Ik heb al bericht gehad dat het heel goed gaat met de dames. Fay is nog wat terughoudend en is vooral druk met het onderzoeken van haar nieuwe huis, maar Nimah zit al lekker op schoot, loopt overal achter Daphne aan en heeft zelfs al in bed geslapen:-) Wat een geweldig nieuws, dat geeft rust. Vrijdag was het afscheid echt lastig...niet op het echte afscheidsmoment, maar wel daarvoor en daarna. Ik was vrijdag zo nerveus, echt bar en `s avonds nadat Nimah en Fay weg waren had ik pijn in mijn maag.....Zo spannend of de dames hun nieuwe plekje zouden accepteren en natuurlijk of ze net zo leuk zijn voor Daphne zoals wij hier altijd hebben ervaren. Nou dat zit dus wel goed. Daphne kwam ze al heel enthousiast ophalen en Nimah was gelijk van de partij om knuffeltjes te halen bij haar. Fay was wat meer op haar hoede, maar dat is natuurlijk logisch, met zo veel stress in huis is haar het vertrouwen wel een beetje ontgaan. Zij zal eerst moeten ervaren dat het echt veilig en rustig is bij Daphne in huis en dat ze ook lekker kan gaan genieten.
Zij was al wel aan het spelen en eten en drinken doen de dames ook gelijk goed, dus dat zit denk ik wel snor. Fijn was dat Daphne ze vrijdag al heeft opgehaald want nu heeft ze het hele weekend met ze samen zodat ze eerst lekker kunnen wennen met Daphne samen voordat ze alleen moeten blijven als Daphne naar haar werk is. Dan zijn ze de hele dag met z`n 2tjes, maar dat was nou juist de reden dat Nimah ook mee is verhuisd. Als Fay alleen was gegaan dan was ze heel veel alleen geweest en dat zou niet goed voor haar zijn. Nu hebben Nimah en Fay elkaar, ze kunnen heel goed met elkaar opschieten en als Daphne `s avonds thuis komt zijn ze blij dat "hun mens" er weer is en zullen ze zeker veel contact zoeken. Ik kan niet vertellen hoe het me bezig heeft gehouden dat Nimah en Fay goed terecht zouden komen en vooral het gevoel dat ik Nimah afdankte heeft me bezig gehouden. Ik merk heel sterk dat ik er vrede mee heb als een dier herplaatst moet worden omdat het dier hier niet gelukkig is. Als het, zoals nu bij Nimah, niet is voor het dier zelf, heb ik er veel meer moeite mee. Vandaar dat het zo belangrijk is om te horen dat het goed gaat met beide dames, dan weet ik dat de beslissing om Nimah me te laten verhuizen een goeie beslissing is geweest.
Ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen en dat ze bij Daphne in goede handen zijn:-) Als Nimah en Fay helemaal gewend zijn dan worden ze gesteriliseerd en dat doet Daphne natuurlijk zelf. Ze is tenslotte-onze- dierenarts!
zondag 6 maart 2011
woensdag 2 maart 2011
vervolg Keli
Vanmorgen was Keli nog steeds heel duf, reageerde maar matig op ons en wilde ook nog niet eten. Het meisje was duidelijk van streek. Gelukkig kon ik haar een pijnstiller geven en een anti-biotica pil en dat zal vast goed hebben gedaan want een paar uurtjes later wilde ze gelukkig wel weer eten:-)Ze moet toch aansterken en dan ben ik blij als ik er wat aan eten in zie gaan.
Toen ik met Anne- mijn neefje- en Max naar de hei wilde gaan werden Rana en Keli ook helemaal gek. Als ze de auto sleutels horen weten ze het al; feest!! Helaas moesten Rana en Keli thuis blijven want Keli mag met haar buikwond natuurlijk nog niet gaan lopen rennen en Rana liet ik ook maar thuis als gezelschap voor Keli. Daar waren de dames niet blij mee. Vanaf dat moment heeft Keli duidelijk weer meer zin in de dag en ziet ze er weer wat helederder uit. Gelukkig! Voorlopig houden we nog even rust voor haar, maar daarna is het lekker weer feest:-)
Ik heb ondertussen ook gehoord dat Nimah en Fay vrijdag opgehaald worden. Daphne komt ze na haar werk ophalen zodat ze lekker het hele weekend heeft om ze te laten wennen voordat ze weer moet gaan werken. Prima planning natuurlijk maar o wat vind ik het moeilijk.....Ik hoop maar dat ik gauw hoor dat ze goed gewend zijn en dat ze hun draai hebben gevonden. Dan kan ik ze loslaten en erop vertrouwen dat ze een prima nieuw leven hebben bij Daphne.
Toen ik met Anne- mijn neefje- en Max naar de hei wilde gaan werden Rana en Keli ook helemaal gek. Als ze de auto sleutels horen weten ze het al; feest!! Helaas moesten Rana en Keli thuis blijven want Keli mag met haar buikwond natuurlijk nog niet gaan lopen rennen en Rana liet ik ook maar thuis als gezelschap voor Keli. Daar waren de dames niet blij mee. Vanaf dat moment heeft Keli duidelijk weer meer zin in de dag en ziet ze er weer wat helederder uit. Gelukkig! Voorlopig houden we nog even rust voor haar, maar daarna is het lekker weer feest:-)
Ik heb ondertussen ook gehoord dat Nimah en Fay vrijdag opgehaald worden. Daphne komt ze na haar werk ophalen zodat ze lekker het hele weekend heeft om ze te laten wennen voordat ze weer moet gaan werken. Prima planning natuurlijk maar o wat vind ik het moeilijk.....Ik hoop maar dat ik gauw hoor dat ze goed gewend zijn en dat ze hun draai hebben gevonden. Dan kan ik ze loslaten en erop vertrouwen dat ze een prima nieuw leven hebben bij Daphne.
dinsdag 1 maart 2011
Keli
Vandaag is Keli gesteriliseerd. Ik heb haar tegen 9.00u bij de dierenartsen praktijk gebracht en dat koste me wat moeite. Ze wilde, zodra we binnen waren, met dezelfde vaart weer naar buiten want ze heeft niet van die positieve herinneringen aan de praktijk. Ze mocht in een kamertje en werd daar vast gezet aan een riem tot dat ze aan de beurt zou zijn. En dat vond ze niet zo leuk.....Ik ben maar snel weg gegaan want het kan alleen maar makkelijker worden als er geen bekende meer in de buurt is( denk ik). Hoewel zo`n sterilisatie tot de routine klussen hoort is het toch een operatie en daar moet je niet te licht over denken. Het is dan ook spannend tot dat het telefoontje van de dierenarts komt dat alles goed is gegaan en dat ze weer wakker is geworden én opgehaald mag worden:-) Dat was om 12.00u al, dus lekker vlot! 
Ik heb Lex even gebeld en natuurlijk is hij even mee geweest om zijn meest geliefde hond mee op te halen. Het was wel gek dat Keli bijna niet op ons reageerde door dat ze nog zo duf was want dat zijn we natuurlijk helemaal niet gewend van Keli. Vooral dat ze ook niet op Lex reageerde is wel erg raar. Keli ligt nu lekker haar "roes" uit te slapen in de gang en dat is goed voor haar, zo komt ze weer op krachten. Ze mag een dag of 10 niet mee naar de hei omdat de wond in haar buik de tijd moet krijgen om te helen. Dat zal haar tegenvallen, maar daarna is het leed geleden en kan ze lekker mee.Omdat ze vanaf nu niet meer loops wordt is er geen gedoe meer met aan de lijn lopen als ze loops was. Keli was een echte lellebel en dus moest ze vanaf de 6e dag van haar loopsheid echt wel vast en dat zo`n 2 weken. Dat is gelijk de grootste reden dat we haar hebben laten helpen en ook het feit dat Max niet meer onrustig kan worden van een loopse teef in huis is een groot voordeel. We zijn een flink bedrag armer, maar kunnen hopelijk nog heel lang voordeel hebben van deze ingreep zodat het dit geld waard was. Keli is nu dus officieel met pensioen en dat heeft ze verdient na 38 pups!!
Ik heb Lex even gebeld en natuurlijk is hij even mee geweest om zijn meest geliefde hond mee op te halen. Het was wel gek dat Keli bijna niet op ons reageerde door dat ze nog zo duf was want dat zijn we natuurlijk helemaal niet gewend van Keli. Vooral dat ze ook niet op Lex reageerde is wel erg raar. Keli ligt nu lekker haar "roes" uit te slapen in de gang en dat is goed voor haar, zo komt ze weer op krachten. Ze mag een dag of 10 niet mee naar de hei omdat de wond in haar buik de tijd moet krijgen om te helen. Dat zal haar tegenvallen, maar daarna is het leed geleden en kan ze lekker mee.Omdat ze vanaf nu niet meer loops wordt is er geen gedoe meer met aan de lijn lopen als ze loops was. Keli was een echte lellebel en dus moest ze vanaf de 6e dag van haar loopsheid echt wel vast en dat zo`n 2 weken. Dat is gelijk de grootste reden dat we haar hebben laten helpen en ook het feit dat Max niet meer onrustig kan worden van een loopse teef in huis is een groot voordeel. We zijn een flink bedrag armer, maar kunnen hopelijk nog heel lang voordeel hebben van deze ingreep zodat het dit geld waard was. Keli is nu dus officieel met pensioen en dat heeft ze verdient na 38 pups!!
vrijdag 25 februari 2011
Pirouettes
Op verzoek van mijn broer die behoefte heeft aan een vrolijk/positief verhaal...en dan had ik het nog niet eens gehad over een schreeuwende, krolse Tess, die ons `s nachts wakker hield....en over Max die daardoor erg onrustig werd in de gang beneden...schrijf ik vandaag een leuk verhaal want ik heb ook heus wel wat leuks te vertellen:-) Ik ga het hebben over de pirouettes die ik heb gedraaid met Dublin in het bos.
Vorige week ben ik nl. voor het eerst met Dublin naar het bos geweest. Spannend natuurlijk maar achter Astrid op Amos aan moest dat gaan lukken:-) Het bleek toen duidelijk dat Dublin maar één stand kent in het bos en dat is de "turbo- stand". Hij was in het bos en liet duidelijk zien dat hij gewend was om dan gelijk te gaan scheuren. Dat betekend dus dat hij"ge-her-programmeerd" moet worden op de "relax-stand". Het meisje dat Dublin voor mij had noemde Dublin ook "Turbo" en dat zegt genoeg. De manier om een paard te laten zien dat het ook rustig kan is....pirouetjes draaien. Iedere keer als hij maar denkt harder te moeten gaan lopen draai je hem op een klein rondje zodat hij - dat is althans de verwachting- door gaat krijgen dat harder gaan betekend dat hij weeeeer op zo`n vervelend rondje moet. Nou dat kwartje viel die dag nog niet, dus ben ik een uur bezig geweest met heel erg veel pirouettes draaien. Soms wilde hij gelijk vanuit een rondje gelijk weer aanzetten tot draf en dat betekend dan dat je dus gewoon doordraait. Astrid moest dan even stoppen met Amos want anders raakte we achterop wat weer betekende dat Dublin vond dat hij harder moest om Amos in te halen. Wat een groot voordeel is van Dublin is dat hij fantastisch zit. Daarom is dit ook een positief verhaal. Het lijkt alsof het niet leuk was om met hem buiten te zijn, maar dat was niet zo, het was wel leuk!! Natuurlijk zou ik liever in een lekker rustig tempootje door het bos hebben gestapt, maar het feit dat hij zo makkelijk te draaien is én zo ontzettend lekker zit, maakt dat ik weet dat het goed gaat komen. Je kunt een paard wat is geprogrammeerd om hard te gaan, niet kwalijk nemen dat hij denkt dat dit altijd de bedoeling is. Het betekend dat wij voorlopig alleen maar rustig gaan stappen in het bos totdat hij door heeft dat het op die manier ook kan en dan gaan we verder opbouwen met een voorzichtig drafje.
Toen we terug waren bij stal was Dublin- in tegenstelling tot Amos- helemaal nat van het zweet, zo druk had hij zich gemaakt. Dus mocht hij nog lekker even rollen in het zand van de bak en daarna lekker op stal met een flinke hoeveelheid hooi.
Ik heb echt het gevoel dat ik in Dublin MIJN paard heb gevonden. Hij is lief, rustig, stabiel, zit heerlijk en pikt dingen heel snel op. Kortom; Dublin maakt me blij:-)
Vorige week ben ik nl. voor het eerst met Dublin naar het bos geweest. Spannend natuurlijk maar achter Astrid op Amos aan moest dat gaan lukken:-) Het bleek toen duidelijk dat Dublin maar één stand kent in het bos en dat is de "turbo- stand". Hij was in het bos en liet duidelijk zien dat hij gewend was om dan gelijk te gaan scheuren. Dat betekend dus dat hij"ge-her-programmeerd" moet worden op de "relax-stand". Het meisje dat Dublin voor mij had noemde Dublin ook "Turbo" en dat zegt genoeg. De manier om een paard te laten zien dat het ook rustig kan is....pirouetjes draaien. Iedere keer als hij maar denkt harder te moeten gaan lopen draai je hem op een klein rondje zodat hij - dat is althans de verwachting- door gaat krijgen dat harder gaan betekend dat hij weeeeer op zo`n vervelend rondje moet. Nou dat kwartje viel die dag nog niet, dus ben ik een uur bezig geweest met heel erg veel pirouettes draaien. Soms wilde hij gelijk vanuit een rondje gelijk weer aanzetten tot draf en dat betekend dan dat je dus gewoon doordraait. Astrid moest dan even stoppen met Amos want anders raakte we achterop wat weer betekende dat Dublin vond dat hij harder moest om Amos in te halen. Wat een groot voordeel is van Dublin is dat hij fantastisch zit. Daarom is dit ook een positief verhaal. Het lijkt alsof het niet leuk was om met hem buiten te zijn, maar dat was niet zo, het was wel leuk!! Natuurlijk zou ik liever in een lekker rustig tempootje door het bos hebben gestapt, maar het feit dat hij zo makkelijk te draaien is én zo ontzettend lekker zit, maakt dat ik weet dat het goed gaat komen. Je kunt een paard wat is geprogrammeerd om hard te gaan, niet kwalijk nemen dat hij denkt dat dit altijd de bedoeling is. Het betekend dat wij voorlopig alleen maar rustig gaan stappen in het bos totdat hij door heeft dat het op die manier ook kan en dan gaan we verder opbouwen met een voorzichtig drafje.
Toen we terug waren bij stal was Dublin- in tegenstelling tot Amos- helemaal nat van het zweet, zo druk had hij zich gemaakt. Dus mocht hij nog lekker even rollen in het zand van de bak en daarna lekker op stal met een flinke hoeveelheid hooi.Ik heb echt het gevoel dat ik in Dublin MIJN paard heb gevonden. Hij is lief, rustig, stabiel, zit heerlijk en pikt dingen heel snel op. Kortom; Dublin maakt me blij:-)
donderdag 24 februari 2011
Konijnen ellende....
Tja.......iedereen zal zich wel weer een "rotje" gaan lachen, maar het is weer wat met het konijnenpension. Er zijn maar 2 dwerg konijntjes aan het logeren, maar.....wat kunnen die voor een ellende zorgen zeg. Het zijn 2 ongecastreerde mannetjes met de lente in hun bol. Ze zitten dus constant achter elkaar aan en er wordt ook druk gedekt. Ik hoef ws. niet uit te leggen wat dat voor resultaat geeft, hoe ze eruit zien en hoe ze ruiken..........
Door al dat gejaag achter elkaar aan was het erg onrustig in het hok. Ook werd er flink gestampt want ze waren het er allebei niet mee eens dat de ander ze wilde dekken. Kortom, het was een lawaai vanjewelste in het hok en dat ging natuurlijk `s nachts ook heftig door. De eerste nacht hadden alleen Lex en ik daar last van, maar de volgende nacht waren Bas en Samenda hier en Bas zijn kamer ligt pal naast het pension. Drie maal raden.....Bas woest zijn bed uit...of we er wat aan wilden doen anders deed hij het wel! Stoom uit zijn oren.
Dus wij het bed uit en de oplossing leek; de twee konijnen in het hok van onze eigen cavia`s- de grond is daar met stenen en dat klinkt niet zo als hout, was ons idee. Alles verhuisd, zie je het voor je; pikkedonker buiten en daar sluipen wij zo zacht mogelijk rond, snel aangekleed, haren op stand gevaarlijk; luid piepende cavia`s die ineens worden gegrepen om te verhuizen......dus......de buurvrouw voor het raam want die hoorde "onraad".
Terug in bed hoorden we nog gestamp, maar wel veel minder:-)
De volgende dag staat de buurvrouw op de stoep want ze heeft de hele nacht niet kunnen slapen van lawaai makende konijnen grrrrrrrrrrrrr Gelukkig is ze niet boos, maar ik beloof haar natuurlijk wel dat ze de komende nachten geen last meer zullen hebben van deze konijnen. De buurman was er nl. ook wakker van geworden en hij hoort NOOIT wat....
Je kunt je voorstellen dat er druk overleg is gepleegd tussen Lex en mij en ook daar ga ik niet verder op in. Laat ik zeggen dat dit overleg enigszins verhit plaats vond.
Nu zitten onze cavia`s weer in hun eigen hok en dus hebben de buren weer rust. De konijnen zitten weer in het pension, maar nu op de grond voor de hokken. Dat zijn nl. ook stenen en daarop hoor je het gestamp niet. Ze kunnen ook niet tegen de houten hokken stampen want die zijn helemaal behangen met dekens. Ze hebben nu de ruimte en ze kunnen elkaar daardoor ontwijken waardoor het gestamp zowiezo minder is geworden. Ze blijken wel enorm hoog te kunnen springen dus elke afzetting die Lex wilde maken om hun ruimte wat te beperken( het wordt nl. vreselijk vies doordat ze tegen die dekens sproeien ed.) wordt met gemak overwonnen. Nu zitten we dus met 2 vies uitziende, stinkende, tevreden konijnen die heerlijk lopen rond te rennen en dat allemaal voor 3 euro pensiongeld pk per dag:-))
De afspraak tussen Lex en mij is dat deze konijnen niet meer mogen komen tenzij ze zijn gecastreerd en dan moeten ze eerst komen proef logeren. Je kunt toch van te voren nooit vermoeden dat twee konijntjes zo veel overlast kunnen geven, je `s nachts uit je bed kunnen halen, dat je buurvrouw op de stoep staat en dat het "een klein beetje stress" op zou leveren tussen Lex en mij??!!Op zo`n moment worden er `s nachts gesprekken gevoerd of dit het allemaal wel waard is. Ook wordt me dan iedere keer gevraagd waarom hij( Lex dus) niet gewoon op een vrouw is gevallen die niet van dieren houdt. Gelukkig komt daar steeds weer achteraan dat hij houdt van deze gekke vrouw( ik dus)
Door al dat gejaag achter elkaar aan was het erg onrustig in het hok. Ook werd er flink gestampt want ze waren het er allebei niet mee eens dat de ander ze wilde dekken. Kortom, het was een lawaai vanjewelste in het hok en dat ging natuurlijk `s nachts ook heftig door. De eerste nacht hadden alleen Lex en ik daar last van, maar de volgende nacht waren Bas en Samenda hier en Bas zijn kamer ligt pal naast het pension. Drie maal raden.....Bas woest zijn bed uit...of we er wat aan wilden doen anders deed hij het wel! Stoom uit zijn oren.
Dus wij het bed uit en de oplossing leek; de twee konijnen in het hok van onze eigen cavia`s- de grond is daar met stenen en dat klinkt niet zo als hout, was ons idee. Alles verhuisd, zie je het voor je; pikkedonker buiten en daar sluipen wij zo zacht mogelijk rond, snel aangekleed, haren op stand gevaarlijk; luid piepende cavia`s die ineens worden gegrepen om te verhuizen......dus......de buurvrouw voor het raam want die hoorde "onraad".
Terug in bed hoorden we nog gestamp, maar wel veel minder:-)
De volgende dag staat de buurvrouw op de stoep want ze heeft de hele nacht niet kunnen slapen van lawaai makende konijnen grrrrrrrrrrrrr Gelukkig is ze niet boos, maar ik beloof haar natuurlijk wel dat ze de komende nachten geen last meer zullen hebben van deze konijnen. De buurman was er nl. ook wakker van geworden en hij hoort NOOIT wat....
Je kunt je voorstellen dat er druk overleg is gepleegd tussen Lex en mij en ook daar ga ik niet verder op in. Laat ik zeggen dat dit overleg enigszins verhit plaats vond.
Nu zitten onze cavia`s weer in hun eigen hok en dus hebben de buren weer rust. De konijnen zitten weer in het pension, maar nu op de grond voor de hokken. Dat zijn nl. ook stenen en daarop hoor je het gestamp niet. Ze kunnen ook niet tegen de houten hokken stampen want die zijn helemaal behangen met dekens. Ze hebben nu de ruimte en ze kunnen elkaar daardoor ontwijken waardoor het gestamp zowiezo minder is geworden. Ze blijken wel enorm hoog te kunnen springen dus elke afzetting die Lex wilde maken om hun ruimte wat te beperken( het wordt nl. vreselijk vies doordat ze tegen die dekens sproeien ed.) wordt met gemak overwonnen. Nu zitten we dus met 2 vies uitziende, stinkende, tevreden konijnen die heerlijk lopen rond te rennen en dat allemaal voor 3 euro pensiongeld pk per dag:-))
De afspraak tussen Lex en mij is dat deze konijnen niet meer mogen komen tenzij ze zijn gecastreerd en dan moeten ze eerst komen proef logeren. Je kunt toch van te voren nooit vermoeden dat twee konijntjes zo veel overlast kunnen geven, je `s nachts uit je bed kunnen halen, dat je buurvrouw op de stoep staat en dat het "een klein beetje stress" op zou leveren tussen Lex en mij??!!Op zo`n moment worden er `s nachts gesprekken gevoerd of dit het allemaal wel waard is. Ook wordt me dan iedere keer gevraagd waarom hij( Lex dus) niet gewoon op een vrouw is gevallen die niet van dieren houdt. Gelukkig komt daar steeds weer achteraan dat hij houdt van deze gekke vrouw( ik dus)
woensdag 23 februari 2011
Waar moet ik beginnen....
Het is al een poosje stil op mijn blog, maar dat is niet omdat er niets te vertellen is.....juist niet....ik weet niet waarmee ik moet beginnen.
Eerst maar het vervolgverhaal Fay en Nimah.
Zij zijn nog steeds hier en dat wordt er niet leuker op. Fay is geregeld zo vreselijk gestresst dat ik sinds gisteren helemaal onder de krabben zit. Zij wilde de kattenkamer uit, maar Tess zat op de overloop. Tess is de grootste aanleiding voor stress, dus ik dacht Fay wel even tegen te houden. Nou dat heb ik geweten. Niet dat ze mij brobeerde te pakken hoor, maar door haar angst en geworstel om los te komen liep ik de nodige krabben op en dat doet zeer.....Uiteindelijk moest ik haar toch los laten want mijn hand en been zaten onder het bloed. Ik zat nl. op mijn knieeen en toen hakte ze ook nog even in mijn been. Arme ik.....of moet ik zeggen ARME FAY!! Zo zielig om te zien hoe ze verandert van een uitermate lieve poes in een bang monster. En dat eigenlijk vooral door Tess. Tess lijkt er plezier in te hebben om Fay constant op te zoeken om haar de stuipen op het lijf te jagen.
"Gelukkig" begint het nu op te schieten dat Fay en Nimah gaan verhuizen. Eigenlijk heb ik met de verhuizing van Nimah meer moeite dan met die van Fay. Voor Fay is het echt nodig dat zij op een rustig plkje terecht komt waar ze weer happpy kan zijn, maar dat Nimah mee gaat is best heel moeilijk. Ze zit op het moment constant op schoot en dat maakt dan wel duidelijk dat we een heel fijne poes kwijt raken. Ik hoop dat de dames het fantastisch gaan doen bij Daphne want als ik eenmaal maar heb gehoord dat ze hun plekje hebben gevonden dan kan ik ze los gaan laten.
Verder is Rana ziek. Zij heeft diaree en moet af en toe ook overgeven. Ondanks dat ze nu al een dag geen eten heeft gehad gaat het diaree hebben maar door. Ben er al in de nacht uit geweest om haar uit te laten want dan kan ze het niet meer ophouden. Heel zielig natuurlijk en ook voor mij want de meesten weten wel hoe ik `s nachts ben. Ze heeft nu pilletjes om haar darmen en maag wat tot rust te brengen en als dat niet helpt en ze heeft morgen nog diaree dan gaan we maar- weer eens- naar de dierenarts. Daar hebben ze een goeie patient aan ons want er is steeds een dier wat hun hulp nodig heeft. Gelukkig kan dat en is het meestal afdoende, maar het kost wel heel veel geld iedere keer. Maar....als je beesten hebt dan heb je die verantwoording er ook bij:-)
Ik hoop wel dat het snel verbeterd want diaree is niets voor Rana. Normaal heeft juist Rana een darmstelsel wat wel geasfalteerd moet zijn want wat ze ook eet- aarde, paardenpoep, konijnenkeutels, pollen gras- ze heeft NOOIT diaree. Ze is ook erg magertjes geworden en dat geeft wel zorgen. Over 4 dagen wordt deze dame alweer 10 en we moeten er natuurlijk niet aan denken dat dit het begin is van "gekke dingen".
Eerst maar het vervolgverhaal Fay en Nimah.
Zij zijn nog steeds hier en dat wordt er niet leuker op. Fay is geregeld zo vreselijk gestresst dat ik sinds gisteren helemaal onder de krabben zit. Zij wilde de kattenkamer uit, maar Tess zat op de overloop. Tess is de grootste aanleiding voor stress, dus ik dacht Fay wel even tegen te houden. Nou dat heb ik geweten. Niet dat ze mij brobeerde te pakken hoor, maar door haar angst en geworstel om los te komen liep ik de nodige krabben op en dat doet zeer.....Uiteindelijk moest ik haar toch los laten want mijn hand en been zaten onder het bloed. Ik zat nl. op mijn knieeen en toen hakte ze ook nog even in mijn been. Arme ik.....of moet ik zeggen ARME FAY!! Zo zielig om te zien hoe ze verandert van een uitermate lieve poes in een bang monster. En dat eigenlijk vooral door Tess. Tess lijkt er plezier in te hebben om Fay constant op te zoeken om haar de stuipen op het lijf te jagen.
"Gelukkig" begint het nu op te schieten dat Fay en Nimah gaan verhuizen. Eigenlijk heb ik met de verhuizing van Nimah meer moeite dan met die van Fay. Voor Fay is het echt nodig dat zij op een rustig plkje terecht komt waar ze weer happpy kan zijn, maar dat Nimah mee gaat is best heel moeilijk. Ze zit op het moment constant op schoot en dat maakt dan wel duidelijk dat we een heel fijne poes kwijt raken. Ik hoop dat de dames het fantastisch gaan doen bij Daphne want als ik eenmaal maar heb gehoord dat ze hun plekje hebben gevonden dan kan ik ze los gaan laten.
Verder is Rana ziek. Zij heeft diaree en moet af en toe ook overgeven. Ondanks dat ze nu al een dag geen eten heeft gehad gaat het diaree hebben maar door. Ben er al in de nacht uit geweest om haar uit te laten want dan kan ze het niet meer ophouden. Heel zielig natuurlijk en ook voor mij want de meesten weten wel hoe ik `s nachts ben. Ze heeft nu pilletjes om haar darmen en maag wat tot rust te brengen en als dat niet helpt en ze heeft morgen nog diaree dan gaan we maar- weer eens- naar de dierenarts. Daar hebben ze een goeie patient aan ons want er is steeds een dier wat hun hulp nodig heeft. Gelukkig kan dat en is het meestal afdoende, maar het kost wel heel veel geld iedere keer. Maar....als je beesten hebt dan heb je die verantwoording er ook bij:-)
Ik hoop wel dat het snel verbeterd want diaree is niets voor Rana. Normaal heeft juist Rana een darmstelsel wat wel geasfalteerd moet zijn want wat ze ook eet- aarde, paardenpoep, konijnenkeutels, pollen gras- ze heeft NOOIT diaree. Ze is ook erg magertjes geworden en dat geeft wel zorgen. Over 4 dagen wordt deze dame alweer 10 en we moeten er natuurlijk niet aan denken dat dit het begin is van "gekke dingen".
woensdag 2 februari 2011
Nimah en Fay
Vandaag heb ik het gehoord; Nimah en Fay gaan verhuizen. Begin maart is het zover want degene waar ze naar toe gaan verhuisd aan het eind van februari. Dan is het natuurlijk niet logisch dat ze nu al zouden verhuizen en dan, als ze net een beetje gewend zijn, weer moeten verhuizen. Nu kan ik dus aan het idee gaan wennen dat straks mijn 2 "oudste" poezen niet meer hier wonen. Dat ik zekerheid heb dat ze een goed nieuw huis krijgen is natuurlijk helemaal goed, maar ik zal ze wel missen. Nimah en Fay betekenen veel voor me en ook hebben ze veel betekend voor mijn cattery; Nimah is mijn eerste fokpoes, de moeder van Fay en de oma van Kioni. Gelukkig heb ik Kioni aan gehouden uit het laatste nest want nu kan ik toch verder met een poes uit mijn eigen lijn en uit Nimah en Fay.
Dat Nimah mee gaat met Fay is omdat Daphne waar ze naar toe gaan 40u werkt en dan zou het sneu voor Fay zijn als ze heel veel alleen zou zijn. Nu is Nimah mee als maatje voor overdag en `s avonds kunnen de dames dan lekker genieten van het gezelschap van Daphne. Reken maar dat zij 2 zeer aanhalige dames in huis krijgt want beide Abessijne dames zijn heerlijke poezen en ze zullen dan ook nog veel plezier aan Daphne gaan geven. Daar ben ik van overtuigd:-)
Dat Nimah mee gaat met Fay is omdat Daphne waar ze naar toe gaan 40u werkt en dan zou het sneu voor Fay zijn als ze heel veel alleen zou zijn. Nu is Nimah mee als maatje voor overdag en `s avonds kunnen de dames dan lekker genieten van het gezelschap van Daphne. Reken maar dat zij 2 zeer aanhalige dames in huis krijgt want beide Abessijne dames zijn heerlijke poezen en ze zullen dan ook nog veel plezier aan Daphne gaan geven. Daar ben ik van overtuigd:-)
Abonneren op:
Posts (Atom)
