Texel

Vrijdag zijn we terug gekomen van een midweekje Texel met Keli en Max. Heerlijk in een huisje op de Sluftervallei... Zo`n weekje niets moeten- behalve dan genieten en met de honden erop uit- doet een mens goed. Maandag ochtend voordat we weg gingen was Lex al met Keli en Max naar de hei geweest zodat ze een beetje moe mee gingen in de auto. Nou maakt dat eigenlijk helemaal niet uit want als ze door hebben dat er wat gaat gebeuren dan zijn zo zo opgewonden dat ze door de auto stuiteren. Vooral Max laat duidelijk horen dat hij verwacht dat er iets spannends/leuks gaat gebeuren. Als we eenmaal op de snelweg zijn dan legt Max zich er letterlijk bij neer dat het nog wel even zal duren, maar zodra hij merkt dat we zachter gaan rijden komt hij omhoog om te kijken of we er al zijn.
Het is best een reis; bijna 2 uur in de auto en dan nog 20 min met de boot, maar op Texel ben je er zo, ook al zaten wij helemaal op het noordelijke puntje van Texel; De Cocksdorp.
Het huisje was zo ingericht want wat heb je nou helemaal bij je voor 5 dagen en met z`n 2tjes. Wel 2 grote hondenkussens, dus dat vulde behoorlijk. Die maandag hebben we verder alleen maar geluierd.

Dinsdagmiddag zijn we- na langzaam opstarten in de ochtend, mét verse broodjes gehaald door Lex- vanaf ons huisje naar de vuurtoren gaan wandelen. Eerst door de duinen en daarna over het strand. Het was zooo rustig op het strand, dat was zo fantastisch om mee te maken. Keli en Max hebben heerlijk lopen rennen, gek lopen doen met Lex en natuurlijk pootje gebaad. Voor zwemmen was het echt te koud alhoewel het dinsdag heerlijk weer was, zonder wind en een bleek zonnetje.

Bij de vuurtoren na een km of 5 wandelen was het erg prettig om even uit te kunnen blazen bij het strandpaviljoen en te genieten van een lekker broodje gerookte paling. Keli en Max kregen een bak water en ook dat werd gretig aanvaard. Toen moesten we natuurlijk dezelfde afstand nog een keer terug en eenmaal in het huisje waren we dan ook allemaal best afgemat.
Woensdag verliep de dag in het zelfde ritme en ook nu was het droog, dus zijn we bij De Koog in het bos gaan wandelen. Max vond het nodig om daar in een beekje te springen wat erg vies en stinkend water bevatte.....brrrrr
Ook nu weer eens strandtent opgezocht na de wandeling- Paal 17- en daar hebben we lekker warme chocomelk gedronken. Honden onder de tafel en wij lekker uitrusten en genieten:-)
Donderdag was qua weer een stuk minder; veel wind én regen en dus was het iets minder aangenaam om te gaan wandelen, maar toch zijn we er weer op uit gegaan om een wandeling door de duinen te maken bij De Koog. Voor Keli en Max maakt het niets uit of het regent of niet. Zij lopen heerlijk te sjouwen, vliegen achter fazanten aan( sorry) en rennen duin op en af. Wat een energie hebben die honden. Ook Keli, die toch bijna 9 is, rent samen met Max heel wat kilometers al is zij op een bepaald moment wel moe en dan komt ze achter ons lopen. Max gaat dan nog een poosje door met de omgeving onveilig maken, want hij is met zijn bijna 4 jaar natuurlijk nog in de bloei van zijn leven en niet moe te krijgen. We hebben wel geconcludeerd dat dit de beste tijd is om met Max en Keli op Texel te zijn want je moet er niet aan denken dat Max in de broedtijd, of als er net allerlei fazanten kuikens én kleine konijntjes zijn, gaat lopen jagen in de duinen....
Na het wandelen zijn we weer bij Paal 17 terecht gekomen om wat te drinken en te eten. Tenslotte was dit alweer onze laatste avond en daar voor kregen we nog een kadootje.....een prachtige zonsondergang! Helaas was het buiten aan het stortregenen, maar ook binnen achter glas hebben we er enorm van genoten. Hoe vaak krijg je zo`n kado?!
Keli en Max hebben wederom vermoeid onder de tafel gelegen en daar heeft dus niemand last van gehad.
Vrijdag moesten we om half 11 uit het huisje zijn en ons plan was om nog een wandeling te gaan maken want de weersvoorspellingen waren geweldig. Alleen.....waren wij te vroeg om het mooie weer mee te maken....hagel een regen kregen we op de auto toen we waren vertrokken. We zijn toch nog gestopt om een half uurtje te wandelen zodat Keli en Max goed leeg gepoept en gepiest waren voordat we gingen rijden, maar echt aangenaam was dat niet. De boot van 12u genomen en tegen 3u waren we weer thuis.
Dat is ook weer lekker hoor en het is dan heel leuk om te merken hoe de poezen ons- vooral mij- hebben gemist. Ze zijn niet bij ons weg te slaan en `s avonds zaten Fynn en Flo gelijk op schoot en Tess zat zoals altijd op de leuning van de bank naast mij:-)

Vermoeide poezen

Vandaag hadden we visite van mijn vriendin Mirjam en haar kinderen Tim en Mette. Tim en Mette zijn erg gek op dieren, dus het was helemaal leuk voor ze om met Fynn en Flo te spelen en dat hebben ze dan ook heerlijk gedaan. Van al het speelgoed van de poezen hadden ze een kattendorp gemaakt om Fynn en Flo in te laten spelen. Dat was niet helemaal vrijwillig want ze hadden de deur van de achterkamer dicht gedaan zodat Fynn en Flo niet de kamer uit konden lopen, maar wellicht hadden ze die behoefte ook helemaal niet want er werd flink met ze gespeeld. Met allerlei speelgoed werden ze uitgedaagd om te springen, te rennen en te jagen.....wat een energie moet ze dat hebben gekost want toen Tim en Mette na een paar uurtjes weer weg gingen lagen Fynn en Flo gezamelijk helemaal voor pampus:-)Het is ontzettend leuk dat Fynn en Flo, hoewel ze helemaal geen kinderen gewend zijn,allebei zo makkelijk spelen met de kids, met zich laten slepen( dragen) en eigenlijk alles wel goed en vooral erg gezellig vinden wat er met ze wordt gedaan. Ze zijn zo relaxed en dat is geweldig om te zien! Het is ook heel goed voor ze om dit soort dingen mee te maken,dus Tim en Mette zijn altijd welkom om te komen spelen met ze. Kunnen wij ondertussen lekker een boel bakkies thee drinken Mirjam:-)

Paardrijles

Gisteren had ik alweer de derde paardrijles bij de Lunaruiters in Lunteren. Het is een hele onderneming hoor zo`n les hebben want het kost wel zo`n 3u tijd voor een les van 3 kwartier.
Ik ben om 18u op stal om Dublin te poetsen en te zadelen. Nu heeft dat poetsen niet zo heel veel zin want Dublin is een echte viespeuk. Omdat hij altijd ligt te slapen in zijn stal is hij ontzettend vies. Wij hebben in de stallen geen stro maar rubbermatten waarop de paarden staan en daardoor wordt Dublin veel viezer als hij ligt dan als er wel stro zou zijn. Dan zakt de poep nog een beetje weg tussen het stro en zou hij er niet voluit in liggen. Helaas ligt hij dus wel in zijn eigen poep wat hij ook nog eens, al lopend, door zijn hele stal verspreid. Tieke- het paard wat ik hiervoor had- was duidelijk anders van aard. Zij poepte netjes op één hoop en zou er toch niet over denken om er dan ook maar een stap in te zetten. Nee daar kon bij die "adelijke "dame geen sprake van zijn.
Dublin maakt het niets uit en elke keer als ik op stal kom verwonder ik me over zijn vieze lijf. En zeker nu ik op les allemaal prachtig schone, soms zelfs geschoren en netjes getoilleteerde paarden tegen kom, valt het me meer en meer op.Maar afijn, ik poets het ergste van zijn rug- waar het zadel ligt-, van zijn buik- waar de singel zit die het zadel op zijn plaats houdt) en ik probeer zijn prachtige manen en staart er netjes uit te laten zien en dan ben ik tevreden. Daarna zadel erop, hoofdstel om, reflecterende deken over zijn rug, reflecterende bandjes om zijn benen, hoes over het zadel en zijn halster om en Dublin is klaar voor vertrek.
Zelf draag ik ook een reflecterende hes en ik heb mijn cap alvast op zodat ik die niet mee hoef te zeulen.
Dan gaan we op pad voor een wandeling van zo`n 25min naar de rijhal van de Lunaruiters. We wandelen door Lunteren en omdat we nogal eens auto`s tegen komen die niet echt het geduld hebben om voorzichtig langs de paarden te rijden is het wel nodig om goed zichtbaar te zijn en voorzichtig te doen want wat hebben automobilisten toch weinig benul wat de gevaren zijn van te hard en te dicht langs paarden rijden.
Misschien dat ik jullie wat kan leren daarover.Paarden zijn vluchtdieren. Dat betekend dat ze, als ze ergens van schrikken, de reflex hebben om weg te rennen. Zoals een egeltje zich oprolt bij gevaar, een hond - mogelijk- zal aanvallen bij gevaar, zo heeft een paard de reactie om het op een rennen te zetten. Natuurlijk moeten wij als begeleiders van de paarden daarop berekend zijn en ons paard tegen houden, maar een sprong door de schrik is al snel gemaakt en dat komt hard aan als dat toevallig net tegen of op je auto is. Nu lopen wij nog naast de paarden, dus blijft de kans dat zoiets gebeurt beperkt, maar....een ander verhaal is het als we lekker een buitenrit aan het maken zijn. Soms zijn er dan ook mensen in auto`s die -te- hard langs ons rijden of zelfs- ik heb het mee gemaakt- menen te moeten toeteren omdat ze even in moesten houden. Realiseren die mensen zich dan helemaal niet wat dat kan veroorzaken; Ik zit op mijn paard, wat schrikt en uit reflex weg probeert te rennen of een sprong naar voren of opzij doet. Daar rijdt die auto dicht langs me en het paard landt op de motorkap. 500 kilo op je auto.....Moet ik nog meer uitleggen.
We moeten op de weg rekening met elkaar houden; wij als ruiters met het overige verkeer, maar ook dat overige verkeer met ons als ruiters! Even wat snelheid terug nemen en ruimte maken om rustig langs een paard/paarden te rijden kost je een paar seconden maar reduceert het gevaar aanzienlijk!!

Afijn, na deze wijze les ga ik weer verder over ons tochtje naar de rijhal. We komen dus door Lunteren, moeten de spoorweg oversteken en een druk kruispunt en dan zijn we aangekomen op plaats van bestemming. Dat lopen door Lunteren is heel goed voor de paarden want zo wennen ze aan allerlei situaties en geluiden. Daar hebben we weer voordeel van als we een buitenrit maken want een paard vindt iets, wat hij al verschillende keren is tegen gekomen, beduidend minder eng.
Dat lopen naar de les heeft nog een voordeel; onze spieren en die van de paarden zijn al lekker opgewarmd en dat scheelt later heel wat spierpijn. Dat is eigenlijk hetzelfde op de terugweg. Na 3 kwartier hard werken kunnen de spieren weer afkoelen tijdens het teruglopen, de hartslag kan weer tot rust komen en het zweet kan opdrogen. Zo stappen we onze paarden automatisch al uit na een inspannende les. Nu snappen jullie natuurlijk wel dat dit een avondvullend programma is; om 18u op stal, om 18.30u vertrekken, tegen 19u bij de les, paard en onszelf uitpellen, om 19.15u beginnen met de les tot 20u, paard en onszelf weer aankleden, terug lopen en Dublin afzadelen en verzorgen. Hij krijgt dan als extra nog een schep muesli als beloning voor zijn inspanningen en dan zit ik om 20.45u afgepeigerd, maar zeer voldaan, weer op de bank met een koppie thee:-)
Omdat dit al een behoorlijk verhaal is geworden zal ik de volgende keer schrijven over de les zelf

Eerste blog van 2012

En dat gaat over....de grote verhuizing die heeft plaats gevonden hier in huis. Bas is samen gaan wonen en dat betekend dat zijn kamer beneden is vrij gekomen. Jessie wilde- gelukkig- lekker op zolder blijven slapen en dus hebben Lex en ik, Bas zijn oude kamer, omgetoverd tot een katten en honden paradijsje. Alle spullen die boven op de kattenkamer stonden zijn naar beneden gegaan zodat de katten hier een waar speelpaleis hebben. Ik had al een heel mooie en grote kattenklimmeubel gekocht en dat staat nu lekker voor het raam zodat ze heerlijk naar buiten kunnen kijken én met een beetje geluk in het zonnetje kunnen liggen. Er staat een grote bench met daarin 2 kattenbakken en een etensbak want als we die niet in een bench zetten smikkelen Keli en Max heerlijk de brokjes op, maar ook...de kattendrollen want dat is een ware lekkernij voor honden brrrrDe kussens van Keli en Max liggen hier ook zodat alle dieren `s nachts in deze kamer kunnen slapen. We hebben de kamer ook een nieuwe naam gegeven want om het nou over Bas zijn oude kamer te hebben, of over de dierenkamer....nee, het is "achterkamer" geworden. Dat klinkt wel chique. In de achterkamer heb ik ook de pc gezet en zo breng ik heel wat tijd door in de achterkamer en dat vinden Keli, Max, Tess, Fynn en Flo helemaal goed. De katten hebben nl. een voorkeur voor deze kamer en ook al kunnen ze naar de huiskamer, ze blijven vaak lekker hier. Keli en Max zijn wel altijd waar wij zijn, maar we hebben al gemerkt dat ze `s avonds lekker hier op de kussens waren gaan liggen toen het kennelijk te lang duurde voordat Lex ze uit ging laten.Als klap op de vuurpijl is Lex begonnen met de kattenren te maken aan de achterkamer. In de deur komt een kattenluik en dan kunnen de poezen zo van binnen naar buiten lopen om lekker frisse lucht te snuiven en hopelijk in de zomer te kunnen genieten van het zonnetje. Het is nog niet helemaal af, maar dat zal vast over een paar weken wel zo zijn en dan wordt het wereldje van onze poezenbeesten dus weer een stuk groter. Als ze in de ren zijn dan zijn ze ook bij ons in de buurt als wij buiten zijn en dat vinden ze vast heel leuk. Ik heb al allerlei speelgoed en klimspullen verzameld zodat dit aan de muur en in de ren kan als het klaar is en dan kunnen we toch met recht spreken over een kattenpaleis:-)

De bedoeling is dat de achterkamer veel gebruikt gaat worden ls er kittens zijn. Ik kan hier ook lekker aan een tafel zitten- haal daar vanavond 4 stoelen bij- en als er dan bezoek komt voor de kittens heb ik hier alles voor elkaar. Er hoeft niemand meer naar boven en het grootste voordeel is dat de kittens niet meer zo makkelijk alles kunnen slopen in de huiskamer, die we op die manier wat netter houden. Natuurlijk moeten de kleine kittens gesocialiseerd worden en dus betekend dit dat het leuk moet zijn om in deze kamer te zijn en dat lukt al aardig. Ten eerste omdat de pc hier staat, er staat een eettafel waaraan ik patience kan spelen en het wordt steeds gezelliger. Ik ga één muur limegroen verven, net als de stoelen bij de tafel, wat limegroene accessoires én wat nepplanten en voila....de achterkamer is klaar.