en verder.....

Madara

Sinds september woont Madara hier. Madara is een nebelung in de kleur blue point en ik ben er echt weg van. Ze is zo`n plaatje om te zien! Ook mensen die hier op visite komen vinden haar allemaal erg mooi. Natuurlijk vallen haar geweldig mooie blauwe ogen erg op. Madara is een pittige tante. In het begin beet ze me veel maar dat is ondertussen een stuk afgenomen en ze is rustiger en liever geworden. Ze is dikke maatjes met Happy en die 2 zijn heel veel aan het spelen met elkaar. Ook is Madara vriendjes

Bibi en Madara

met Jip. Het is ongelofelijk om te zien wat Jip allemaal bij haar mag doen. Zeker nu Madara voor het eerst krols is, is ze veel bij Jip te vinden. Ze rollebolt voor Jip zijn neus om maar aandacht van hem te krijgen en hij sleept haar soms de hele kamer door haha Madara is nu nog te jong om gedekt te worden. Ze is geboren in juni dus ik moet nog even geduld hebben maar dan is Aziz hier om haar te dekken. Ik ben heel benieuwd hoe de kleintjes van Madara en Aziz zullen zijn. Een zekerheid is dat ze kortharig zijn, en dat ze wit beginnen. De "points" gaan pas later kleuren Er kunnen ook blauwe kittens geboren naast blue points, dus dat al weer een grote verrassing worden.

Max in een te klein mandje

Over Max heb ik minder goed nieuws. Max is mijn witte herder reu die ik zelf heb gefokt en is geboren in 2007. Hij is dus bijna 12 jaar en dat is steeds duidelijker te merken. Sinds november heeft hij "chronisch" pijnstillers want hij had duidelijk last van zijn voorpoten. Hij werd ook erg humeurig en vond de poezen en kleine kindjes niet meer leuk. Dat past helemaal niet bij Max en dus ben ik met hem naar de dierenarts gegaan. Zij zag ook dat hij niet goed liep en gaf aan dat de plek waar de pijn zit, de plek is waar botkanker meestal begint. Dat is dus niet zo`n goed bericht. Hij heeft vanaf die tijd pijnstillers en daar knapte hij ontzettend van op. De humeurigheid verdween en hij liep weer een stuk beter. Dat bewees dat hij pijn had gehad en ik was blij dat daar wat aan te doen was.

Mijn grote witte vriend Max

De laatste week( misschien al iets langer) zakt hij regelmatig door zijn achterpoten. Het lijkt dan alsof hij ze er niet onder gezet krijgt. Dat gebeurt soms als hij van de bank stapt maar ook onder het lopen. Dan wil hij best nog even een klein sprintje trekken maar later merk ik dan dat het niet gaat met zijn achterkant. Afgelopen maandag zag ik dat hij erg aan het likken van zijn "poepgat"was.
Toen ik zijn staart een stukje opzij trok om te kunnen kijken hoorde ik "borreltjes"en kwam er bloed naar buiten. Nu ben ik dus wel bang dat er behalve in zijn botten misschien ook kanker in zijn darmen zit. Ik ben heel blij dat hij geen pijn heeft, maar ik realiseer me wel dat hij nu echt aan zijn laatste stukje leven is begonnen. Ik laat geen grote ingrepen meer doen bij een herder van bijna 12 en ik ga daarom alleen nog voor comfort. Mocht ik het gevoel krijgen dat het voor Max niet leuk meer is dan zal ik de knoop doorhakken en hem in laten slapen. Wat zal ik mijn grote witte vriend dan missen zeg. Dan sluit ik de periode "witte herder"af..... die periode met Rana, Keli, Max én de nesten van Keli is zo`n prachtige periode geweest. Samen met Lex heb ik daar zo ontzettend van genoten. De bevallingen, pups in huis, de pupkopers én het terug komen van Max......weer iets wat ik deelde met Lex wat afgesloten zal worden......

Aziz

Aziz- die ik hierboven al even noem woont hier ook een paar maanden en is een Rus in de kleur blue point. Samen met Madara zal hij mee helpen aan het ontwikkelen van het ras in opbouw de "Pica Blu". Omdat Aziz geslachtsrijp is, en ik niet zit te wachten op ongeplande nestjes( met Somali Bibi of de te jonge Madara), woont Aziz in het katerverblijf. Hij woont daar samen met Arun en Fynn is

Madara en Aziz

daar ook meestal. Geen ongezellig bestaan dus voor deze mannen want ze hebben elkaar. Hopelijk komt er binnenkort een keer een poes om gedekt te worden door Aziz. tenslotte is dat toch waarvoor hij in het katerverblijf woont en niet in huis.

Ongelofelijk.....

....dat ik zo lang niet op mijn blog heb geschreven. Meestal is dat geen goed teken en dat klopt....het ontbrak mij totaal aan energie om verhaaltjes te verzinnen/schrijven. Maar er is natuurlijk van alles gebeurt en dus zal ik proberen jullie weer zo ver op de hoogte te brengen dat het weer helemaal actueel is.

Kip Joos bleek een haan te zijn. Hij was niet lief tegen mijn konijnen en andere kipje Toos en dus heb ik hem op Marktplaats gezet om gratis af te halen. Hij was nl ook nog eens ontzettend groot en paste niet in het hok bij Toos, Koos en Roos. Hij is opgehaald door een man met veel ruimte voor zijn dieren. Deze meneer heeft heel veel grote hennen en Joos is daar nu om hopelijk te zorgen voor kuikens. Al met al is hij dus goed terecht gekomen! Ik heb zelfs nog foto`s gekregen van Joos in zijn nieuwe verblijf.

Bibi en Arun

Omdat ik mijn Oekraïense Somali meisje Bibi maar niet krols zag worden heb ik haar na de kerst bij Arun laten lopen. Natuurlijk is dat niet ideaal want dan weet ik niet precies wanneer ze gedekt zal zijn, maar ik weet wel zeker dat Arun het merkt als Bibi krols is en dus ga ik voor de optie. Op 6 januari ontdekte ik korstjes in de nek van Bibi en dus weet ik nu zeker dat ze gedekt is. Het blijft een beetje een verrassing wanneer ze precies moet bevallen, maar dat is in ieder geval ná mijn vakantie naar Texel in februari want daar heb ik- natuurlijk- rekening mee gehouden. Ik kijk er naar uit om weer eens kittens in huis te hebben want daar word ik altijd erg blij van.

Bibi en Arun

Op het moment heeft Arun een prachtig poesje te logeren om dor hem gedekt te worden en vandaag heb ik wat geschreeuw gehoord, dus ik denk dat er dekkingen hebben plaats gevonden. Hopelijk hoor ik over een week of 3 dat Eloïse drachtig is.
Er staat nog een dekking voor Arun gepland en dat is natuurlijk erg leuk. Arun zal niet zo lang kater blijven omdat er ondertussen een nieuwe wildkleur kater hier is komen wonen.

Happy

ondeugende happy

Happy is de nieuwe wildkleur Somali kater die hier sinds december woont. Happy komt uit Frankrijk en is een prachtige en lieve jonge kater. Hij is eigendom van een bevriende fokker maar zij heeft geen kater verblijf om Happy apart in te laten wonen en in huis heeft ze al 2 katers. Ik heb die ruimte wel en dus zijn we een "samenwerkingsverband" aangegaan zodat er toch weer een kater met nieuwe genen naar Nederland kon komen. Dat is hard nodig want er zijn niet zo veel Somali`s en zeker geen dekkende katers. De afspraak met de fokker van Happy is dat we met 3 fokkers gebruik mogen
maken van dekkingen van Happy. Dat betekend dus dat we op die manier nieuwe genen inbrengen in het Somali bestand. Wij 3en mogen ook een kitten aanhouden om verder mee te fokken en dan mogen we onze eigen regels aanhouden. Ik hoop dus dat ik op termijn een mooie zoon van Happy kan houden die zijn vader zal opvolgen als dekkater.

Wat weetjes....

Afgelopen dinsdag heb ik- samen met Astrid- Baràn naar België gebracht. Dat was een hele onderneming want ik heb het paardenvrachtwagentje zelf gereden. Ontzettend dankbaar voor de hulp van Astrid om Baràn op een positieve manier in het vrachtwagentje te krijgen. Eerst Lizzy en in gezet en toen Baràn met veel geduld op zijn plaatsje gekregen, achter Lizzy. dat vergde wat manoeuvreren met Lizzy want Baràn had natuurlijk de neiging om er weer af te lopen. Maar met een half uurtje stonden

Baràn en Lizzy op hun plaats en kon de lange reis beginnen. We zijn ongeveer 3 uur onderweg geweest en toen kwamen we aan in Tongeren waar Baràn enthousiast werd verwelkomt. Hij komt duidelijk fantastisch terecht. Met heel veel liefde van zijn nieuwe eigenaren, 2 volwassen paarden om hem gezelschap te houden en een hoop weiland om lekker te grazen en te rennen. Natuurlijk was het moment moeilijk dat Lizzy weer mee ging en Baràn achter bleef. Hij in paniek en Lizzy stampen en hinniken in de vrachtwagen..... Maar de terugweg verliep gelukkig ook weer heel goed en om 17u stond Lizzy weer in de wei.

nieuwe eigenaar met Baràn

Dat het vertrek van Baràn veel impact heeft in de kudde en bij Lizzy, mag duidelijk zijn. Woensdag wilde de paarden de wei niet in want ze misten hun veulen. Lizzy lijkt wat depressief en dat is ook logisch. Paarden zijn intelligente dieren en zij voelen het verdriet van het afscheid. Maar dat komt goed hoor. Ze wennen aan de
nieuwe situatie!

Iets heel anders.....sinds zaterdag heb ik er een kip bij. Via via hoorde ik dat een kip van 2 maanden een nieuw thuis zocht. Dit kipje was als

Joos

kuiken gevonden en door mensen groot gebracht. Nu werd het zo groot dat het toe was aan meer ruimte en wat gezelschap. En ach....waar 1 kip is, kunnen er ook 2 zijn. Dus is Joos zaterdag gekomen. Ze is ontzettend groot voor zo`n jonge kip. Hopelijk heb ik goed gezien dat het een hen is en dan heb ik vanaf volgend voorjaar vast heel lekkere, grote eieren! Joos leeft samen met Toos(kip), Koos en Roos( konijnen) in het grote hok aan de zijkant van mijn huis.

Gisteren ben ik naar een kattenshow geweest in Wassenaar. Samen met Astrid en 4 katten al vroeg op pad. Om 8u waren we al in Wassenaar en dus zaten we al vroeg geïnstalleerd op ons plekje bij de kooien. Ik had Madara en Aziz bij me. Het was leuk  om bij mensen te zitten die ook nog Rus en Nebelung Blue Point mee hadden. Al met al een keuring van 5 katten in deze klasse en joepie.....Aziz werd de mooiste van allemaal! Ik natuurlijk trots, dat snap je.

Madara en Aziz

Het was ontzettend gezellig in ons stukje van de "ring"waar we zaten. Veel gezellige gesprekken en een boel vrolijkheid. Dit soort dagen zijn altijd uiterst vermoeiend maar wel heel gezellig en het is fijn om andere bekende fokkers te ontmoeten én om nieuwe mensen te leren kennen. Vaak "ken" je elkaar van Facebook maar nu heb ik er ook een "gezicht" bij. Astrid haalde met haar 2 katers hun punten, ik had met Madara een "U"( uitmuntend) dus onze dag was zeer geslaagd. En de show was op tijd klaar dus om 20u was ik weer thuis. In november gaar Astrid en ik weer naar een
show en dan neem ik 4 katten mee en Astrid 3!! Daar zullen we een aantal van de mensen van vandaag weer terug zien, dus dat klinkt nu al als weer een gezellige dag

Vervolg over Kytah

Ik moet erover schrijven want ik ben zo blij.
Na een week vol angst, niet uit haar bench durven komen, naar buiten dragen om te plassen/poepen komt Kytah ineens los. Ik zag gisteren al dat ze wat vrijer leek. Ze kwam zelf uit haar bench om even in de huiskamer te snuffelen en dat was nieuw. Dat gedrag zet vandaag ineens enorm door en ze is nu aan het spelen met Jip. Ook loopt ze door de kamer, naar buiten en pakt ze speeltjes op. Jip en zij zijn elkaar aan het uitdagen en dus lijkt het erop dat Kytah haar geluk hier begint te vinden. Ik ben zoooooo ontzettend happy hier mee.

Ik had er steeds wel vertrouwen in dat het goed zou komen want ik zag al heel voorzichtig haar lieve karakter, maar het was ook moeilijk om te zien hoe getraumatiseerd een hondje kan zijn. Natuurlijk is ze nu niet ineens helemaal over haar angst heen. als ik ineens beweeg schrikt ze nog en bij vreemde geluiden staat ze ook gelijk trillend stil. Maar nu kan ze ook zekerheid opdoen via Jip die zo vrij en vrolijk is als een "vogeltje"( lees; blije hond) en dat is natuurlijk super voor Kytah.

Ik zal vandaag nog wat foto`s proberen te maken zodat jullie zelf kunnen zien hoe leuk ze het hebben samen.

Ik vergelijk Kytah met een hertje; sierlijk en schichtig. Dan had ik haar eigenlijk Bambi moeten noemen, maar ik vind Kytah een prachtige naam voor dit bijzondere meisje

Even iets rechtzetten

Voor iedereen die nog denkt dat ik mijn beestenboel aan het verkleinen ben.....het is niet gelukt ;-)

De cavia`s die zijn mee genomen door de schilder zijn weer terug. Ze werden niet geaccepteerd door de andere cavia`s daar. Daarmee is mijn beestenboel dus met 1 schildpad vermindert.

Het is zelfs nog erger......mijn beestenboel is gegroeid....

Aziz

Afgelopen weekend zijn mijn Nebelung en Russisch Blue point gekomen; Madara en Aziz. Dat was gepland  dus dat is niet zo opzienbarend. Tenslotte zijn er ook katten vertrokken en op het moment heb ik 6 katten in huis. Fynn en Arun in het katerverblijf en Bibi, Loua, Aziz en Madara in huis. Dat betekend dat er zelfs nog plaats is voor nog een kat en dat zal hopelijk een kitten van Arun en Otje( dochter van Olle en

Madara

Mila) zijn.
Op het moment dat Aziz het katerverblijf zal gaan bewonen met Arun komt Fynn weer lekker in huis wonen.

Maar voorlopig weten jullie dus nog niet wat er nou toegenomen is. En dat is een hond. Naast Jip- die er nu ruim 2 maanden is- is er ook nog een teefje bijgekomen; Kytah.

Jip

Toen ik met een vriendinnetje in Stavenisse was om daar bij Guus haar hondje op te halen zag ik daar Kira. Ze viel me gelijk op vanwege haar geweldig grote oren en haar prachtige kleur. Natuurlijk valt het me op dat Kira erg bang is want ze ligt angstig tegen het schuurtje aan. Ik vraag Guus naar haar verhaal.


Kira heeft een trauma opgelopen bij de vorige mensen waar ze was geplaatst. ze hebben Kira daar na 2 weken weg gehaald omdat ze alleen buiten mocht zijn en in de schuur.
Ze is terug gekomen bij Guus en gelukkig laat ze zich door Guus al aaien. Voor vreemde mensen is ze erg bang. Ze zijn voor Kira dus op zoek naar een speciale plek. Een thuis met een grote tuin, iemand met geduld en tijd en het liefst met een stabiele hond als gezelschap of met een leuke jonge hond als speelmaatje......Klinkt dat bekend? Mij klonk het alsof Kira op mij wachtte...

Kytah

Ik heb er nog een nachtje over geslapen en de volgende dag door gegeven dat ik Kira een graag een
thuis wil geven. Afgelopen maandag ben ik Kira wezen halen en onderweg heb ik gezocht naar een wat originelere naam dan Kira en dat is dus Kytah geworden.
Om Kytah mee te kunnen nemen hebben we een bench mee genomen want Kytah kan door haar angst niet aan een lijntje lopen. Ze heeft medicijnen gekregen tegen de angst en dus lukt het vrij gemakkelijk voor Guus om Kytah in de bench te krijgen. We dragen haar naar de auto en met Kytah in de bench rijden we terug naar Ede.
Wordt vervolgd

En het is nog leger geworden...

Nadat Fiep is verhuisd is het nog leger geworden. Omdat het niet raadzaam is om met Aagje te fokken( ontzettend jammer want wat een mooi en lief poesje is dat) heb ik besloten dat ook Aagje gaat verhuizen nadat ze is gesteriliseerd. Dat steriliseren mag met 6 maanden dus tot die tijd blijft ze hier nog wonen. Maar....ik weet al waar ze gaat wonen. Mensen die al 2 poezen van mij hebben gekocht hebben helaas 1 van die 2 poezen verloren. Vrij plotseling ernstig ziek en toen de dierenarts was gebeld hoefde het al niet meer....ze was al dood. Heel verdrietig natuurlijk,zeker als je weet dat de poes pas anderhalf was.
Vorige week zaterdag zijn deze mensen vanuit het verre Harlingen gekomen om te kijken of ze Aagje wat vonden en natuurlijk ook om te zien in hoeverre Aagje last heeft van haar "nies-ziekte". Gelukkig zagen ze gelijk dat Aagje een gezond poesje is wat energie heeft en heel lief is. Dat was dus een positief bezoek en het was duidelijk; Aagje mag in Harlingen komen wonen als maatje voor de overgebleven Somali daar. En daar ben ik dan weer heel blij mee. Ik laat Aagje half september steriliseren en als ze is hersteld dan breng ik haar naar Harlingen.

Maar Aagje is nog hier, dus dat is niet waardoor het hier leger is geworden. Ik had ook al heel lang 2 schildpadden in de vijver; Kees al een jaar of 10 en Loes wat minder lang. Nu zijn er twee schilders bezig om de buitenkant van mijn huis te schilderen en 1 daarvan is een enorme dieren fan en in het bijzonder van schildpadden. Toen hij hoorde dat ik een roodwang schildpad in mijn vijver had was hij zo enthousiast dat hij die gelijk wilde zien. Bleek Loes een geelwang te zijn en Kees een hybride( een gekruiste roodwang met een geelwang want Kees heeft beide kleurtjes op zijn wangen). De schilder helemaal enthousiast en dus heb ik hem gezegd dat hij Kees mag hebben. Ik vind mijn vijvertje wat klein worden en Kees is zo groot dat ik hem meer ruimte gun. Ook is de vervuiling van mijn vijver best heftig met 2 van die flinke schildpadden en dus is het een prima besluit dat hij een goed thuis krijgt bij deze grote schildpadden liefhebber.

Bij een vriendin van mij is één van de twee cavia`s dood gegaan en dus heb ik aangeboden dat zij één van mijn vrouwtjes mag hebben om de overgebleven cavia gezelschap te houden. De cavia die is dood gegaan kwam ook al bij mij vandaan. Ik had al besloten dat ik geen cavia`s meer wilde hebben als deze dood waren gegaan omdat ze in een bijzonder moeilijk schoon te maken hok zitten. Ik moet helemaal in dat hok kruipen om het schoon te maken. Van de drie cavia`s die ik nog had gaat er dus één verhuizen in het weekend en bleven er dus twee over. Nu is dezelfde schilder samen met zijn vrouw en 4 kinderen ook gek op cavia`s en ze hebben er een heleboel die heerlijk in een groot verblijf leven. Toen ik hem vroeg of hij misschien mijn cavia`s wilde hebben hoefde hij daar helemaal niet over na te denken want zijn vrouw en kinderen zouden dat helemaal geweldig vinden. Ik blij, de schilder en zijn gezin blij en de cavia`s blij....

Het is fijn dat ik iets minder werk krijg aan de beestjes want soms is dat echt- te- veel en ik houd nog genoeg over om heerlijk van te genieten.

Het is leeg in huis

Haha, dat klinkt natuurlijk gek met nog 5 katten en 2 honden in huis, maar.....de kittens van Fiep zijn vertrokken én Fiep zelf is ook herplaatst.

Bo en Luke

Gisteren zijn de broertjes Jabari en Takani samen naar Leiderdorp verhuist. Ze komen te wonen in een gezin met 2 jongens en er werd al naar ze uit gekeken. Samen is natuurlijk helemaal leuk want ze zijn zo verknocht aan elkaar, spelen met elkaar, slapen samen en waar je de één zag, was ook de ander.
Ik heb nog niet gehoord hoe het gaat, maar daar maak ik me geen zorgen om. Twee ondeugende, onderzoekende en gezonde jongens zijn vast al heel blij op hun nieuwe plekje. Ze gaan trouwens Bo en Luke heten( namen uit de serie "the Dukes of Hazzard")

En dan Fiep....ik heb zo lang getwijfeld... Ik had zelfs al een keer een afspraak gemaakt voor een sterilisatie waar ik toch op terug kwam en dat resulteerde in het laatste nest van Fiep. Nu ik weer merkte hoe lastig het is om een poes in huis te hebben die absoluut geen ander katten in de buurt van  haar kittens wil hebben, heb ik toch de knoop door gehakt en vorige week dinsdag is Fiep geholpen.

Fiep

Nu kon ik wel achter dat besluit staan.
Ik wist al dat er een kans was dat Fiep bij Tos zou kunnen gaan wonen en dat leek mij een heel leuk idee. De nieuwe eigenaar van Tos wilde nog even bij een ander kitten gaan kijken maar kwam daarna toch tot de conclusie dat Fiep en Tos een leuke match zouden maken en dus is Fiep afgelopen maandag naar Gilze verhuist.
Omdat Fiep altijd mijn lievelingspoes is geweest vond ik dat echt moeilijk, maar ik ga nu voor rust in huis. Het idee dat je steeds moet opletten waar iedereen is, straks als een ander poes een nest krijgt niet weten hoe het dan zal gaan.....de onrust was te groot. En nu ik heel goede berichten hoor over Tos en Fiep heb ik er "vrede"mee. Lekker samen met Tos( die Fiep duidelijk nog herkende) gelukkig zijn bij iemand die veel tijd en aandacht voor ze heeft en fan is van de Somaby`s....prachtig dus!

Aagje

Dat betekend dat ik nu nog Fynn, Arun, Bibi, Loua en Aagje in huis heb. Met Aagje gaat het heel goed. Ik hoor geen genies meer en zie al helemaal geen gesnotter meer. Nu ben ik dus aan het nadenken wat wijsheid is. Ik wil even met de dierenarts overleggen of het verstandig is om met haar een nestje te fokken. Ik weet niet in hoeverre zij het virus wat ze ws draagt kan doorgeven. Mocht het antwoord negatief zijn( dus geen nestje met haar) dan ga ik ook voor Aagje op zoek naar een nieuw thuis. Ondanks het feit dat zij het virus ws bij zich draagt is ze een volkomen gezonde, speelse en super leuke poes en dus kan zij iemand ontzettend blij maken met haar aanwezigheid. Het virus is ook een "herpes"virus en dus vergelijkbaar met "koortsblaren" bij een mens. In stress situaties zou dat even op kunnen laaien, net zoals bij mij....zit ik minder in mijn vel dan kan ik er "donder"op zeggen dat ik koortsblaren krijg. En ondanks dat ben ik ook een heel gezond, vrolijk en aanhankelijk mens haha Dus mocht iemand- dit lezend- al denken dat Aagje een geweldige huisgenoot zou kunnen zijn....laat het me dan weten.