Moeilijk......

Het is moeilijk, maar ik ga het jullie toch vertellen; Dublin staat te koop. Dublin, mijn paard wat ik eind oktober 2010 kocht, staat op Marktplaats.
Ik heb afgelopen week besloten om Dublin te gaan verkopen. Ik was al een poosje aan het dubben wat ik moest gaan doen. Ik merkte dat ik mezelf iedere keer moed in sprak dat het met Dublin wel zou gaan lukken, maar eigenlijk wist ik in mijn achterhoofd al wel dat hij een te moeilijk paard voor mij is.
Dat vraagt enige uitleg want ik ben tegelijkertijd ook heel blij met hem en heel enthousiast over hem.

Dublin zijn karakter spreekt me van af het begin aan. Hij is zo lief, geduldig en zo onverstoorbaar, en dat zijn eigenschappen die ik absoluut zoek in een paard/pony voor mij. Ik ben snel onzeker of onrustig en dan is het fijn dat je paard niet van elk blaadje of tak in het bos schrikt. En als ik wil "keutelen"(poetsen, hem wassen, knuffelen enz) met Dublin vind hij echt alles best en staat heel rustig te wachten totdat ik klaar ben :-)
Dat is dus helemaal top en daardoor ben ik ook erg veel van Dublin gaan houden in de tijd dat ik hem heb.

Maar nu de andere kant en de reden dat ik hem toch verkoop. Dublin is een bijzonder slim paard. Hij pikt alles ontzettend snel op en dat is dus behalve een grote kwaliteit ook gelijk een moeilijkheid. Zeker als je, zoals ik, niet de beste ruiter bent, maar het vooral moet hebben van een enorm plezier in paardrijden en me wil richten op lekker relaxt buiten ritten maken.
Dublin is erg voorwaarts en dat betekend dat hij graag voorop wil lopen en dan liefst ook nog in een flink tempo. Hij reageert dan te weinig op mijn hulpen om hem "bij me te houden" en trekt zijn eigen plan. Hij wordt daarbij nooit eng want hij doet absoluut geen rare dingen zoals steigeren of bokken, maar ik wordt er wel onrustig van en dat voelt Dublin heel goed aan. Hij weet dan dat ik niet rustig zit en wordt daar zelf sterker van en ik heb dan het gevoel dat ik erg weinig te vertellen heb.
En dus zit ik niet bang maar absoluut niet ontspannen op mijn paard en dat is wel wat ik zoek. Ik heb dus ook het idee dat hij in de loop van de tijd alleen maar minder is gaan lopen met mij, zeker sinds we op les zijn gegaan. Toen ben ik meer van hem gaan vragen en daarop heeft hij geprobeerd wat ik eigenlijk kan en hij heeft toen gemerkt dat ik niet genoeg kan om hem echt te laten lopen zoals het zou moeten. Daardoor is hij mij de baas geworden en de laatste les liet hij mij dan ook bijna wanhopig op zijn rug zitten omdat niets wilde lukken wat ik van hem wilde.

Gelukkig zijn er al twee geïnteresseerde mensen die willen komen kijken en dat geeft moed voor het vinden van een veilige en vriendelijke plek voor hem.
Er komt zaterdag een meisje kijken en als dat niets wordt is er nog een mevrouw die dan wil komen kijken.

Ondertussen zoek ik naar een sullig paardje wat gewoon lekker met mij door het bos wil stappen, ontspannen kan draven en af en toe misschien een galopje:-)

Knabbel en meer....

De berichten over Knabbel zijn goed; hij is weer aardig aan het opknappen en moet nog wel goed aan sterken maar het ergste licht achter hem en hij is weer verenigd met zijn vriendinnetje Rossya. Geweldig om te horen dat we hem er door heen hebben kunnen helpen; eerst wij hier en daarna zijn baasjes thuis. Pak van m`n hart!

Ook over Steffi hebben we goed nieuws; zij heeft een echo gehad en daarop is duidelijk te zien dat ze drachtig is. De pups worden rond 10 september verwacht, dus dat is geweldig nieuws. Keli straks oma van een stel lieve witte wolbolletjes. Natuurlijk gaan we dan kijken en ik zal zeker foto`s plaatsen want ook wij zullen vast heel trots zijn op het nageslacht van Keli.

En dan Siepie.....bij haar begint de dracht op te schieten, over een dag of 5 moet ze gaan bevallen van haar eerste nestje en tevens van Fynn zijn eerste nakomelingen. Dat wordt ook spannend en ook daar zullen we snel gaan kijken. Gelukkig woont Siepie niet zo ver weg; in Amersfoort, dus een kleine moeite om daar even heen te rijden en te gaan kijken bij het kleine spul. Ik ben zo benieuwd naar de kleurtjes.....het blauw van Fynn x het sorrel-zilver van Siepie.....wat zou dat gaan geven?! Nog een paar daagjes wachten en dan weten we het:-)

Knabbel 2

Het treft geweldig dat Lex een week vrij is want nu kunnen we het medicijnen geven en het "dwangvoeden" samen doen. Knabbel heeft het al in de gaten als je de trap af komt de kelder in....daar zijn die engerds weer. Omdat Knabbel niet heeft gekeuteld zijn we vanaf zaterdagochtend begonnen met dwangvoeding. Dat zijn vooral vezels die, aangelengd met water, opgezogen kunnen worden in een spuitje en dat moet je dan voorzichtig in het bekkie van het konijn spuiten in de hoop dat hij zo veel mogelijk binnen krijgt. Dat is echt het meest makkelijk met z`n tweeën want zo kon Lex hem vasthouden en ik het spul geven. Daardoor krijgt hij dan ook gelijk water binnen want uit zichzelf drinken doet hij ook niet. Het enige wat hij naar binnen krijgt is af en toe een beetje andijvie. Met dit voeden en medicijnen geven zijn we in het weekend een aantal keren per dag druk en het voelt als een grote verantwoording omdat het niet ons eigen konijn is en je hoopt natuurlijk dat de eigenaren onze inspanningen kunnen waarderen.

Maandag bel ik weer met onze dierenarts want we zijn niet tevreden; Knabbel is zwak en hij heeft nog steeds niet gekeuteld. Ik ga weer met hem langs op de praktijk want er kan nog één middel extra gegeven worden zodat het hele maag- darmkanaal wordt gestimuleerd. Het ene middel pakt een deel van het maag- darmkanaal aan- en dat is meestal voldoende- maar in dit geval moet het hele maag-/ darmkanaal worden aangepakt. Hij krijgt wederom een injectie en ik krijg weer een flesje met medicijnen mee naar huis en daar moeten we het mee doen. Dit is alles wat er gedaan kan worden en dus gaan we verder met de behandeling.
Gelukkig komen de eigenaren van Knabbel dinsdagavond hier om hun konijnen weer op te halen en dan kunnen we de verzorging van Knabbel aan hen overgeven.

Dinsdagavond ben ik aan het werk, maar Lex neemt de honneurs waar en hij weet ook alles van Knabbel af, dus dat is geen probleem. de eigenaren reageren gelukkig heel positief op onze inspanningen en dat is goed om te horen. Ondertussen is de dierenarts rekening opgelopen tot boven de 100 euro en dat is natuurlijk niet niks. Maar de meeste mensen die hun konijn en/of cavia in het pension laten logeren zijn mensen die dit voor hun dier over hebben en dat klopt het geval van Knabbel ook.
In onze pensionovereenkomst is ook opgenomen dat ik het recht heb om naar de dierenarts te gaan op eigen inschatting en dat de kosten voor de eigenaar zijn. Dat is toch fijn om op papier te hebben want de mensen tekenen hiervoor en dat kan dan later ook geen problemen opleveren. Toch blijft het heel fijn dat mensen positief zijn en blij zijn met alles wat we voor Knabbel hebben gedaan.

Op de foto duidelijk zichtbaar Rossya en de donkere vlek is Knabbel( hij is een blauwe hangoor)

We hopen nu nog te horen dat alles weer goed gaat met Knabbel en ik zal daar vandaag eens even naar informeren. ik hoop dat ze hem er door heen hebben kunnen slepen!!

Knabbel

In het konijnenpension is het op het moment een complete bezetting en er zitten zelfs nog twee grote konijnen in de helft van ons Vlaamse reuzen hok. Omdat er soms op verschillende tijden of dagen wordt gewisseld- de één wordt op donderdag gebracht, maar de ander wordt pas op zaterdag opgehaald- moet ik soms wel eens even schuiven met de ruimte die ik heb. Vandaar dat die twee konijnen tijdelijk in het hok bij Snow en Blues verblijven, maar wel netjes met een deurtje er tussen want bij elkaar, dat zou niet gaan. Dat wordt vechten. Het is wel duidelijk dat ze elkaar ruiken want ze zitten regelmatig aan beide kanten bij het deurtje te snuffelen want ze kunnen elkaar ook niet zien. Maar het zijn alle vier zeer relaxte types en dus is het al snel klaar.....liggen maar weer:-)

De rest van de hokken is dus ook vol en dat is een heel gezellig gezicht, allemaal verschillende konijnen met allemaal verschillende kleurtjes. Ook zijn er op het moment zeven cavia`s aan het logeren en dat is ook erg grappig; als ik kom voeren wordt ik met enthousiast gepiep ontvangen. Vijf cavia`s horen bij elkaar als groep en die logeren in één van de extra grote hokken zodat ze lekker de ruimte hebben om rond te keutelen( letterlijk en figuurlijk).

Tot nu toe heb ik altijd geluk gehad met de konijnen in het pension; er is er nog nooit één ziek geworden of dood gegaan en dat is fijn. Je weet natuurlijk dat je zo`n risico loopt met zoveel levende dieren, maar als het dan echt gebeurt is dat erg vervelend.
Vrijdag ochtend was ik in het pension en ik hoorde een "benauwde" ademhaling. Snel gekeken bij wie en daar zag ik in het bovenste hok Knabbel helemaal stilletjes zitten met zijn neus vol snot. Ik heb gelijk de dierenarts gebeld en kon gelukkig een uurtje later al terecht. De dierenarts concludeerde een luchtweg infectie, een soort griep bij konijnen waar de meeste konijnen zonder problemen door heen komen, maar soms slaat het wel hard toe en kan een konijn er echt ziek van worden. Zo ook Knabbel; hij had 41 graden koorts en dat ik erg hoog voor een konijn die altijd rond de 39 graden moet zitten. Hij heeft  2 soorten antibiotica gespoten gekregen en pijnstiller/ ontstekingsremmer. Wat ik begreep is dat de koorts snel moest gaan zakken en dat het van essentieel belang is dat een konijn blijft keutelen omdat het maag-darmkanaal niet stil mag komen te liggen. Ik kreeg dus ook een middel mee om te geven als hij zaterdag niet gekeuteld zou hebben en een paar zakjes "dwangvoeding". Omdat de infectie ook besmettelijk was, hebben we Knabbel apart gezet in de kelder waar de omgevings temperatuur mee zou werken om de koorts te verlagen. Het was die dagen nl. ontzettend warm en daardoor is het misschien ook niet opgevallen dat hij al eerder niet lekker zou zijn geweest. Maar omdat alle konijnen lui en sloom zijn met dat hete weer, is me dat niet opgevallen. Gelukkig werd ik door de dierenarts gerustgesteld; als een konijn ziek wordt kan het heel snel gaan en dus hoef ik me zelf niet kwalijk te nemen dat ik het niet had gezien. Hij heeft dit misschien al bij zich gehad en door de stress van de logeerpartij kan hij net iets kwetsbaarder zijn geweest waardoor het toe heeft kunnen slaan.

Ik moest zijn vriendinnetje Rossya ook in de gaten houden want hij zou haar ook besmet kunnen hebben door dat ze met zijn snot in aanraking is geweest. Dat kan door neuzen tegen elkaar of door aan-niezen. Gelukkig is Rossya springlevend en ook de andere konijnen in het pension zijn gezond!
Wordt vervolgd!

Komen er puppy`s?!

Vorige week zaterdag is Steffi vertrokken naar haar 'lover" in België en daar is ze gelijk die dag gedekt door Meldo. Dat was kennelijk nogal een ervaring voor Steffi want daarna was ze helemaal misselijk en moest ze spugen; de arme ziel was ws zo overvallen door het "dekgeweld" dat ze even helemaal van de wijs was. Dat is natuurlijk niet makkelijk om te zien voor de baasjes van Steffi, maar gelukkig was Steffi vrij snel weer opgeknapt. Vooral ook omdat Steffi een paar dagen bleef logeren bij de dekreu houder want het was wat lastig voor de baasjes van Steffi om met haar heen en weer te rijden voor de tweede dekking. Gelukkig was daar de oplossing; Steffi bleef gewoon een paar daagjes logeren.
Ze is daarna op zondag en maandag nog een keer gedekt door Meldo en op dinsdag is ze weer opgehaald om mee te gaan naar huis. Helemaal blij was Steffi toen ze haar eigen baasjes weer zag. En die baasjes....waren ook heel blij toen ze Steffi weer zagen want ze werd gemist in huis. Als je gewend bent om je hond om je heen te hebben dan is het ontzettend stil in huis als ze er dan niet is.

Thuis gekomen was Steffi ontzettend moe, wilde eigenlijk alleen maar slapen en had niet eens energie om mee te gaan dollen in het bos. Dat is vreemd voor haar want zij heeft anders altijd energie genoeg om zich in het bos lekker uit te leven. Maar het is natuurlijk ook niet niks, in de auto op weg naar België, daar gelijk gedekt worden in een situatie die helemaal vreemd is, dan achter blijven bij mensen die je amper kent, in een vreemd huis met vreemde geurtjes en vervolgens nog twee keer een dekking en natuurlijk weet zo`n hond ook niet dat ze na een paar dagen weer wordt opgehaald. Ze zal dan ook zeker haar liefhebbende baasjes hebben gemist.

Maar.....het is allemaal voor een goed doel want hopelijk heeft Meldo zijn werk goed gedaan en komen er over een week of 8 pupjes( de dracht duurt 9 weken, maar er is ondertussen al een dikke week voorbij). Van Meldo weten we al dat hij pupjes kan verwekken en er is geen reden om aan te nemen dat Steffi niet drachtig zou kunnen worden, dus de kans is heel groot dat ze drachtig is. Maar....de natuur doet niet altijd wat wij willen en wij hebben zelf ook één keer mee gemaakt dat Keli leeg bleef na een dekking. Spannend blijft het dus tot Steffi begin aug een echo heeft gehad om te kijken of er pupjes groeien in haar buik.

Ik hoorde al wel dat haar baasjes Steffi anders vinden dan ze was......hormonen aan het werk?? Maar ik ken het gevaar dat je dingen denkt te zien die er misschien niet zijn, dus afwachten is wat we moeten doen:-)

In veel dingen lijkt Steffi op haar moeder Keli; ze is gek op het verzorgen van kleine poesjes, ze werd veel eerder loops dan verwacht en ik ben dus benieuwd of Steffi ook, net als Keli, bevalt voordat de 9 weken om zijn. Keli heeft nooit de 63 dagen gehaald die voor een dracht staan en de laatste keer waren het zelfs maar 58 dagen. De baasjes van Steffi zijn dus gewaarschuwd ;-)

Steffi van Kernhem

Steffi van Kernhem is een dochter van onze Keli ( Akela van Hiemrod) samen met Beau (Crystal Moon`s Hurricane Beau). Bij een zo serieuze gelegenheid als fokken met onze honden even de officiele namen erbij:-)

Deze mooie en lieve dochter van Keli is uit het laatste nest van Keli in 2010. Haar eigenaren hebben altijd gezegd dat ze graag een nestje met Steffi zouden willen fokken en dat is er nu van gekomen. Steffi was echt net klaar met alle testen en shows toen ze een paar dagen terug loops werd. Eigenlijk was ze pas in augustus aan de beurt, maar net als haar mama die ook vaak te vroeg was, is Steffi nu dus al loops geworden. Gelukkig hadden haar baasjes al een mooie reu gezien op een show en op die show was ook al contact gelegd met die eigenaar en dus werden in allerijl de laatste dingen nog geregeld, toestemming gevraagd aan de ZWHVN( Zwitserse Witte Herder Vereniging Nederland) en alles is op tijd binnen om Steffi te laten dekken. Ik kreeg gisteren een berichtje dat Steffi op 7 juli naar België vertrekt om daar gedekt te worden. Ze blijft daar een paar daagjes logeren tot dat HET is gebeurt en dan mag ze weer op gehaald worden en begint ook hier het spannende wachten tot dat er met 4 weken een echo gemaakt kan worden om te kijken of ze ook echt drachtig is.

Zo leuk; het eerste en enige kind van Keli wat verder gaat in de fok. Er was eerder sprake van een reu die door zou gaan als dekreu, maar dat is nooit zover gekomen, maar nu dus wel.....Een "van Kernhem" zet onze lijn voort. Zelf zijn we natuurlijk gestopt, maar straks komen er toch weer puppen met op hun stamboom als oma: Akela van Hiemrod en als mama Steffi van Kernhem.
Helemaal leuk dat Keli toch nog oma gaat worden. Je zult maar 38 kinderen hebben gekregen en nog helemaal geen kleinkinderen hebben.
Keli heeft in totaal 5 nesten gehad met daarin in totaal dus 38 pups. Dat is niet gering en ik ben benieuwd of Steffi ook grote nesten gaat krijgen en of ze net zo`n zorgzame moeder is als Keli. Ook wel spannend of Steffi wat meer teefjes gaat geven want Keli heeft van al die pups maar 6 teefjes gekregen.

Dat Steffi zorgzaam is hebben ze bij haar thuis al kunnen zien toen hun poes 2 maanden geleden een nest van 7 kittens kreeg. Steffi heeft zich ontfermd over mama en de kittens en wilde best helpen met een wasbeurtje. Zoals Keli ook altijd heel lief is als we kittens in huis hebben- ik moet Keli in de gaten houden anders pikt ze een kitten om er zelf voor te zorgen- zo laat Steffi dat ook al zien, dus dat zit wel goed.

Het is super dat we helemaal op de hoogte worden gehouden van de plannen rondom Steffi en dus ook helemaal mee kunnen leven met dit spannende gebeuren. Jullie hoeven natuurlijk niet te vragen of we puppy`s gaan kijken als er echt een nest komt bij Steffi....dat spreekt vanzelf!!

YESSSS

Dit is de titel van het mailtje dat ik gisteren kreeg van Ineke, de eigenaresse van Siepie..... De meesten zullen het nu al snappen; Siepie is drachtig!! Kennelijk zijn Fynn en Siepie er heel stil mee bezig geweest want ik heb niets gehoord. Maar.....gisteren was de zus van Ineke op bezoek en zij is een zeer ervaren fokster van Somali`s en zij gaf het oordeel; drachtig.
Ik kreeg een paar dagen terug al een mailtje dat Siepie nog steeds niet krols was, dat ze erg goed at en dat ze wat meer aan het luieren was. Allemaal tekenen dat ze drachtig zou kunnen zijn. Ook de tepeltjes leken iets dikker en dat is de meest brouwbare aanwijziging dat een poes drachtig is. Die tepeltjes verkleuren drie weken na het dekken ook veel meer roze en weet je het eigenlijk zeker, er komen kittens. In dit geval van Siepie en Fynn. Fynn zijn allereeste nakomelingen worden niet bij ons in huis geboren maar in Amersfoort.
Reken maar dat we gaan kijken als de kittens zijn geboren, maar eerst maar eens zien dat de dracht goed verloopt, dat er gezonde kittens worden geboren en dat Siepie haar moederlijke taken goed op zich neemt. Siepie is rond 15 aug. uit geteld en dus hebben we nog zo`n zes weken te gaan voordat het echt zo ver is. Maar ik geniet nu al van het idee dat het gaat gebeuren; onze geweldig lieve en mooie Fynn krijgt kindertjes.
Als Flo in september gedekt mag worden( en Suus in december) weten we in ieder geval al dat Fynn ze kan verwekken:-)