Plezier in de wei

Nadat de paarden een aantal weken op stal hebben gestaan mochten ze gisteren de wei weer in.....
Ze hebben zeker een week of 4 op stal gestaan. Eerst was daar de dreiging van het Rhinovirus. Dat virus is erg gevaarlijk voor paarden. Voor drachtige merries kan het een vroeggeboorte betekenen en dus de dood van het veulen en voor andere paarden kan het verlopen van een lichte infectie tot de dood. Alle reden dus om erg voorzichtig te zijn. De paarden mochten niet meer in de wei omdat het ook besmettelijk is via kleding en lichaam van langs wandelende mensen en er mochten ook geen mensen van andere stallen op bezoek komen om het gevaar van over brengen van het virus zo veel mogelijk te beperken. Ook onze paardrijlessen waren stop gezet omdat daar natuurlijk mensen van allerlei stallen komen en ook daar dus een groot besmettingsgevaar zou zijn.
Nadat de uitbraak van het virus onder controle was, kwam de volgende reden om op stal te blijven....de wei was geïnjecteerd en dus mogen de paarden dan ook 2 weken de wei niet op.
Maar....dat is nu allemaal achter de rug en sinds gisteren mogen Amos, Carré, Mouna, Marre en Dublin weer lekker naar buiten, groene sprieten happen en lekker de benen strekken.
Astrid had even gewacht tot ik op stal was met het in de wei zetten want daar wilde ik heel graag bij zijn!
Toen het hek van de bak open ging was het eerst nog niet helemaal duidelijk dat het hek van de wei open stond maar daar kwamen Carré en Amos snel achter en Marre volgde gelijk. Helaas hadden Mouna en Dublin het niet in de gaten en die renden als dolle door de bak heen en weer omdat ze hun maatjes in de wei zagen rennen en ze het gevoel hadden er niet bij te kunnen. Met wat aanwijzingen van Astrid en mij hadden zij het uiteindelijk ook door en in volle vaart galoppeerden zij dan ook de wei in.Achter in de hoek gingen de neuzen gelijk naar beneden want een paard heeft één grote drang in zijn leven; eten:-)
Toen Astrid naar ze toe liep waren ze kennelijk bang dat ze er weer uit de wei moesten want toen begon de grote renpartij door de wei waarvan hier de foto`s. Zo prachtig om te zien.......Astrid en ik hebben in de wei staan kijken naar deze explosie van energie en kracht- als de paarden zo hard galopperen zie je zo veel kracht loskomen en dat is indrukwekkend. Carré liep geweldig mooi met enorm hoog opgeheven knieen( erfenisje van zijn Friese moeder Tieke) en al die kracht die je in het lichaam van Marre zag; echt prachtig! Hierna gingen de koppies weer naar beneden en werd er weer rustig gegeten:-)

Ook Dublin onder de douche

Ik denk dat het aanstekelijk werkt, want ook Dublin is deze week gewassen. Twee keer zelfs want die viespeuk werd echt niet in één keer schoon. Woensdag ochtend kwam ik op stal en toen was Astrid Amos al aan het wassen. Het zonnetje scheen dus Astrid kon zich niet bedwingen en vond dat er gewassen moest worden. Ik had dat al in de planning zitten voor donderdag nadat ik Max zou hebben weg gebracht naar de trimsalon, maar ach...waarom woensdag niet gelijk mee wassen met Astrid; dat werkte in ieder geval al aanstekelijk. Omdat het nog niet heel warm was hebben we alleen de benen en onderkant van Amos en Dub gewassen want dan hebben ze het daarna minder koud. Lekker nat spuiten, vervolgens soppen en af spoelen en je dan verbazen hoeveel vuil maar vooral ook...hoeveel haar er dan van zo`n paard afkomt. Zo werk je al heel veel van die kriebelende loszittende winterharen weg. Na het wassen mochten Amos en Dub lekker in de bak en het eerste wat ze dan gaan doen is rollen. Helemaal vol met zand is dan kennelijk het lekkerste wat er is. En ook dat helpt tegen vies worden want als je ze daarna weer op stal zet nemen ze minder vuil op, als ze gaan liggen, door het zand. Maar eerst mochten ze natuurlijk lekker in de zon opdrogen terwijl wij lekker in het zonnetje zaten te kletsen.
Op donderdag kwam ik weer op stal- nadat ik Max weg had gebracht- en wederom was Astrid Amos aan het wassen. Ze had eerst Carré gedaan en vervolgens toch Amos ook maar weer. Omdat het nu warmer was kon hij echt grondig gewassen worden en dus deed ik weer mee. Eerst weer kleddernat spuiten en daarna met de rosborstel Dublin gesopt en er flink op los gerost om de losse haren in enorme plukken weg te werken. Nu kon ik de gele plekken, op de witte plaatsen op zijn lijf, beter zien en daar heb ik flink op staan te boenen.
Dat is nog niet helemaal afdoende geweest maar al een heel stuk beter. Ik heb gelijk spul besteld tegen die witte vlekken om hem weer eens helemaal mooi wit te zien. Hij is dus nog niet klaar met me want dit gaat vaker gebeuren. Het is zo heerlijk om je paard mooi schoon te zien, alleen denken de paarden zelf daar toch iets anders over want na het wassen; gelijk weer rollen in de bak:-)Denk nou niet; ach die arme paarden worden gewassen terwijl ze zelf vies willen zijn want als het warm is genieten ze zelf ook van die heerlijk verkoelende waterstraal en daarna mogen ze van ons altijd weer rollen:-)

Daardoor kon ik donderdag eigenlijk nog niet goed zien hoe schoon Dublin was geworden maar vrijdag was ik weer op stal om Sieneke te helpen me het wassen van Mouna. Mouna is nog erg jong en het douchen is voor haar nog onbekend. Vandaar dat ik Sieneke heb geholpen zodat zij Mouna gerust kon stellen en ik kon spuiten. Ook dat is gelukt- met een hoop geduld- en dus staat Mouna ook prachtig te glanzen met haar mooi schone zwarte velletje.Nu zag is dat Dublin echt heel mooi is geworden en dat hij echt een metamorfose heeft ondergaan. Hij is al veel minder harig nu dat winterhaar al ver weg is, hij is herkenbaar als een bont paard want de witte stukken zijn niet meer bruin van de poep en zijn manen en staart dansen weer in de wind doordat ze lekker schoon en zacht zijn. Ik ben dik tevreden!

Keli en Max naar de trimsalon

Van een aantal mensen hoorde we dat het ook voor de Witte Herder fijn is om één of twee keer per jaar naar de trimsalon te gaan en dan vooral bij het wisselen van de seizoenen want dan wordt er een heleboel haar daar weg gewerkt en dat komt dan niet in je huis terecht. Dus ik heb eerst een afspraak gemaakt voor Keli bij iemand hier vlak in de buurt.
Dat was vorige week maandag en ik moest haar om 10u brengen. Best gek hoor, je hond achter laten bij iemand die je niet kent. Maar ik mocht er even bij blijven en Keli reageerde redelijk rustig, dus ik ben maar weg gegaan want het is net als bij kinderen; ook de honden gedragen zicht het meest netjes als je er zelf niet bij bent. Ik kreeg mee dat het ong. 2 uur zou duren voordat Keli weer klaar zou zijn. Ook afgesproken dat we geen enorm getoiletteerde hond wilde hebben, maar gewoon een natuurlijk uitziend uiterlijk.

Na bijna twee en half uur kon ik haar weer ophalen en Sharon was zeer tevreden hoe Keli zich had gedragen; heel rustig en ze had alles ontspannen ondergaan. Gelukkig maar want anders was het natuurlijk eens en nooit meer. Ik moet zeggen dat het resultaat echt goed zichtbaar was, zeker toen ik de enorme stapel haar zag die uit haar vacht was gekomen. Haar vacht was nog wel een beetje "fluffy" maar dat is na een paar dagen weg en dan valt het weer wat natuurlijker. En zo lekker schoon, en lekker ruiken, maar gelukkig niet geparfumeerd, gewoon schoon ruiken is ook al heerlijk.Twee foto`s van Keli en Max waarop jullie hopelijk het verschil kunnen zien tussen de gewassen Keli en de nog niet gewassen Max. De foto boven aan van Keli is ook als ze al gewassen is. Ik heb geen recente van foto van daarvoor. De laatste foto van Max onderaan is als hij net terug is van zijn avontuur en hier helemaal uitgeteld ligt te slapen.
Max moest wel even wennen aan zijn anders ruikende moeder, maar het was al snel weer gewoon. Nu, anderhalve week later, is Keli nog steeds heel mooi, zacht en schoon. En haar haar valt zo mooi! Vandaar dat ik Max vanmorgen ook heb gebracht want we hebben bij Keli kunnen zien dat het resultaat heel goed is. Ik had gisteren voor de grap nog even Max en Keli geborsteld om te zien wat er uit zou komen bij beide en dat was een enorm verschil; bij Keli bijna niets en bij Max gelijk de borstel vol.
Max vond het allemaal wat spannender en dat had ik ook wel verwacht. Hij was een beetje stilletjes geweest. Niet piepen, maar zich afsluiten en alles maar ondergaan. Ook Max is heel mooi geworden maar het verschil met voor de behandeling en na- is niet zo groot als bij Keli.
Bij Max was er gewoon veel minder haar uit te halen en dat gaf Sharon ook wat minder voldoening als bij Keli. Voor haar is het natuurlijk leuk om een complete metamorfose voor elkaar te krijgen.
Maar ook Max is heel mooi geworden hoor en ook bij hem is het losse haar lekker weg gewerkt. Max had wel twee keer een snauw naar Sharon gegeven, maar daar keek ze gelukkig niet van op, hij zal vast de enige niet zijn.
In het najaar mogen beide weer een keertje naar haar toe, dan om het zomerhaar weg te werken:-)

soms zit het mee.....

...soms zit het tegen.
En dat slaat op Fynn. Een paard dagen geleden merkte ik al dat Fynn was begonnen met sproeien. Een paar keer meende ik kater pies te ruiken en ja hoor, dat klopte want ik betrapte hem op piesen tegen de kelderdeur. Maar.....daarna merkten we het niet meer en toen hoopten we natuurlijk dat het hier bij zou blijven. We hebben in het verleden al afgesproken; mocht Fynn gaan sproeien dan gaat hij onder het mes. Maar.....we willen natuurlijk wel heel graag kleine somali kittens van hem en onze dames, dus het zou wel erg jammer zijn als hij geholpen zou worden.
Donderdag loopt Lex naar buiten, gewoon door de achterdeur, en daar schiet ineens en straal plas vlak voor zijn neus langs.....Fynn staat met zijn kont tegen het hek aan en sproeit zo door het gaas, nét niet op Lex. Lex komt met de schrik vrij en wij zijn blij dat Fynn alleen buiten piest. Tot vanavond...
Ik zit hier lekker achter de pc in de achterkamer Tess en Fynn gezelschap te houden want Flo zit apart. Zij is nl. hartstikke krols en veel te jong om door Fynn gedekt te worden. Dus verdeel ik mijn aandacht tussen Fynn en Tess hier- in de hoop dat Tess krols wordt want dan mag Fynn haar dekken- en Flo. `s Nachts zet ik Tess bij Flo zodat Flo dan ook gezelschap heeft en in de hoop dat de krolsheid van Flo "besmettelijk" is:-)Fynn komt gezellig op schoot en dat is prima, tot ik voel dat mijn arm warm wordt......Fynn heeft tegen de mouw van mijn jurk staan sproeien...de viespeuk...Zijn lot is getekend want hier staat de "doodstraf" op( lees: drastische maatregelen)!!
Zo jammer; onze prachtige, speelse, aanhalige en o zo lieve Fynn zal niet voor nageslacht gaan zorgen want dit kunnen we niet hebben met een kater die gewoon gezellig in huis leeft.
Nu zijn er twee opties; de eerste ligt voor de hand; "hakkie takkie,weg zakkie", of de ander mogelijkheid; een hormoonstaafje in laten brengen waardoor hij ong. een jaar niet vruchtbaar is en daarna weer wel. Dan zijn onze 3 poezen- Tess, Flo en Kate( uit Zweden)- oud genoeg om gedekt te worden en dan zou hij hun alle drie mogen dekken om daarna gesteriliseerd te worden. Nou lijkt de keus makkelijk, kies voor dat laatste, alleen is die methode nog niet goedgekeurd voor katten in Nederland. Het wordt wel heel veel toegepast op poezen en katers en de eigenaren van die dieren zijn enthousiast. In het buitenland zijn ze al langer met deze methode bezig maar toch zijn er geen goede onderzoeken die laten zien dat een poes of kater, óf het nageslacht van een poes of kater die een staafje heeft gehad, later niet met problemen te kampen krijgen die terug te voeren zijn op dit staafje.
Kortom er ligt wat denkwerk voor me, maar dát er wat moet gebeuren, dat is wél duidelijk. Wordt vervolgd....

Helinka`s Katharina

Ja....zo gaat ze heten.....het poesje wat ik heb besproken in Zweden. Helinka is de cattery naam en de naam van het poesje stond nog niet vast maar moest met een K beginnen. Omdat ik als roepnaam aan Kate denk- past goed in het rijtje; Tess, Fynn, Flo- heb ik er als stamboom naam Helinka`s Katharina van laten maken. De aanbetaling is de deur uit en dus weten we zeker dat we in april richting Stockholm gaan om haar in ontvangst te nemen. Natuurlijk komt daar van te voren nog wel wat heen en weer gemail aan te pas om goed af te spreken waar en hoe laat we de fokker in Stockholm treffen, maar het zal zeer ws. in het weekend van 14/15 april zijn. De fokker woont kennelijk nog verder noordelijk in Zweden en komt met meerdere kittens naar Stockholm om ze aan de nieuwe baasjes over te dragen. Lex en ik zijn van plan om met de auto te gaan, via Duitsland en Denemarken, met de boot over en dan kilometers maken door Zweden waar we dan een hotelletje boeken in of vlakbij Stockholm. Met Astrid heb ik deze reis al eerder ondernomen en toen hebben we geslapen bij de mensen waar Astrid haar Bengaal poesje had gekocht. We zijn toen ook in één dag heen gereden, zijn één dag wezen sightsee-en in Stockholm, en de volgende dag weer op tijd terug zodat we `s avonds, met poesje, weer thuis waren. Nu hebben Lex en ik eigenlijk hetzelfde plan, maar dan met een hotelletje als slaapplaats.


Het poesje in Frankrijk waar ik zo enthousiast over was is niet door gegaan omdat de prijs van een kitten in Frankrijk ontzettend hoog ligt. Kost een kitten in Nederland ong. 600 euro, in Frankrijk was dat 1200 euro en daar was ik nogal van geschrokken. Ondanks de mooie bloedlijnen en de -vind ik nog steeds- geweldig mooie papa, was dat toch echt te veel van het goede. Ik weet dat Nederland met de prijs van zijn raskatten "goedkoop" is, maar hier had ik niet op gerekend. Het poesje in Zweden- onze kleine Kate- ligt maar iets hoger dan in Nederland en dat maakt het dus een stuk aantrekkelijker om daar naar toe te rijden dan naar Bordeaux.

Kate is een Aby variantje. Dat betekend dat ze zowel Abessijn als Somali in haar lijn heeft zitten, maar dat ze zelf kortharig is en dus uiterlijk op een Abessijntje lijkt. Vaak heeft een variantje het karakter van een Somali en zo hoop ik dus het beste van beide kanten binnen te halen. Als ik haar laat dekken door een Somali kater dan kunnen in zo`n nest kortharige kittens( variantjes) zowel als langharige(Somali) kittens voorkomen. De langharige mag je gelijk weer Somali noemen, maar de kortharige geen Abessijn omdat ze het langharige gen dragen. Doordat er in Kate Abessijn en Somali lijnen uit Noorwegen, Zweden en Duitsland voorkomen is zij een toevoeging aan de "genenpoel" in Nederland.

Kattenren

Het is voor elkaar...de kattenren is een feit. Al jaren hebben we het erover gehad en iedere keer verzonnen we een nieuwe plek waar de ren zou komen, maar nu....na al die jaren...is de ren gerealiseerd op de beste plek die hij maar kan hebben.....gelijk aan de dierenkamer. We moeten nu de deur nog op een kiertje zetten, maar het kattenluik ligt ook al klaar en dan kunnen Tess, Fynn en Flo net zo veel naar buiten als ze zelf willen. Volgens ons is het een waar kattenspeelparadijs geworden met lekkere plekjes om te liggen, spullen om op en over te klauteren en genoeg ruimte om met elkaar in de buitenlucht rond te kunnen "scheuren".
Alle drie de poezen hebben de ren al onderzocht, besnuffeld en beklommen en volgens mij zag ik ze genieten:-)
Hier wat foto`s, dan kunnen jullie zien hoe mooi het is geworden.