Wat een bak vol met puppen zeg. Ze waren gescheiden in 2 groepjes om het een beetje overzichtelijk te houden. De moeder was er ook niet zo veel meer bij omdat zij echt een hekel begon te krijgen aan het voeden van alle 11 pups. Dat zal maar aan je zitten te sabbelen met die kleine scherpe tandjes en dan ook nog 11 keer.
We herkenden ons ventje meteen aan de vlek op zijn rug en dus hebben we hem even lekker in handen gehad. Wat een hummeltje. Zeker vergeleken met de witte herder pups die wij natuurlijk altijd gewend zijn geweest. Alle pups zijn razend enthousiast als je bij hen komt en dat geeft ons een goed gevoel. Laat Jurre maar komen!
Ik denk dat we de komende tijd nog wel eens gaan denken; "waar zijn we aan begonnen", want na zo lang alleen volwassen honden in huis zijn we natuurlijk wel verwend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten