Eén, twee of drie honden.......

Bear; de vader van Jente

Op het moment hebben we dus twee honden; Max en Kytah, maar.......er is een klein pupje geboren wat voor ons is.

Natuurlijk heb ik al heel lang herders; ik begon in 1996 met Dingo, een kruising van een Mechelse/Duitse. Zij kwam als 9 jarige logeerhond in huis en is tot haar dood gebleven. Daarna volgden natuurlijk nog een aantal herders en Max is de laatste Witte herder. Heel lang heeft hij niet meer en dan zou ik zonder een herder zijn.....

Wim heeft vanaf 1983 een herder gehad; beide keren een Mechelse herder uit het asiel.

Een Mechelse herder was voor mij geen optie; te pittig en ook een Witte herder zag ik niet zitten

Yara, de moeder van Jente

vanwege de connectie met Lex. Met Wim wil ik een nieuwe start maken en dus is ons oog gevallen op de Oudduitse herder. Ik kende dit ras al langer en vooral het karakter wat lijkt op de Witte herder spreekt me aan. En ik vind het heel mooi dat ze er ook helemaal zwart zijn. Ik heb Wim laten zien wat voor ras het is en hij werd ook enthousiast.

Laatst kreeg ik van iemand die een hond "van ons" heeft( een door ons gefokte Witte herder reu) een foto van hun Witte herder met zijn nieuwe vriend; Thor- een zwarte Oudduitse herder reu. Wat een prachtige hond. Ik heb nagevraagd bij welke fokker Thor vandaan kwam en vervolgens heb ik een mail gestuurd met de vraag of ze misschien een nest in de planning hadden van hun mooie zwarte teefje?
En wat een verrassing, hun teefje Yara was net een week eerder gedekt.....alsof het zo moest zijn.

Na 3 weken hoorden we dat Yara inderdaad drachtig was en op 29 juli zijn de pups geboren. Door een complicatie zijn 3 van de pups overleden en is het een nest van 4 pups geworden met daarbij een zwart teefje!!

We hopen binnenkort te gaan kijken naar ons nieuwe huisgenootje. Haar naam hebben we al; ze zal Jente gaan heten.

Jente en een broertje of zusje

Heel stilletjes droom ik er al van dat er misschien in de toekomst weer een "van Kernhem"nest geboren zal worden. Vandaar dat we ook voor een teefje kiezen want dan houden we die mogelijkheid open. Nu ik niet meer werk en Wim heel veel thuis werkt is dat zeker een haalbare droom. Maar eerst moeten we nog 6 weken wachten totdat Jente komt en dan mag ze eerst heerlijk uit gaan groeien tot een geliefde huisgenoot.

Natuurlijk hopen we dat Max er nog is als Jente komt maar in ieder geval zal Jente gelijk een maatje hebben in Kytah. We verwachten dat Kytah zich zal ontfermen over Jente en zich daar ook sterker door zal voeren als Jente`s beschermer.

Kytah

Kytah is vorig jaar op 17 september bij mij komen wonen. Vanuit haar gastgezin bij Guus is ze
hierheen gekomen als "project". Ongelofelijk bang voor alles en in het bijzonder voor mensen; volwassenen en kinderen.
Vanaf het moment dat ze hier woonde is Kytah gaan groeien in haar ontwikkeling. Daarin zeker geholpen door de aanwezigheid van Max en Jip. Vooral met Jip werd Kytah na verloop van enkele weken dikke maatjes en hij was ook haar "baken"als we naar buiten gingen.Toen Jip is herplaatst merkte we dan ook een flinke terugval bij Kytah. Op straat lopen werd een stuk spannender en aan Max leek ze geen steun te hebben. Max is ook niet bezig met Kytah maar vooral met zichzelf- de oude man ;-)

Maar Kytah hersteld zich ook hieruit weer goed en lijkt steeds meer aan te kunnen. Was eerder alles wat beweegt op straat eng; nu trekt ze zich niet zo veel meer aan van auto`s en fietsers. Laatst ben ik ook met de fiets aan de hand naast haar gaan lopen toen Wim haar en Max uit liet. Ik ben nog steeds de persoon waar ze het meest steun aan heeft en dus is het wennen aan de fiets het "makkelijkst"met mij. Ik hoop in de toekomst met haar te kunnen gaan fietsen want volgens mij zal ze daar enorm van genieten. Ze heeft zo`n atletisch lijfje en zo`n prachtige manier van open; ze is echt net een "raspaardje".

Een tijdje terug had ik ook ineens het gevoel dat ze best los zou kunnen lopen in het bos. Ze is erg op mij gericht en luistert ook behoorlijk goed. Dat heb ik dus gewoon maar gedaan en wat is dat prachtig om te zien. Zo blij als ze rond loopt te snuffelen, een sprintje trekt, voor ons uit loopt en bij elke kruising wacht en kijkt welke kant we op gaan. Ze laat in haar gedrag echt herder gedrag zien en dat spreekt Wim en mij- als grote herder liefhebbers- natuurlijk erg aan. Natuurlijk is het eng als we iemand tegen komen of als ze mountainbikers ziet in het bos. Daar gaat ze met een grote boog om heen, maar ze houdt ons wel in de gaten en zorgt dat ze via een omtrekkende beweging weer bij ons terecht komt. Niet in blinde paniek zo hard mogelijk weg rennen, maar bij haar baasjes blijven.

Ze krijgt ook meer vertrouwen in mensen die ze langer kent. Mijn vriendin Caroline komt 1x in de week hier eten en slapen ivm een opleiding die ze volgt in Ede. Kytah kent Caroline nu zo goed dat
ze ook gewoon tevoorschijn komt uit haar bench en ze begroet haar ook. Wat een prachtig gezicht is dat! Ook Bart mijn neef kent ze nu goed maar omdat hij een man is verloopt dat wat voorzichtiger. Maar dat geeft niets, een allemans vriendje zal ze nooit worden. Maar zolang ze zich bij ons vrij voelt om rond te lopen, voorzichtig aan steeds meer te spelen en lekker bij ons te komen knuffelen zijn wij dik tevreden.

En laat ik ook niet vergeten te vermelden hoe leuk Kytah kan spelen met mijn Somali poes Bibi. Die twee dagen elkaar uit en weten precies wat ze aan elkaar hebben. Bibi slaat naar Kytah maar nooit met haar nageltjes uit. Kytah hapt in Bibi maar altijd met beleid......

Door al deze ontwikkelingen is de kwaliteit van Kytah`s leven enorm toegenomen. Twijfelde ik een paar maanden terug nog of ze wel een "hond-waardig" leven leidde.....nu vind ik het zo veel fijner voor haar geworden dat ik haar dit leven- met alles waar ze nog in kan groeien- van harte gun.
Guus, bedankt dat ik dit geweldige hondje van je mocht overnemen!!

Nieuws over Jip

Als je een paar blogs terug kijkt dan komen daar mijn honden Max, Jip en Kytah langs.
Ik zal jullie even up-daten over het 3 tal.

Max

Max is ondertussen bijna 12 en een half....Dat is oud voor zo`n grote hond en hij gaat dan ook hard achteruit. Hij krijgt elke dag zijn pijnstillers en daardoor hobbelt hij nog rond. Een klein stukje lopen- naar het eind van de straat en terug- is wat hij loopt bij het uitlaten en verder bepaald hij in huis en de tuin zelf hoeveel hij wil lopen. Soms wordt hij ineens helemaal enthousiast en trekt hij een sprintje of  wil hij even achter een balletje aan. Dat moet hij dan bekopen met het zakken door zijn achterkant. Hij houdt dan met moeite zijn achterpoten in bedwang. Omdat hij nog wel alert kijkt en nog plezier lijkt te hebben mag hij nog door. Op het moment dat ik dat niet meer zie, het gevoel krijg dat hij pijn heeft of zijn behoeftes niet meer op kan houden mag hij gaan.
Ik zie daar enorm tegenop. Niet alleen omdat Max zo`n geweldig lieve hond is maar ook omdat hij de laatste witte herder is die Lex en ik samen hadden. Op het moment dat Max overlijdt is er weer een connectie met Lex verdwenen.....

Over Kytah zal ik een uitgebreider verhaal schrijven in de komende dagen. Dat ze steeds meer aankan in huis en op straat is super én ze kan los lopen in het bos. Wie had dat ooit gedacht :-)

Maar nu Jip. Hij kwam in juli 2018 bij me wonen. Een ontzettend leuk hondje, enthousiast en speels.

Jip, Kytah en Bibi

Hij was bang voor mannen en heeft hier dan ook 5 keer een man gebeten. Toen ik in november mijn nieuwe vriend Wim leerde kennen was dat voor Jip ook heel bepalend. Wim heeft heel veel gespeeld met Jip en daardoor heeft Jip een veel beter beeld van mannen gekregen.ook was Jip niet zindelijk toen hij hier kwam, maar dat heeft hij na een paar maanden ook geleerd. Tot zo ver dus een succes verhaal. Wat ons wel opviel was dat hij soms van zich af wilde bijten als hij iets niet leuk vond of als hij iets spannend vond. Dat was voor ons wel te handelen want dan legde we hem op zijn rug en was het heel duidelijk dat we dat niet pikte. Maar met de kittens vond ik dat wel een beetje eng. Zou hij niet van zich af snauwen als een kitten iets zou doen wat hij niet wilde. Gelukkig is dat niet gebeurt want Jip had absoluut geen voernijd, dus een kitten bij zijn eetbakje deerde hem niet.

Toch hadden we natuurlijk wel onze zorgen over dat onvoorspelbare. Want....er komen hier natuurlijk ook elke week 3 kleinkinderen en vooral Zoë- de jongste van 2 jaar- is gek op honden. Ik zou het mezelf nooit vergeven als Jip zou bijten. Natuurlijk weet ik dat ik kinderen en een hond nooit alleen moet laten want er kan ook in een oogje geprikt worden door het kind.....
Maar dat was in dit geval niet aan de orden; als hij ons al wilde bijten als hij het ergens niet mee eens was.....wat zou hij dan kunnen doen bij een kind.

Jip en Kytah

En dat gebeurde in juli. Jip was in de kamer en Zoë ook. Zoe steekt haar handje uit en Jip wil haar bijten..... Dat was over mijn grens. Zo wil ik Jip niet in huis hebben; te veel risico.

Ik heb Jip op woensdag op Marktplaats gezet, op donderdag had ik een gesprek over Jip met iemand hier in Ede, op vrijdag zijn we langs gegaan en toen had Jip een nieuw thuis! Een gezin met een groot hart voor dieren, met 4 dochters waarvan de jongste 16 is en op een dierenopleiding zit. De tweede dochter van 17 was thuis en die helpt mee met het trainen van hulp honden. Jip ging bij haar zitten en was daar niet meer weg te krijgen haha Natuurlijk hebben we eerlijk verteld wat er aan de hand was met Jip en waarom we hem wilde herplaatsen. Dat was voor deze mensen geen probleem; alleen volwassenen in huis en heel ervaren met honden.

We hebben Jip dus met vertrouwen herplaatst en de berichten over hem zijn super. Het gezin is weer compleet nu Jip daar woont! Fantastisch dat dit ontzettend leuke hondje( met een kleine gebruiksaanwijzing) zijn nieuwe thuis heeft gevonden

Madara en Aziz

Madara met Bibi

Nog meer nieuws op poezengebied; Madara is 6 weken drachtig van Aziz. Madara is mijn "uitstapje"naar een ander ras; de Pica Blu( nu nog Nebelung blue point omdat de Pica Blu nog niet is erkent als ras). Ik ben echt voor het uiterlijk van Madara gevallen en zij is een leuke poes. Maar ik merk wel dat mijn liefde het meest ligt bij de Somaby en dus zal Madara de enige Pica Blu blijven in huis.
Wel super leuk om mijn eerste nest te verwachten van haar en Aziz natuurlijk.
Aziz woont ook bij mij en is ook een Pica Blu( maar dan met kort haar en officieel dus een Rus blue point). De kittens van Madara en Aziz zullen allemaal kortharig zijn en er kunnen blauwe en blue point kittens geboren worden.

Aziz heeft nog 2 Pica Blu poezen gedekt en als ik zeker weet dat die dames drachtig zijn dan wordt Aziz gecastreerd en herplaatst. Aziz is niet echt gelukkig in het katerverblijf en dus vind ik het belangrijk dat hij zo snel mogelijk in huis komt te wonen bij iemand. Dan kan hij zijn lieve karakter laten zien!

Madara en Aziz

Ik heb ook teveel katers in het katerverblijf, dus ook dat is een reden om Aziz en Arun binnenkort een nieuw thuis te geven. je kunt je voorstellen hoe het ruikt( zeg maar gerust stinkt) in het katerverblijf met 3 "open"katers en Fynn die ook nog regelmatig wil laten ruiken wat een aantrekkelijke kater hij is (geweest)!

De kittens van Madara en Aziz worden rond 28 augustus verwacht en ik ben echt heel benieuwd. De blue point worden helemaal wit geboren en gaan dan bijkleuren en hun "points"laten zien.

Madara moedert over de kittens van Bibi

Gedraagt Madara zich net als de Somali poezen die heel graag aandacht hebben tijdens de bevalling of ga ik een heel ander gedrag zien omdat ze een ander ras is? Hoe doet Madara het als moeder en zijn de kittens net zo ondernemend en ondeugend als de Somali kittens? Allemaal vragen die ik vanaf een week of 3 na vandaag beantwoord ga zien worden.
Ik vind Madara niet zo dik, dus ik gok op 2 a 3 kittens. De bedoeling is dat er minstens 1 kitten verder zal gaan in de fok zodat de lijn van Madara en Aziz weer wordt voort gezet.

Even bijpraten

Na april is er veel gebeurt natuurlijk, dat snappen jullie. Ook al was het stil op mijn blog, dat betekend niet dat er niets gebeurt; eigenlijk gebeurt er te veel ;-)

De 3 Musketiers

De 3 Musketiers zijn naar hun nieuwe thuis verhuisd als een stel prachtige, speelse en vooral lieve "jonge mannen". Athos en Aramis zijn samen in een nieuw thuis gaan wonen bij nog een Abessijn; Juno. De berichten die ik krijg zijn heel positief. Het is leuk dat zij ook hun stamboomnaam hebben gehouden.

Porthos is Bram gaan heten en woont bij een Somali kater; Simon. Ook hij doet het geweldig. Toen ik Bram weg bracht( hij is in Ede gebleven) was ik oprecht verbaasd hoe snel hij zich wist aan te passen. Hij liep daar gelijk rond alsof hij er al was geweest en ook Simon was binnen zeer korte tijd zijn grote vriend. Echt prachtig om te zien. Het is duidelijk dat Arun echt geweldige kittens geeft!

Ondertussen is er een tweede en derde nestje van Arun geboren en daarvan komt er een fawn poesje- Pebbles- hier wonen. Ze is nu 11 weken, dus het begint op te schieten dat ze komt. Ik ben in juli wezen ijken bij het nest; 4 kittens- waarvan 2 blauw en 2 fawn- en wat een leukerds zijn dit ook. Pebbles( officiële naam Chianti van Ambelin) is een ondernemende tante en ook erg lief.

Pebbles

Ik vind het zo leuk om een kitten van Arun in huis te krijgen want Pebbles is dan al de 4e generatie uit deze lijn die ik in huis heb. Ik begon met Fynn( DeFynn van het Gildenhuys), daarna zijn zoon Beer( el Khamsa) en daarna kleinzoon Arun( el Khamsa). Pebbles komt in huis te wonen bij haar overgrootvader :-)

Ik hoop dat Arun binnenkort nog een dekking zal doen. Otje van Bahir Dar mag een nestje krijgen en als Arun Otje dekt dan komen daar kittens uit met een ontzettend leuke stamboom. In die stamboom komen nl 7 katten terug die ik heb gehad en ook 3 katten die ik heb gefokt. Om het nog leuker te maken komen er ook nog 9 katten van mijn vriendin Astrid( Cattery el Khamsa) in terug en zij heeft 6 katten in deze stamboom gefokt.

Arun

In een kitten( poesje of katertje maakt me niet uit) komt dus het grootste deel van mijn "fok historie"terug. Dat zou echt de "kers op de taart" zijn. Nu maar hopen dat het gaat lukken en dat Otje en Arun voor een leuk nest gaan zorgen.

Ws zal Arun dan nog 1 poesje dekken en dan zit zijn carrière erop als dekkater. Hij zal dan gecastreerd worden en bij Margriet en Noubi gaan wonen. Noubi is een kater die ik heb gefokt en hij snakt naar een maatje om kattenkwaad mee uit te halen.

Herplaats poes

Mijn vriendin Astrid heeft een poes die op zoek is naar een nieuw thuis. Bindi is de moeder van mijn Arun en een mooi wildkleur poesje. Omdat ze genoeg kittens heeft gekregen is ze een poosje terug gesteriliseerd. Nu is Bindi weer goed hersteld en zoekt ze dus een nieuw thuis. Het liefst zonder jonge kinderen. Bindi heeft een fijn karakter. Ze was niet echt een schootpoes, maar nu ze gesteriliseerd is, komt ze vaker op schoot. Mocht er iemand zijn die dit leest en die belangstelling heeft.....vraag mij gerust om haar contact gegevens!

Niet elke fokker wil zijn poezen en/of katers herplaatsen als ze te oud zijn geworden om mee te fokken óf als een kater of poes genoeg nakomelingen heeft gegeven.
Zowel Astrid als ik doen dat wel. Ik heb een maximaal aantal katten wat ik in huis wil hebben en daar wil ik niet boven komen. Dat betekend dat ik mijn poezen en katers herplaats om geen huis vol katten te krijgen. Ik geniet nog zo van het fokken dat ik daar nog niet mee wil stoppen.

Ik heb mijn eerste dekkater- Fynn- gehouden en hij zal hier blijven totdat hij van ouderdom sterft. Hij heeft veel voor mij en mijn Cattery betekend en dus heeft hij zijn plekje hier in huis verdient.
Na Fynn heeft ook zijn zoon Beer hier gewoond als dekkater, samen met Olle uit Duitsland. Beide katers zijn verhuisd na hun dek carrière en zij wonen allebei heel gelukkig in een nieuw gezin, samen met meerdere Somaby`s. Ook poezen die hier vandaan zijn verhuisd hebben een geweldig nieuw thuis getroffen. Ik vind dat dus heel acceptabel om dit zo te doen.
Natuurlijk snap ik ook dat andere fokkers dit geen goed idee vinden, maar laten we van elkaar accepteren dat we op verschillende manieren het beste willen voor onze dieren.

Ik zal Astrid nog vragen naar een mooie foto van Bindi.

De 3 musketiers houden me bezig

Nog in de doos

In mijn vorige verhaaltje waren de kittens verhuisd van de poezenkamer naar de bench in de huiskamer. Geweldig goed plan en ook een paar dagen flink van kunnen genieten. De bench stond naast de tafel en aangezien ik overdag altijd aan de tafel zit heb ik genoten van het uitzicht. Maar deze 3 kereltjes zijn buitengewoon ondernemend. En jawel hoor; zaterdag kwam de eerste over de rand van de doos kukelen. En dan is er geen houden meer aan, dus heb ik voor de ingang van de bench een hoge rand gemaakt zodat de kittens er niet uit konden en Bibi er wel in.......dacht dat ik dat heel slim had opgelost..... Maar daar was Bibi het niet mee eens.
Terwijl ik met Madara, Arun en Happy naar een kattenshow was, kwam Wim erachter dat hij een kitten miste in de bench. Liep er dus een klein ventje door de huiskamer.....

Los in de bench

Het was al snel duidelijk hoe dat kwam...Bibi kwam uit de bench springen met een kitten in zijn nekvel gegrepen. Ze vond kennelijk dat die bench maar een waardeloze oplossing was. Oké....nieuw plan.....een konijnenren in de kamer zodat de honden niet bij de kittens kunnen, met een hoop te spelen voor de kittens erin. Alleen als er toezicht is mogen Jip en Kytah in de kamer en dat leek geweldig te werken. Maar nee.....hier is Max de boosdoener; in die ren staat natuurlijk ook eten en Max is op een leeftijd dat hij als een bulldozer te keer gaat als er ergens iets te eten is.

In het rennetje

Heel de ren dus van zijn plek, het bakje leeg gegeten en de kittens weer los in de kamer.... Omdat Max een trauma uit zijn jeugd heeft overgehouden voor kleine ruimtes, kan ik hem niet in de gang doen bij Jip en Kytah als er geen toezicht is. Hij gaat dan als een dolle tegen de deuren springen om meer ruimte te creëren. Op zijn leeftijd gaat dat niet meer veranderen en hij ligt zo graag met zijn oude botjes op de bank, dat ik dus weer iets anders moest verzinnen gisteren.   

Die kittens krijgen wat indrukken te verwerken want weer is hun leefruimte verandert. Ik heb ze samen met Madara en Bibi in de poezenkamer gezet, met al hun spulletjes en ik wacht gewoon even totdat ze wat groter zijn voordat ik ze weer in de huiskamer haal. Ze zijn vandaag 4 weken en dat is ook nog wel heel klein. We hebben nog genoeg tijd om ze aan alles te laten wennen en natuurlijk heb ik in de poezenkamer ook genoeg gelegenheid om ze aandacht te geven.

Ondertussen is er op 2 van de jongens een optie genomen. Eén stel
mensen informeerde een poosje terug of er soms een nestje op komst was. Zij kwamen met hun konijn bij mij in het konijnenpension en hebben toen mijn poezen gezien. Deze mensen hebben al een jongen Somali kater en willen er graag nog één bij. De andere mensen sprak ik zondag uitgebreid op de show in Gouda en zij vielen als een blok voor Arun. Zij hebben een jonge Abessijn kater en willen er graag nog eentje bij. Natuurlijk komen ze nog kijken of het kitten hun bevalt, maar ik zeg nu al.....die 3 Musketiers winden iedereen om hun vinger/pootje ;-)