel. Gelukkig zijn Lex en ik het daar helemaal over eens en dus wisten we vanaf het begin dat Nowa hier in huis kwam dat hij weer weg zou gaan.
Afgelopen weekend zijn we wezen kennismaken bij Nowa`s grote broer Macho. Macho is een volle broer, uit het nest van Max. De kennismaking verliep wat gespannen want Macho moest even wennen aan zijn kleine broertje en Nowa was daardoor wat angstig. We hebben de honden lekker de tijd gegeven om te wennen aan elkaar- we zijn ook gelijk maar blijven eten- en na verloop van tijd zagen we dat Macho contact wilde gaan maken met Nowa. Nowa was nog erg op zijn hoede, dus dat lukte niet meteen, maar op een gegeven moment stonden de broers dan toch neus aan neus en was dat een rustig gebeuren. Ook als ze langs elkaar heen liepen dan was er geen schrik reactie meer. En toen, zo schattig....kwam Macho met de bal aan bij Nowa. Hij legde hem voor de voeten van Nowa, duidelijk als uitnodiging om te gaan spelen. Dat was eigenlijk het moment dat lex en ik besloten dat dit de juiste plek voor Nowa zou zijn. Om de "mannen" niet opnieuw kennis te laten maken met elkaar- en ze weer door zo`n moeilijke kennismaking te laten gaan- hebben we besloten Nowa daar gelijk te laten. Nu heeft hij onze steun gehad bij de kennismaking en als hij de volgende dag opgehaald zou worden door de nieuwe baasjes dan moet hij dat zonder ons doen. Vandaar dat we zonder Nowa zijn vertrokken. De nieuwe baas is gaan wandelen met Nowa- wat Nowa heel makkelijk accepteerde- en toen zijn wij vertrokken. We wilden niet dat Nowa ons weg zag gaan en dan de deur eruit zou springen om achter ons aan te gaan.....
De terugreis verliep niet makkelijk. we waren al zo gehecht aan Nowa- vooral Lex- dat het moeilijk was om hem achter te laten. We hebben wel het vertrouwen dat Nowa nu op zijn plaats is want we hebben gezien hoe de nieuwe baasjes met Macho omgaan, hoe groot de plaats is die de dieren daar in huis innemen en hoe vrolijk en blij Macho is.
De eerste berichten over Nowa zijn ook positief en dus zijn wij ook blij.

Drukke boel....

Nou en of het een drukke boel is in huis....sinds afgelopen woensdag hebben we 4 honden in huis. Omdat Nowa op zoek is naar een nieuw huis logeert hij tot die tijd bij ons in huis. Wij kennen Nowa natuurlijk heel goed omdat hij hier al regelmatig logeerde en dus vonden wij het een prima idee om Nowa in huis te hebben totdat duidelijk is waar hij heen zal gaan. Wij staan iets nuchterder tegenover zijn herplaatsing als zijn eigen baasjes en dat is de reden dat hij vanuit hier herplaatst zal worden. In overleg met Nowa`s baasjes lijkt ons dit de beste manier.

Maar dat nuchterder valt ook wel tegen hoor,want Nowa is zo`n lekker ding. Het is dat wij echt geen ruimte hebben want anders bleef Nowa gewoon hier wonen! Je gaat je zo snel hechten aan zo`n lief ding wat steeds naar je toe komt om een knuffel te halen en bij je te zijn. Hij kan ook geweldig goed met onze eigen honden overweg. Hij weet dat hij bij "tante Rana" niet hoeft te rekenen op een stoeipartijtje. Alleen als hij wat onzeker is zoekt hij in de gang Rana op en gaat bij haar liggen. Rana heeft zoveel rust in haar lijf dat hij dat ws. heerlijk vind om tot rust te komen:-) Bij "mama Keli" is hij er van overtuigd dat hij zich aan haar regels moet houden want anders krijgt hij een knauw. Keli is de eeuwige moeder, in het bos corrigeert ze Max ook nog regelmatig, vooral als ze vindt dat hij te lang is weg gebleven:-)Met "grote broer Max" is hij duidelijk vriendjes. De mannen spelen lekker samen en daar genieten beide van. Als Max het zat is en dat laat zien aan Nowa is het opvallend hoe goed Nowa dat onderkent. Hij is dan gelijk klaar. Dit in tegenstelling wat we altijd zien bij Boris, die heeft een lange adem en probeert altijd eerst nog om Max te verleiden tot verder spelen. Als Max dan echt een keer een grauw geeft; zo van "ophoepelen" wil Boris zich er pas bij neerleggen. Zo grappig om dit soort verschillen te zien...


We gaan nu dus met 4 honden naar de hei en dat is een imposant gezicht. Echt mooi om die 4 witte kanjers over de hei te zien gaan. Ouwetje Rana loopt meestal gewoon om ons heen want zij heoft niet zo nodig meer te rennen, maar Keli en Nowa volgen Max die zoals altijd op onderzoek uit gaat op de hei. Max heeft een geweldige conditie en is voor zowel Nowa als Keli uiteindelijk niet bij te houden, maar het is duidelijk dat alle honden genieten en wij dus ook.
het mag duidelijk zijn dat we gek zijn op Nowa en dat we hopen dat er een geweldige plek voor hem komt want dit mannetje is speciaal voor ons!