Muzikale leegte

Afgelopen zijn de 3 Russische componisten vertrokken.
Het is hier stil geworden want deze 3 kerels kwamen laat los in de wereld ontdekken maar toen dat eenmaal zo was( vanaf een week of 10), was er geen houden meer aan. Met Igor voorop werd alles in hoog tempo verkent. Dat je hoog in gordijnen kunt klimmen was één van de ontdekkingen. Dat er dan onverwachts een regenbui op je neer kan dalen kwam daar al snel achteraan. Ik had echt de plantenspuit binnen bereik staan en ik werd heel handig in "raak schieten"haha

Bert in zijn nieuwe thuis

Ze werden flink belaagd door Jente en ze werden er steeds handiger in om haar te ontwijken. Echt geen domme jongens hoor die "Pika Blu`s". Maar het was niet alleen maar "drukte en oproer" in huis hoor want deze 3 kerels lieten ook heel goed zijn dat ze mensen geweldig vinden. De kleinkinderen om spelletjes met een hengeltje mee te doen, mij volgen om lekker eten te krijgen en als we `s avonds op de bank gingen zitten kwamen ze heerlijk hun knuffels halen; wederom met Igor voorop.

De afgelopen weken zijn ze natuurlijk ook bij de dierenarts geweest voor hun onderzoek en entingen. Dat verliep allemaal goed alleen is Igor wel ziek geweest en had hij een kuurtje antibiotica nodig om er door heen te komen. Zijn broers zijn daar gelukkig niet in mee gaan doen. Kortom; afgelopen zaterdag was het moment dat ze mochten gaan verhuizen.
Dat had ik zorgvuldig gepland met afspraken om 14, 15 en 16 uur. Nou dat liep helemaal in de soep....De eerste mensen kwamen later, de tweede kwamen eerder en de derde belde of ze eerder konden komen.....dat kwam echt niet uit, dus zij waren er gelukkig gewoon om 16 u. Ik vind het wel fijn als ik even de tijd kan nemen om alles te laten zien, de papierwinkel te regelen en nog wat "tips en trics" mee te geven. Gelukkig is alles goed verlopen en is iedereen heel gelukkig vertrokken met zijn componist.
Dat ze niet zo zouden blijven heten kon ik wel voorzien want ze hadden pittige namen;

Ids met zijn nieuwe vriendin

Igor Stravinsky heet nu Ids
Sergej Rachmaninov heet nu Bert

En Pjotr Tsajkovky....hij vertrok naar Amsterdam en zou Toro gaan heten. Helaas is het anders gelopen. Gisteren kreeg ik een berichtje dat het niet ging met de nieuwe eigenares. Zij had in haar jeugd altijd katten in huis gehad en had dus niet verwacht dat ze allergisch zou gaan reageren. Helaas heeft zij op 21-jarige leeftijd astma gekregen en dat kwam nu in alle hevigheid naar buiten. En dan moet gezondheid voorgaan. Ik heb aangeboden om Toro op te komen halen om haar te stimuleren een besluit te nemen over het terug geven van Toro. Hoe langer ze zou wachten hoe moeilijker het wordt voor beide partijen.

Toro nog in zijn nieuwe thuis

Gisteravond zijn we dus naar Amsterdam gereden om Toro op te halen. Wat een verdrietig "hoopje mens" troffen we daar. Echt een drama om haar geliefde kitten op te halen maar natuurlijk wist ze zelf ook wel dat het eigenlijk geen keus was....haar echtgenoot was gelukkig daar om haar te troosten en dus zijn wij snel weer vertrokken. In de auto moest ik zelf ook wel even huilen. Ik had het haar zo gegund.
Gelukkig herkende Toro ons gelijk en dus was hij redelijk op zijn gemak in de auto en hier thuis was het gelijk goed. Hij ging lekker op zijn- uit Amsterdam meegenomen- kussentje liggen en was op zijn gemak. Nu gaan we op zoek naar nieuwe mensen voor Toro!

eerste show met Jente

Vandaag zijn we met Jente naar een show van de LSOHV geweest. De afkorting staat voor LangStokhaar en Oudduitse Herder Vereniging. Omdat Jente een Oudduitse herder is zijn we lid geworden van deze vereniging. Op de site zag ik een paar weken terug dat er vandaag een show zou zijn en dus heb ik Jente ingeschreven. Niet alleen om te horen wat ze van haar vonden maar ook om weer eens een show mee te maken( mijn laatste show was met Keli in 2004). Deze vereniging is ook nieuw dus een goeie gelegenheid om te zien hoe de sfeer er is.

En Jente werd ingeschreven voor de baby parade, dus het is meer het mee doen en de ervaring op doen dan dat er ook maar enige "druk"op zou liggen.....dacht ik. Maar verbazend genoeg zag ik dat 2 van de puppen die in de ring kwamen al waren getraind in het lopen op een show. Ongelofelijk dat zo`n jonge pup dat al zo "goed" kon. Natuurlijk niet als een volwassen hond maar toch... Ik vraag me af hoeveel tijd daarin is gestopt en of dat wel goed is voor zo`n jonge pup.

Jente heeft zich helemaal overgegeven aan het feit dat er nog niets van haar werd verwacht want het rondlopen, netjes stil staan en haar bewegingen goed laten zien was aan Jente totaal niet besteed. Ze heeft meer dan de helft van de tijd in de ring tegen Wim zijn voeten aan gelegen en als ze moest lopen was het meer stuiteren en springen haha. Eigenlijk zoals ik me een "baby- pup" voorstel in de ring. Hartstikke trots waren we op ons meisje dat ze zich niet gek heeft laten maken door alle geluiden van blaffende honden en kletsende mensen en dat ze gewoon haar rust neemt door op de grond te gaan liggen ondanks alle drukte om haar heen.

Jente heeft veel aandacht gehad van mens en hond. Iedereen is leuk en ze reageert ook steeds met enthousiasme naar de mensen die haar aanhalen. De honden die ze tegenkwam zijn ook allemaal leuk. Soms zie je natuurlijk best dat een hond indrukwekkend is, maar onze Jente is er steeds voor in om kennis te maken. En dat was precies waar we deze show voor hebben gebruikt. Wij hebben wat mensen gesproken, we hebben prachtige Oudduitse herders gezien( en ook die ons minder aanspraken), we hebben een goeie sfeer ervaren bij deze show en de volgende keer weten we iets beter hoe het er aan toe gaat. En Jente heeft een hoop nieuwe ervaringen en indrukken opgedaan. Na ander half uur vonden we het wel genoeg voor Jente en toen zijn we weer vertrokken.

Niet te geloven hoe moe Jente is geworden van dit avontuur. Ze ligt al zeker 4 uur te slapen en dus is het goed dat we niet langer zijn gebleven. haar koppie heeft al genoeg te verwerken.

Over een half jaar zal er vast weer een show zijn van de vereniging en dan gaan we lekker weer. eens kijken of ze zich dan wat beter wil laten zien. Mochten we goede resultaten houden dan komt de droom van fokken met Jente een klein beetje dichterbij. Maar voorlopig genieten we enorm van onze "baby pup"!

Spannende dag voor Kytah

Vandaag is Kytah naar de dierenarts geweest om gesteriliseerd te worden. Dat was een spannende onderneming voor Kytah maar zeker ook voor mij.
Ik heb een tijdje geleden al overlegd met de dierenartspraktijk hoe we het aan zouden gaan pakken want dat vergt meer voorbereiding dan bij een hond die niet zo angstig is als Kytah.

Vanmorgen om kwart over 7 heeft Kytah haar eerste dosis ontspannende gel gehad om haar zo rustig mogelijk naar de praktijk te kunnen brengen. Om kwart over 9 nog een keer een dosis en toen Wim haar nog even uitliet kon hij merken dat ze veel minder heftig reageerde op de vuilnisauto. Kennelijk deed de gel dus goed zijn werk.

na de operatie

In de auto mee gaan is ook spannend maar ze heeft tussen mijn benen voorin gezeten en met constant geruststellen door haar te aaien is ook dat goed verlopen. Ze is zelf de praktijk ingelopen en toen mochten we gelijk de spreekkamer in waar ze alleen de assistente en de dierenarts om zich heen had. Ik ben tegen haar aan op de grond gaan zitten en voor mij is het boven verwachting verlopen. Het prikje om verdoofd te worden heeft ze amper gevoeld en totdat ze sliep heb ik haar lekker vast gehouden. Toen ze sliep zijn we weg gegaan met de belofte gebeld te worden als ze bij zou gaan komen.

Dat was iets meer dan een uur later al en dus zijn we snel weer naar de praktijk gegaan. Kytah kwam al sneller bij haar positieven dan verwacht dus het was maar goed dat we bij de dierenwinkel naast de praktijk koffie aan het drinken waren want zo is ze niet lang alleen geweest. Ze was ontzettend onrustig met haar koppie aan het bewegen en ws zag ze allemaal "roze olifantjes" vliegen want je kon wel zien dat ze nog niet helemaal "op aarde" was. We hebben een half uurtje bij haar gezeten, maar het was behoorlijk onrustig voor Kytah doordat de assistentes natuurlijk ook bezig waren met de 2 poezen die ook in een hok op de "opname"zaten. Gelukkig voelde de dierenarts dat ook aan en mochten we met een half uurtje lekker naar huis met Kytah.

weer thuis

Nu ligt ze in haar eigen benchje in de huiskamer bij te komen. Dat ging tot net nog gepaard met veel zachtjes piepen en wijd opengesperde ogen. Ik blijf lekker bij haar bench in de buurt zitten zodat ze zo min mogelijk stress heeft. Ik ben de persoon die ze het meest vertrouwd en haar dus het beste rust kan bieden. En dat werkt.....we zijn nu 2 uur thuis en ze is eindelijk in slaap gevallen.

Ik ben dik tevreden hoe alles is verlopen. Ik was echt heel zenuwachtig want het is zo moeilijk om de stress van Kytah te zien. Ik ben zo blij hoever ze is gekomen in het jaar dat ze nu hier woont dat ik het moeilijk vind om haar weer bloot te stellen aan extra stress. Gelukkig heeft de gel goed gewerkt en was het allemaal beter voor haar te bevatten dan ik had verwacht.
Misschien zal ze even een terugslagje hebben in haar vertrouwen, maar dat komt dan wel weer goed. Veel geduld met haar blijft het allerbelangrijkste en dat hebben we hoor.

Nieuwe kostganger....Ravi

Nogal onverwacht is Ravi hier komen wonen. Een aantal bekenden vroegen ook of ze wat hadden gemist.....nee hoor, ik heb gewoon vrij impulsief een nieuwe Somali kater gekocht.....in de Oekraïne.

Ik volgde deze fokker- Victor Sharavin- al een poosje omdat ik zijn Somali`s erg mooi vind. Ook qua stamboom zijn zijn katten interessant. Tot nu toe was ik nog niet in de gelegenheid om een kitten bij hem te kopen, maar nu....wel. Op Facebook zag ik een foto van 2 wildkleur katertjes met hun moeder staan. Toen ik vroeg of er nog 1 beschikbaar was kreeg ik een bevestigend antwoord. Deze Victor is nogal zakelijk dus de prijs kwam er ook gelijk bij en dat was voor mij een reële prijs. Natuurlijk komen daar nog transport kosten bij want ik ga zelf niet naar de Oekraïne om een kat op te halen.

Dat was woensdag avond. We waren het snel eens dat "Marvel" bij mij zou komen wonen. Toen ik vroeg wanneer hij zou kunnen komen was dat nogal "schrikken"....het antwoord was namelijk aankomend weekend...oeps...dat is snel
Een koerier zou Marvel komen brengen met de auto en hij zou zondag aan het eind van de middag of in de avond aankomen. Ik hoefde dus nergens heen om hem op te halen maar hij zou gewoon thuis worden afgeleverd. Het is iets later geworden want de reis was ws langer dan verwacht, maar maandag ochtend om 5.30u is Marvel hier aangekomen.

Niet te geloven wat een stoer kitten hier binnen is gekomen. Hij ging gelijk op onderzoek uit. Hij liep te mauwen dus heb ik hem water en wat te eten gegeven en dat ging ongelofelijk snel naar binnen. Hij heeft aan van alles lopen snuffelen en was er zelfs al voor in om te gaan spelen. In de loop van de ochtend heb ik Pebbles ook in de kamer gelaten want zij is van dezelfde leeftijd als Marvel.

Alleen die naam... Ik kon het maar niet onthouden en het "bekte" ook niet echt lekker. Aan de hand van de letters van de fokker/cattery naam hebben we zijn nieuwe naam bedacht; Ravi!

Ondertussen is Ravi gewend aan Pebbles, is ook Arun in de huiskamer en gaat het goed met Kytah en Jente. Ik ben dus heel blij met zijn komst. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor collega fokkers. Ik vind het moeilijk dat er zo weinig katers zijn waarmee gedekt mag worden. Ook Happy- die hier ook woont- zijn er flinke restricties; hij mag alleen voor Marielle, Gea en mij dekken. Daarom kreeg ik nogal eens aanvragen voor een dekking van Arun( en daarvoor Beer en Olle). Nu Arun met pensioen is vind ik het fijn om weer een kater te hebben waarvan ik zelf mag bepalen hoe vaak hij mag dekken. De enige restrictie die Ravi heeft is dat er geen kittens van hem naar de Oekraïne verkocht mogen worden.
Maar eerst mag Ravi lekker groeien en bloeien en lekker spelen met zijn vriendinnetje Pebbles. Wie weet, misschien worden zij mijn nieuwe "love duo" na Fynn en Flo jaren geleden?!

onze Jente

Met onze Jente gaat het heel erg goed. We genieten enorm van haar want ze is zo`n leuke, lieve, ondeugende en ondernemende pup.
In de korte tijd dat Jente hier is heeft ze best al veel geleerd. Het commando "zit" gaat best al heel aardig. Ze doet dat graag voor een beloningsbrokje want ze is gek op lekkere dingen. Ze groeit dan ook als kool en sinds ze hier kwam is ze al 3 kg gegroeid. Dat betekend een kilo per week! Ze krijgt netjes afgepast haar voer en meestal wordt dat heel snel verorberd. Het is wel opvallend dat zowel Kytah als Jente denken dat het eten van de ander lekkerder is want ze zitten graag met hun neus in andermans bak.

Ook zijn we druk geweest met de bench training en ook dat gaat heel goed. Ze zit dan in de bench in de gang en meestal is Kytah daar ook, in haar eigen bench. Maar de afgelopen 2 dagen hebben we ook gekeken of het goed gaat als Kytah gewoon in de huiskamer blijft....en dat is geen probleem. Ze kan nu al 2 uurtjes in de bench blijven. Dat is lang genoeg en dan moet ze natuurlijk nodig naar buiten om te plassen/poepen. `s Nachts gaat ook super goed en meestal slaapt Jente van 23u tot 8u in haar bench. We horen geen gepiep oid en zelfs als ik `s nachts naar de wc ga reageert ze niet. Wat een ongelofelijk knappe pup. Ze voelt zich kennelijk heel fijn in haar bench.

Verder zijn we bezig met het "hier" met Jente. Enthousiast naar haar roepen en belonen als ze is gekomen. Ook dat gaat steeds beter. Aanstaande maandag begint Wim met haar aan de puppycursus en dan zullen die dingen natuurlijk nog veel meer geoefend worden. Ook het aan de lijn lopen wordt dan geoefend en dat zal best goeie tips opleveren want Jente heeft wat dat betreft echt wel een eigen willetje. Ze gaat steeds op haar kont zitten en vind het al gauw genoeg. Hoe ver kun je gaan in haar toch meenemen.....?? We gaan het vast horen op cursus.

Wat nu vooral ook steeds meer tijd en aandacht gaat vragen is het afleren van van alles. Alles in huis is leuk om in te bijten inclusief onze handen en voeten maar ook de katten, planten, de tafel en stoelpoten. We proberen steeds consequent te zijn met "nee" zeggen en leiden haar af met een speeltje. Maar dat wisten we van te voeren, een pup vraagt veel aandacht. Gelukkig doen Wim en ik het echt samen en wat ook scheelt is dat Jente veel met Kytah speelt. Die 2 dames hadden in het begin best
wat gewenningsproblemen. Kytah leek niet heel goed te weten wat ze met Jente aan moest. Nu zijn de rollen duidelijk want Kytah heeft goed laten merken dat zij de oudste is en zij dus bovenaan staat. De dames stoeien wat af en het is super leuk om te zien hoe goed ze met elkaar kunnen spelen. Daar worden wij dan weer blij van want dat is wat we Kytah gunnen; lekker kunnen spelen en gelukkig zijn in huis.
Het is wel jammer dat we Kytah en Jente niet gelijk uit kunnen laten want daarin is Kytah geen goed voorbeeld met haar angst. We hadden het idee al vrij snel dat Jente dat ging overnemen van Kytah, dus nu gaan we apart met ze naar buiten. Jente heeft dan veel bekijks en aandacht en dat is natuurlijk super voor de socialisatie.

Arun met dekpensioen

Arun

Binnenkort is het zover en is ook Arun dekkater af.
De laatste twee poesjes op zijn lijst met dates zijn allebei drachtig en dus kon ik gaan plannen dat Arun gecastreerd wordt. Ik heb met Margriet- waar hij gaat wonen- een datum afgesproken voor de verhuizing en dat wordt zondag 6 oktober.
Ik heb de afspraak voor de castratie gemaakt voor 4 oktober.....op Dierendag levert Arun zijn "mannelijkheid" in haha, wat ben ik toch een bruut...

Omdat Arun nog heel was heeft hij onverwacht nog een poesje gedekt eind september.

Happy

Er was al een poosje duidelijk dat Xenia- van mijn vriendin Gea- zou komen voor een dekking van Happy. En Xenia was krols. Nu heeft Gea enkele jaren geleden Suus van mij gekocht en bij Suus is het erg slecht te zien of ze krols is. Omdat Xenia wel krols was heb ik Gea gevraagd om Suus ook gewoon mee te nemen want....meestal worden de poezen in huis ongeveer op hetzelfde moment krols en dus zou het me niets verbazen als Suus stiekem ook krols zou zijn. En omdat Gea uit Groningen moet komen is het helemaal niet verkeerd

Xenia

om 1x te rijden voor beide dames.

Omdat Suus verwant is aan Arun- zij is zijn tante- moest het plan voor Xenia aangepast worden en zij kwam dus bij Arun voor de dekking en Suus bij Happy.
Ik heb Arun en Happy eerst naar buiten gedaan om de dames even tijd te geven om te wennen aan de nieuwe ruimte met al zijn "heerlijke" kater geurtjes. Gea en ik hadden toen al het idee dat Suus krols was. Gelukkig is Suus al eerder gedekt geweest en dus wist ze wat er moest gebeuren want voor Happy was dit de eerste keer. Nou ik geloof dat Suus erg duidelijk was want een uur nadat we ze bij elkaar hadden gezet kwam er een flink geschreeuw uit de kamer bij Happy en Suus. De eerste dekking was een feit.

Bij Arun en Xenia was het andersom; een ervaren kater met een onervaren poes. Ik heb geen

Suus

dekkingen gehoord of gezien, maar ik heb wel het idee dat er gedekt is want Arun had duidelijk veel belangstelling voor Xenia. Arun heeft alle poesjes die hij heeft gedekt gelijk drachtig gemaakt dus ook voor Xenia heb ik goede hoop dat het is gelukt.
En nu is het dus afwachten. Er is een dikke week om en dus moeten we nog anderhalve week
wachten tot we roze tepeltjes kunnen zien. Ik hoop zeker dat het bij Xenia en Arun is gelukt want dat is zijn laatste dekking geweest. Vanaf vrijdag is hij "kater-af" en mag hij lekker in huis gaan wonen bij nog een Somali kater, 3 poezen en bij Margriet.

het nest van de Russische componisten

Ondertussen zijn de kittens van Madara flink aan het groeien. Ze zijn nu ruim 5 weken en ze lopen door de poezenkamer heen te stappen. Vaak ook met elkaar aan het spelen en eten en "op de bak gaan" gaat ook al goed.
Ik moet wel zeggen dat ze minder snel en minder ondernemend zijn dan de Somali kittens. En eerlijk gezegd vind ik de somali kittens daarom aansprekender. Maar deze 3 kereltjes- natuurlijk weer 3 katertjes...daar heb ik patent op- doen het heel goed. Hun "points"beginnen steeds meer door te komen wat betekend dat hun oortjes, neusje, voetzooltjes ed steeds wat meer kleur krijgen. Daardoor worden ze steeds mooier.
Moeder Madara is een super relaxte poes. Dat heb ik nog nooit zo gezien. Van af het begin gaat ze gewoon weg bij de kittens om een poos voor het raam in de huiskamer te komen zitten. Ze zorgt echt hartstikke goed voor haar hummels maar is er niet helemaal op gefixeerd. Alleen moeten ze na een week steeds weer verhuizen van plek van haar. Maar dat kan ze nu wel vergeten; de mannetjes lopen de hele kamer rond en laten zich heus niet vertellen waar ze precies moeten blijven.

De namen zijn ook bekend. Ik heb in Rusland gezocht omdat deze katertjes allemaal kortharig zijn als hun vader Aziz en dus zijn het "Russen"in de kleur blue point. Helaas is de Pika Blu nog steeds geen erkend ras.
Maar ik vond het daarom wel leuk om in Rusland naar namen te zoeken en ben uit gekomen op componisten.
De namen zijn;
Bahir Dar`s Igor Stravinsky
Bahir Dar`s Sergej Rachmaninov
Bahir Dar`s Pjotr Tsajkovski
Een hele mond vol voor deze kleine hummels, maar hoe leuk zou het zijn als hun roepnaam de voornaam op de stamboom wordt.

Omdat Jente niet echt te vertrouwen is met de kittens zijn ze voorlopig nog in de poezenkamer. Ik kan

niet het risico nemen dat Jente in haar onbenulligheid een kitten kapot bijt omdat ze er mee wil spelen. We moeten Pebbles ook al regelmatig redden omdat Jente dan de staart van Pebbles in haar bek heeft. Ik heb Pebbles al wel een keer van zich af zien slaan maar dat was kennelijk nog niet hard genoeg om Jente echt af te schrikken.
dat het nooit saai is hier in huis mag duidelijk zijn haha