Bijzonder....

Deze week kreeg ik een email van een, voor mij onbekende, mevrouw. Zij leest mijn weblog en dus las ze ook over de klachten van Floortje.
Zij stuurde mij een mail over haar eigen katten en de problemen die ze met één van haar Somali`s had gehad. Ze heeft toen gezocht naar een behandeling op internet, nadat de reguliere behandeling bij de dierenarts niet had gewerkt. Ze is toen uitgekomen op een site met homeopathische geneesmiddelen voor dieren.

Nadat deze mevrouw daar medicijnen had besteld voor haar poes is de poes helemaal hersteld van haar klachten. en nu moest de mevrouw daar aan denken toen ze het verhaal over Floortje las. En.....ze nam de moeite om mij een mail te sturen met deze informatie en een verwijzing naar die site.
Ik vind dat bijzonder. Iemand die mij helemaal niet kent neemt de moeite om mij te informeren!!

Natuurlijk ben ik gaan kijken op deze site en wat ik las over allergie met huidklachten leek wel het verhaal van Floor. Ik herkende de symptomen en het verloop in de beschrijving helemaal en ik heb dus niet lang nagedacht en gelijk medicijnen besteld. Natuurlijk is dat een gok....zou het ook gaan helpen, maar.....ik vind het het proberen waard.

Ik ga jullie natuurlijk op de hoogte houden van de ontwikkelingen bij Floortje. Hierbij nogmaals hartelijk dank aan deze attente mevrouw!!

Maar....ik had al meer hulp hoor. Ook een bevriende fokker- Marielle- is erg begaan met het verhaal van Floortje. Samen hebben we via Facebook zitten "brainstormen"over de achterliggende oorzaak van de klachten én over een mogelijke oplossing.
Zo fijn dat ik er niet alleen voor sta. Het is altijd heel vervelend als een dier hier in huis iets heeft waar ik me zorgen over maak. Liefst wil ik dan een "kant en klaar" oplossing van de dierenarts, maar helaas.......vaak is dat moeilijk.

Wie weet......??!!

Wie weet is Noes drachtig......
Afgelopen zaterdag was ik bij Astrid en die had 2 nestjes met net geboren kittens. Zooooo schattig!! En jullie snappen het natuurlijk al.......ik werd daar heel hebberig van......ik wil ook weer zulk klein geluk in huis.
Noes was al krols en dus aarzelde ik niet; Ik heb Olle in de poezenkamer gezet en Noes bij Beer in de katerkamer. Beer is natuurlijk nog jong- 7 maanden- en dus ben ik niet zeker of hij al kan dekken. Ook is het de eerste keer voor Noes dus zij is ook geen ervaren vrouw die Beer even zal verleiden. Maar ach......ik dacht:,,ik probeer het gewoon"want ik wil ook weer meemaken dat er hier een nestje wordt geboren.

Natuurlijk is het hier in huis nog steeds wat onrustig door de ziekte van Lex en de

onvoorspelbaarheid daar om heen, maar.....ik word altijd zo blij van kittens. En dat kan ik ook wel gebruiken. Tegen de tijd dat er een nestje wordt geboren is het alweer tegen het voorjaar aan en worden de dagen weer langer en dat doet me altijd goed. Ik heb de neerslachtigheid in het najaar weer overwonnen en dan begint het natuurlijk gelijk te kriebelen om plannen te maken. En als de kater dan ook nog zo makkelijk te bereiken is, dan wordt de verleiding voor mij-te- groot!

Natuurlijk is het de grote vraag of Noes ook echt drachtig is. Dat zal duidelijk zijn over een week of 2 als ik kan zien of haar tepeltjes roze zijn óf als ze al eerder krols zou worden. Dat moeten we dus afwachten maar mocht ze niet drachtig zijn- waar ik sterk rekening mee hou- dan mag ze bij de volgende krolsheid gewoon weer bij Beer. Het zou leuk zijn als Fiep ook krols is rond die tijd want zij mag dan door Olle worden gedekt. Omdat zowel Fiep als Noes dan voor het eerst moeder worden vind ik het fijn om het samen te plannen zodat ze elkaar kunnen helpen met het verzorgen van de kittens. Daar genieten de moeders zelf ook altijd van en ik heb het altijd heel ontroerend gevonden als ik hier in huis 2 moeders samen voor de kittens zal zorgen.

Wordt vervolgd......

Naar de dierenarts met een auto vol...

Vandaag zijn we naar de dierenarts geweest met Scooby, Fiep, Noes, Beer, Olle en Floor.
 Voor Scooby was het simpel...hij was gewoon toe aan zijn jaarlijkse enting. Daar hoort ook een lichamelijk onderzoek bij en Daphne-de dierenarts- was zeer te spreken over de conditie van Scooby. Mooi op gewicht( 20 kg), lekker enthousiast en relaxt! Dat was dus een makkie!

Fiep

Olle

Daarna waren de poezen aan de beurt. Er moest bloed geprikt worden bij Fiep, Olle en Beer voor de DNA testen die nodig zijn voor het fokken. Eerst Olle. Dat viel niet mee maar met veel geduld en NIET in de houtgreep, is het goed gelukt. Vervolgens Beer. Ook niet in de houtgreep en zo klaar. En toen Fiep......wat een vinnige tante. Ze liet het niet toe dat ze met zachte hand in bedwang werd gehouden....ook niet in de houtgreep, dus werd ze in een handdoek gerold om haar in bedwang te houden. Zo`n boze spartelende poes is echt geen karweitje voor watjes hoor want de nagels zijn gevaarlijk scherp. Het prikken in de hals lukte niet, dus toen maar 1 pootje uit de handdoek geprutst en daaruit lukte het uiteindelijk om bloed te kunnen prikken.
Het bloed wordt opgestuurd naar een lab en nu is het wachten op de uitslagen. Daar zullen geen verrassingen bij zitten want de ouders zijn ook getest, dus eigenlijk is alles duidelijk.

Beer

Vervolgens waren Noes en Fiep aan de beurt om hun onderzoek op Patella Luxatie te krijgen. Hierbij wordt gekeken of de knieschijfje te luxeren( van hun plek te drukken) zijn. Ook dit is een onderzoek wat wordt gedaan om verantwoord te kunnen fokken. Omdat dit onderzoek op verschillende manieren kan worden uitgevoed staat niet iedereen achter dit onderzoek. De dierenarts moet met de juiste druk op de knieschijfjes kijken of ze op hun plaats zitten en of ze er niet vanaf te drukken zijn. Volgens Daphne waren zowel de knietjes van Noes als van Fiep in orde!! En daar ben ik blij mee. De laatste keer dat ik met een poes naar de dierenarts was om het PL onderzoek te laten doen was dat met Ayla en die uitslag was niet goed. Ik heb Ayla toen moeten terugtrekken uit de fok en dat deed pijn. Vandaar dat ik ontzettend blij ben met deze uitslag.

Floor

Daarna was Floortje aan de beurt. Niet voor een onderzoek ivm het fokken maar wel omdat ze nog steeds zo`n last heeft van plekken die ze open krabt door de jeuk. Ze is nu een maand aan het dieetvoer en het lijkt nog niet te helpen. Daphne vond de plekken nog wel iets meevallen. Gelukkig krabt Floor zich niet helemaal kapot maar vooral op haar koppie en onder haar oksels. We hebben van alles besproken en de conclusie is dat we verder gaan met het dieetvoer want dat moet zeker 6 weken gevoerd worden om resultaat te kunnen zien. Mocht dit voer niet werken dan is er nog een mogelijkheid om een ander merk dieetvoer te gaan gebruiken omdat dat soms echt kan uitmaken. Dit over de behandeling, maar....Daphne zei nog meer.... Zij vind het niet aan te raden om met Floortje te fokken vanwege de huidproblemen. Ik had dat zelf ook al wel bedacht en Daphne bevestigde voor mij dat mijn idee daarover goed is. Maar het is wel heel verdrietig. Floor is zo`n heerlijk poesje; lief een aanhalig en ook heel mooi.

Noes

Voorlopig gaan we natuurlijk verder met het zoeken naar de juiste voeding voor Floortje. En heel hard hopen dat we daar achter komen. Ze wordt volgende week gesteriliseerd want nu ik niet met haar kan fokken gaan we ook gelijk zorgen dat ze niet meer krols wordt. Wat ik  nog niet weet is of ik Floortje dan ook ga herplaatsen. Bij Ayla heb ik dat wel gedaan omdat ik anders minder plaats had voor poezen om mee te fokken.......

Een nieuw jaar!

Voor iedereen een heel mooi en gezond 2016 met heel veel dierenliefde daarbij!!

Wij zijn blij dat de jaarwisseling met al het geknal voorbij is. Max is erg bang voor vuurwerk, dus al die dagen dat er wordt geknald zien wij steeds dat hij erg bang en onrustig is. We proberen dan zo veel mogelijk thuis te zijn want als wij er zijn dan blijft hij dicht bij ons in de buurt en dan gaat het wel prima. Op het moment dat we weg zijn springt hij letterlijk tegen de muur en de deur omhoog. De deuren van de gang en de huiskamer zijn dan ook flink beschadigd de afgelopen dagen. We konden er niet om heen dat we af en toe samen weg waren en dan vinden we bij terug komst de bladders van de verf op de grond. Dat is jammer voor ons, maar we vinden het vooral voor Max erg zielig. Wonderbaarlijk genoeg laat Scooby zich niet aansteken door de angst van Max en hij ligt lekker rustig in zijn bench als wij weg zijn.

Nu kunnen we weer lekker zonder geknal naar buiten en ik ben dan ook lekker naar het bos met ze geweest vanmiddag. Het was ontzettend nat met grote plassen maar dat vinden Max en Scooby niet erg. Sterker nog....Scooby vind dat één groot feest. Hij rent zo hard mogelijk door die plassen....oren en staart wapperend achter hem aan en als een streep zo hard mogelijk door die plassen dollen. Af en toe krijgt hij Max zo ver dat hij ook mee rent, maar meestal doet Max het rustig aan. Max begint ouder te worden. In maart wordt hij 9 jaar en dat is voor een herder al behoorlijk op leeftijd. Hij heeft duidelijk minder energie en af en toe zien we dat zijn achterkant wat zwakker wordt. Hij zakt af en toe door zijn achterhand maar hersteld zich gelukkig nog steeds heel goed. Toch weten we dat dit het begin is van de slijtage die op de loer ligt bij de ouder wordende hond. Maar...we hopen natuurlijk nog heel lang van onze witte vriend Max te kunnen genieten. Om zijn gewrichten wat te ondersteunen krijgt hij vanaf nu glucosamine bij zijn eten. Ik heb goede ervaringen met glucosamine bij onze eerdere oudere honden en ook bij mezelf.

Nog iets heel anders. Gisteren was onze schoonzoon jarig en op zijn feestje hoorde ik dat bij zijn broer een nestje hangoor konijntjes is geboren. De konijntjes zijn nu 5 weken en komen veel in handen. Ze zijn alle 3 nog op zoek naar een nieuw thuis en ik wil daar wel mijn best voor doen. Ik ken natuurlijk veel mensen met huisdieren en wie weet is daar wel iemand bij die nog heel graag één of 2 konijntjes wil hebben...... Mocht dat zo zijn dan hoor ik dat natuurlijk graag!

Weer begonnen met....

...paard rijden!
Sinds een maand of 2 ben ik weer aan het paardrijden. Omdat ik mijn pony Elmo vorig jaar heb verkocht aan vriendin Astrid, kan ik lekker weer op hem rijden. Ik wist al die tijd al dat dit kon bij Astrid, maar het was er niet van gekomen. Maar.....omdat ik de laatste tijd niet lekker in mijn vel zit ben ik op zoek gegaan naar dingen die mij ontspannen. En daarbij stond paardrijden altijd "met stip bovenaan".
Vandaar dat ik dus weer ben gaan rijden op Tupper( hij is van naam verandert) en dat bevalt super. Lekker alle keren gewoon op de barebackpad( dus zonder zadel maar met een pad waardoor je makkelijker op je paard blijft "kleven").Ik kan op die barebackpad omdat we niet gaan draven of galopperen, maar alleen stappen. Een andere vriendin van Astrid- Lucy- is nl na 25 jaar weer begonnen met paard rijden en zij voelt zich nog niet vertrouwd genoeg om te gaan draven in het bos. Dus stappen we gezellig met z`n drieën op onze paardjes door het bos.
En dat is heerlijk! Genieten van gezellig kletsen, van de prachtige natuur, de rust en het, samen met je paardje, op pad zijn.

Ik rij nu weer twee keer per week op Tupper. De psychotherapeut waar ik gesprekken mee heb vroeg me wat ik doe om te ontspannen en toen kwam het paard rijden ter sprake. Dat deed ik één keer per week en haar vraag was of dat ook twee keer per week zou kunnen.... Jawel hoor, geen probleem!
Vanmorgen weer naar stal om te gaan rijden en dat is een feestje als het zulk mooi weer is als vandaag. Koud, maar droog én een zonnetje!! Het leek me ook leuk om weer eens op een zadel te rijden dus heb ik Tupper klaar gemaakt incl zadel. En gelukkig maar.....

Astrid is altijd goed in het vinden van leuke weggetjes door het bos en dus gingen we vandaag weer

Zonder beugels en zadel, op de barebackpad

langs een heel leuk stukje land tegen het bos aan met daarin een weitje met shetlandertjes, een heel leuk vennetje en heidestruiken. En.......een klein hellinkje..... Tupper vind het lastig om van een helling af te lopen en dit was, weliswaar een klein, maar wel steil hellinkje en hij weigerde er van af te lopen. Wat ik ook probeerde, met veel doorzetten, zweep erbij- Tupper deed het niet. Draaide om, ging er vandoor, gooide zijn achter benen in de lucht, maar.... hij moest van dat hellinkje af. Astrid is met Amos terug gekomen, achter Tupper gaan drijven maar nee.....hij wilde niet. Uiteindelijk ben ik afgestapt en heb ik hem die paar stappen naar beneden achter me aan laten maken.
Dat was dus een ware "wild west" en zonder zadel en beugels had ik dat nooit gered. Trots op mezelf dat ik gewoon door ben gegaan én er niet vanaf ben gevallen haha

Na de rit, lekker weer de wei in.

Al die jaren dat ik met Astrid door het bos rij hebben we nog nooit zwijnen gezien. We weten dat ze er zijn, maar zien.... ho maar. Tot Astrid vanmorgen zag dat er op het ruiterpad,in de modder, was gerold door zwijnen. En dan gaat Astrid speuren...
En jawel, tussen een hoop takken, zag zij 2 zwarte gedaantes liggen. Lucy en ik natuurlijk ook vol bewondering kijken. Vooral toen één van de zwijnen begon te bewegen en ging zitten. En toen nummer 2 natuurlijk ook. Ik denk dat we te eng waren want beide zwijnen zette het op een rennen en sprongen over de takken door het bos, staken achter ons over(met een sprongetje over het pad) en vluchtte het bos is. Wat een geweldige ervaring. Na al die jaren van hopen.....nu 2 zwijnen gezien!

Mijn dag kan niet meer stuk. Heerlijk weer, paard gereden én zwijnen gezien.....bijzonder!

Floor

Floortje is voor de tweede keer aan de prednison. Ze krabt haar huid kapot en daardoor heeft ze dikke korsten op haar lijfje( deze keer vooral onder de oksels). De eerste keer dat ze dit had is een poosje geleden.
Ze had toen haar koppie nogal kapot gekrabt en dat werd steeds erger. Ook kreeg ze toen lelijke natte plekken onder haar oksels, dus ik ben met haar naar de dierenarts gegaan. Die zag dat de huid ontstoken was en dus kreeg ze een antibiotica kuur. Dat zou verbetering moeten geven en anders moest ik weer contact opnemen. Even leek het vooruit te gaan, maar na een paar dagen zag ik geen verbetering meer en werd het weer erger. Dus weer contact opgenomen en ik kreeg een andere antibiotica kuur voor haar. Ook dat weer gebruikt, maar helaas......weer geen verbetering.
Ik weer met Floor naar de dierenarts en die heeft toen besloten om haar prednison te geven. Dat helpt tegen de jeuk en daardoor ook bij het herstellen van de huid. Na een paar dagen prednison zag ik duidelijk verbetering. De dierenarts had al gezegd dat het ws een allergie zou zijn want ze had ook al een afschraapsel van de huis gemaakt om te kijken of ze daar in iets kon ontdekken, maar dat was niet zo.

Mijn hoop was nog dat de jeuk en de korsten zouden verdwijnen en dan niet meer terug zouden

komen. Dat was ijdele hoop want afgelopen week voelde ik weer dikke korsten onder haar oksels en onder haar kin. Gelijk maar weer naar de dierenarts gebeld en besloten dat ze weer prednison krijgt én een dieet voeding om te kijken of ze daar beter op reageert.
Zo`n dieet moet wel een week of 6 worden gegeven voordat er resultaat merkbaar is. Dat is een lange poos, want.....ze mag absoluut niets anders eten want dat verstoort gelijk het resultaat. Dat betekend dus dat Floor apart van de andere gehouden moet worden want die eten natuurlijk wel gewone brokjes. Ik heb Floor in de katerkamer gezet, samen met Fynn als maatje. Ws zet ik Fiep er ook nog bij zodat ze wel vriendjes heeft om me te spelen. En dan maar hopen dat deze brokjes het gewenste resultaat geven.

Als het blijkt dat Floor echt allergisch is voor de brokjes heb ik wel een probleem. Ik kan niet alles poezen op dit dure dieet voer zetten..... Hoewel ik natuurlijk heel graag uit wil vinden wat de klachten van Floor veroorzaakt; is het tegelijkertijd tijd ook heel lastig om straks misschien te zien dat ze echt allergisch is voor gewone brokjes. Ik zal dan misschien de keus moeten maken om haar te herplaatsen naar een huis waar zij moeiteloos haar dieet brokjes gevoerd kan krijgen. Maar daar moet ik voorlopig nog even niet aan denken. Floor is zo`n fijne, aanhalige poes, dat de mogelijkheid van een herplaatsing nog niet iets is waar ik aan wil denken. Maar...het welbevinden van Floor is wel heel erg belangrijk en daarom hoop ik ook weer wel dat er wat duidelijk gaat worden. Voorlopig doet de prednison zijn werk en worden de plekjes al wat minder en nu maar zien of ze ook weg blijven.

Kleine katjes worden groot......

De tijd dat we echt kleine hummels in huis hadden is wel voorbij....
Fynn en Suus zijn dit jaar beide 4 jaar geworden, Noes in oktober 1 jaar, Fiep wordt in januari 1, Floor is nu 9 maanden en Beer en Olle zijn allebei 6 maanden.

Beer en Olle

Beide heren zijn geweldig aan het groeien en ontwikkelen zich als prachtige katers. En ook heel leuk van karakter! Ze zijn heel verschillend van elkaar. Beer is echt een ondernemende, speelse, ondeugende en aanhalige kater. Olle is veel meer bescheiden. Hij is niet zo duidelijk aanwezig als Beer en hij komt wel lekker bij ons op de bank liggen maar dan altijd tegen ons aan, maar niet óp schoot. Geaaid worden vinden beide heren heel erg lekker en het zal nog veel moeite gaan kosten om ze straks in de katerkamer te gaan zetten. Helaas zit dat er wel aan te komen. Allebei de heren zitten geregeld met hun neus onder de staart van de jongedames en vandaar dat ik Noes, Fiep en Floor de pil ben gaan geven. ik wil geen onverwachte dekkingen mee maken. Zeker niet omdat Beer een half broer is van Fiep(beide Fynn als vader) en de oom van Floor is( Fynn is de opa van Floor).
Vandaar dus dat ik voorzorgsmaatregelen moet nemen.

Beer met Floor en Fiep

Nu weet ik uit ervaring dat de pil soms ook niet betrouwbaar is. Ik heb een keer een nest van Fynn en Flo gehad terwijl Flo aan de pil was, dus.... ben ik hard aan het idee aan het wennen dat de heren gaan verhuizen. Omdat ze nog niet sproeien hoopte ik dat ik dat nog even zou kunnen uitstellen, maar....ik hoorde gisteren dat twee van de zusjes van Beer al krols zijn geworden! Kennelijk zijn de hormonen al snel op gang gekomen en ik verwacht dus dat dit bij Beer ook snel het geval zal zijn.

Gelukkig kunnen Beer en Olle fantastisch met elkaar opschieten, blijven ze in huis zodat ik makkelijk contact met ze kan maken én weet ik dat ze een prachtige ruimte tot hun beschikking rijgen met veel te spelen en een prachtige buitenren. Ze mogen dan een paar jaar hun dekdiensten laten zien en ik hoop prachtige en vooral lieve nakomelingen met hun te fokken.

Olle